Η αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα από τον ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί κενό το οποίο η Αξιωματική Αντιπολίτευση καλείται να καλύψει άμεσα.

Ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου ιδρύθηκε το μακρινό 1989. Προέκυψε από την ένωση πολλών κομμάτων και σχηματισμών, κυρίως της αριστεράς, και έδωσε τη μάχη των βουλευτικών εκλογών σε τρεις διαδοχικές αναμετρήσεις με μεγαλύτερο ποσοστό το 13.13% στις εκλογές της 18ης Ιουνίου 1989.

Πολλά άλλαξαν από τότε. Ως Συνασπισμός παρέμεινε έτσι μέχρι και το 2004 έχοντας στην ηγεσία του τη Μαρία Δαμανάκη και τον Νίκο Κωνσταντόπουλο. Έπειτα μετεξελίχθηκε σε αυτό που γνωρίζουμε σήμερα ως Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ). Τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο σε αυτόν τον χώρο, δίχως την ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα για 15 ολόκληρα χρόνια ( 2008 – 2023 ) διαδεχόμενος τον Αλέκο Αλαβάνο. Υπήρξε αρχηγός μικρού κόμματος, αρχηγός Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και Πρωθυπουργός για 4.5 χρόνια. Μετά τη δεύτερη διαδοχική εκλογική ήττα και την τρίτη συνεχόμενη, η παραίτηση του ήταν μονόδρομος αποτελώντας μια πράξη έντιμη, γενναία και συνεπής απέναντι σε όλα όσα πρεσβεύει η αριστερά.

Είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τελείωσε με τη μορφή που τον ξέραμε ως σήμερα. Η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα ανοίγει νέους δρόμους και νέες προκλήσεις σε όλους όσους θέλουν να βγουν μπροστά. Είναι σχεδόν δεδομένο ότι άνθρωποι του στενού περιβάλλοντος του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, θα βγουν. Ήδη έχουν γραφτεί και ακουστεί πολλά ονόματα όπως της Έφης Αχτσιόγλου, του Αλέξη Χαρίτση, του Διονύση Τεμπονέρα, του Γαβριήλ Σακελλαρίδη αλλά και του Ευκλείδη Τσακαλώτου από τη μεριά της «ομπρέλας».

Κάθε περίπτωση ξεχωριστή και με συγκεκριμένα ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Η Έφη Αχτσιόγλου είναι μια δυναμική παρουσία, με τεχνοκρατική αντίληψη και με ιδέες πιο κοντά σε αυτό που ονομάζουμε κεντροαριστερά. Ο Αλέξης Χαρίτσης, άριστος γνώστης της ευρωπαϊκής πραγματικότητας, δυναμικός και χτίζει εδώ και καιρό το ηγετικό του προφίλ εντός ΣΥΡΙΖΑ. Ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης δήλωσε παρών πριν τις εκλογές, θέλοντας να περάσει το δικό του μήνυμα για την επόμενη μέρα, αλλά η αλήθεια είναι ότι έχει απομακρυνθεί πολύ από το προσκήνιο.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η περίπτωση του Διονύση Τεμπονέρα. Κρατήστε το όνομα του. Μετριοπαθής, άκρως προοδευτικός και με αναφορές στον κεντρώο χώρο, ο Διονύσης Τεμπονέρας είχε οριστεί επικεφαλής της εκλογικής επιτροπής και άφησε άριστες εντυπώσεις, ωστόσο έχει το μειονέκτημα ότι δεν είναι βουλευτής κι αν εκλεγεί πρόεδρος δεν θα μπορεί να εκπροσωπεί το κόμμα εντός Βουλής. Τέλος, είναι δεδομένο ότι εκπρόσωπος θα υπάρξει από την πλευρά της «ομπρέλας». Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος πιέζεται πολύ ώστε να διεκδικήσει την ηγεσία, μένει να φανεί αν θα πάρει την πρωτοβουλία να το πράξει με –σαφέστατα- πιο αριστερόστροφο προφίλ.

Ο Αλέξης Τσίπρας άνοιξε έναν δρόμο, μένει να φανεί αν για τον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι το τέλος εποχής ή αρχή μιας νέας φάσης που θα περιλαμβάνει μια διαφορετική στρατηγική στην κεντροαριστερά.

Κώστας Εξαδάκτυλος