Το τέλος του «Σαν Σίρο», του εμβληματικού ιταλικού γηπέδου, δρομολογήθηκε την Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου με την ημερομηνία κατεδάφισης να ορίζεται το 2026, τη χρονιά δηλαδή που θα κλείνει 100 χρόνια ζωής…

Φανταστείτε Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός να μοιράζονταν το ίδιο γήπεδο. Ή Ρεάλ και Μπαρτσελόνα ή όποιο άλλο μεγάλο δίπολο ομάδων μπορεί να υπάρχει. Όσο και αν μοιάζει απίστευτο, αυτό συμβαίνει εδώ και πάρα πολλά χρόνια με τους ποδοσφαιρικούς εχθρούς της πόλης του Μιλάνο, τη Μίλαν και την Ίντερ.

Κοινός τόπος και σημείο αναφοράς για τις δύο αυτές ιστορικές ομάδες, το εξίσου ιστορικό γήπεδο του Σαν Σίρο, της συνοικίας του Μιλάνο που πήρε το όνομά της από τον Σύρο της Πάβιας, πρώτο επίσκοπο της περιοχής (1ο αι. μ.Χ.) και άγιο της Καθολικής Εκκλησίας.

Ιστορία

Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1925 και οι πόρτες άνοιξαν για πρώτη φορά στις 19 Σεπτεμβρίου 1926. Η ανάγκη προέκυψε από τη στιγμή που ο ιππόδρομος της πόλης δεν μπορούσε να φιλοξενήσει ποδοσφαιρικούς αγώνες και εμπνευστή της ιδέας, ήταν ο δήμαρχος του Μιλάνο, Πιέρο Πιρέλι, γιος του Τζιοβάνι, ιδρυτή της γνωστής φίρμας ελαστικών.

Ήταν το πρώτο γήπεδο χωρίς αγωνιστικό στίβο και έτσι στις 19/9/1926, 35.000 άνθρωποι παρακολούθησαν την Ίντερ να νικά τη Μίλαν με 6-3 στο πρώτο παιχνίδι που έγινε ποτέ εκεί.

Το «Σαν Σίρο», το οποίο αρχικά ονομάστηκε «Nuovo Stadio Calcistico San Siro» (νέο ποδοσφαιρικό γήπεδο του Σαν Σίρο), ανήκε σε πρώτη φάση μόνο στη Μίλαν, κάτι που άλλαξε το 1947 με την Ίντερ να γίνεται συγκάτοικος.

Το 1955 ξεκινά η δεύτερη επέκτασή του, που προέβλεπε τον τριπλασιασμό της χωρητικότητας, από 50.000 σε 150.000 κόσμο! Σχέδιο που προσαρμόστηκε στην πορεία για λόγους ασφαλείας, με 60.000 καθήμενους και 25.000 όρθιους.

Η τελευταία ανακαίνιση του γηπέδου, η οποία του έδωσε τη μορφή που φέρει μέχρι σήμερα, πραγματοποιήθηκε ενόψει της διοργάνωσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1990 από την Ιταλία. Το αποτέλεσμα ήταν να τοποθετηθεί το χαρακτηριστικό στέγαστρο με τις κόκκινες δοκούς, κι ενώ το προηγούμενο είχε καταστραφεί από χιονόπτωση το 1985. Η χωρητικότητα «κλείδωσε» στις 85.000 θέσεις ενώ δημιουργήθηκαν 11 πύργοι-κολώνες που στηρίζουν την οροφή, τέσσερις εκ των οποίων είναι το σήμα κατατεθέν του γηπέδου στις τέσσερις γωνίες του.

Ο Τζιουζέπε Μεάτσα

Το 1979 φεύγει από τη ζωή σε ηλικία 68 ετών ο μεγάλος Τζιουζέπε Μεάτσα. Ο Μιλανέζος επιθετικός, ξεκίνησε και έκλεισε την καριέρα του στους «νερατζούρι» παίζοντας συνολικά για 14 χρόνια, ενώ έκανε και ένα πέρασμα για μία διετία από τη Μίλαν. Με την Ίντερ τον συνδέουν ακόμα τέσσερα χρόνια προπονητικής καθοδήγησης και όπως είναι φυσικό το όνομά του είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη μαυρομπλε πλευρά της πόλης.

Προς τιμήν του λοιπόν, τον Μάρτιο του 1980, το «Σαν Σίρο» μετονομάζεται σε «Τζιουζέπε Μεάτσα» και όπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, το όνομα υιοθετείται αυτόματα από τους τιφόζι της Ίντερ αλλά όχι και από αυτούς της Μίλαν, που θα συνεχίσουν να το αποκαλούν με το αρχικό του όνομα. Η αλήθεια είναι βέβαια πως και τα δύο ονόματα συνοδεύουν το γήπεδο μέχρι και σήμερα, παρόλα αυτά και ανάλογα με το ποιος αγωνίζεται ως γηπεδούχος, χρησιμοποιείται και το ανάλογο όνομα.

Μεγάλες ποδοσφαιρικές –και όχι μόνο- στιγμές

Το «Σαν Σίρο» φιλοξένησε πλήθος ιστορικών αγώνων στο πέρασμα του χρόνου. Φυσικά είναι μέρος των Παγκοσμίων Κυπέλλων που διοργάνωσε η Ιταλία, το 1934 (τρία παιχνίδια) και το 1990 (έξι παιχνίδια) όπως και του Euro του 1980 (τρία ματς).

Έχει φιλοξενήσει ακόμα τέσσερις τελικούς Κυπέλλου Πρωταθλητριών (1965, 1970, 2001, 2016), τρεις «διπλούς» τελικούς Κυπέλλου UEFA (1991, 1994, 1997 ως έδρα της Ίντερ)
Φυσικά έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές ως έδρα της εθνικής ομάδας, ενώ παρουσία έχει γράψει και η εθνική Ελλάδας, στις 25 Μαρτίου 1934 για τα προκριματικά του επερχόμενου Παγκοσμίου Κυπέλλου, γνωρίζοντας την ήττα από τους Ιταλούς με 4-0.

Το 2009 άνοιξε τις πύλες του για 80.000 κόσμο, που παρακολούθησε για μία και μοναδική φορά αγώνα ράγκμπι (!) ανάμεσα σε Ιταλία και Νέα Ζηλανδία.

Αμέτρητες φυσικά είναι οι συναυλίες οι οποίες έχουν πραγματοποιηθεί, με τοπ ονόματα όπως Μάικλ Τζάκσον, Μαντόνα, Ρόλινγκ Στόουνς, Μπομπ Μάρλεϊ, Μπομπ Ντίλαν, U2, Μπρους Σπρίνγκστιν κ.α.

Το σημαδιακό φινάλε

Η ιταλική Gazzetta αποκάλυψε χθες πως το «Σαν Σίρο» θα κατεδαφιστεί το 2026, το έτος δηλαδή που θα κλείνει 100 χρόνια ζωής κι αφού πρώτα φιλοξενήσει τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες.

Στη θέση του θα ανεγερθεί νέο υπερσύγχρονο γήπεδο, το κόστος του οποίου θα φτάσει το 1 δισεκατομμύριο ευρώ.

Το μόνο σίγουρο, πως από εδώ και πέρα και όσο πλησιάζει η ώρα του «αντίο», τα παιχνίδια –και δη τα «αιώνια» ντέρμπι- θα αποκτούν συλλεκτικό χαρακτήρα!

Arrivederci San Siro…!