Ο αθλητής υπεραποστάσεων Μάριος Γιαννάκου, στις 30 Μαρτίου ταξιδεύει με προορισμό την οροσειρά των Ιμαλαΐων, με σκοπό να προσπαθήσει να φτάσει στο Έβερεστ σε μια αποστολή με “πράσινο” αποτύπωμα.

Ο Έλληνας υπεραθλητής έχει διακριθεί σε αγώνες εκατοντάδων χιλιομέτρων στη ζούγκλα, στην έρημο και στους πάγους, ενώ είναι και ομιλητής παρακίνησης, προτρέποντας τους ανθρώπους να αλλάξουν συνήθειες και τρόπους ζωής.

Το βιογραφικό του είναι τεράστιο, αφού συμπεριλαμβάνεται στα 14 άτομα παγκοσμίως που τερμάτισαν τον Φεβρουάριο του 2018 τον αγώνα 150 χιλιομέτρων στην Αρκτική και στους 18 αθλητές που ολοκλήρωσαν τον αγώνα 270 χιλιομέτρων στην έρημο.

Πέρα από αυτά, είναι κάτοχος ηλικιακού ρεκόρ στον μεγαλύτερο υπερμαραθώνιο ερήμου στον κόσμο τον Δεκέμβριο του 2018, ενώ τον Φεβρουάριο του 2020 ολοκλήρωσε τον αγώνα 250 χιλιομέτρων στην ζούγκλα της Κεντρικής Αμερικής.

Τον Μάρτιο του 2022 συμμετείχε σε έναν πολύ δύσκολο αγώνα 500 χιλιομέτρων στην Αρκτική, τον οποίο και ολοκλήρωσε μετά από 8 ημέρες συνεχόμενης προσπάθειας.

Τον Οκτώβριο του 2020, είχε προσφέρει μεγάλη συγκίνηση παγκοσμίως, αφού ανέβασε στην κορυφή του Ολύμπου την Ελευθερία Τόσιου, το πρώτο άτομο με παραπληγία που κατακτά την υψηλότερη κορυφή των Βαλκανίων, γεγονός που καλύφθηκε από τα διεθνή μέσα.

Ο Γιαννάκου με αφορμή την αποστολή του στο Έβερεστ, μίλησε στο ApexSports.gr και στην Μαρία Σκοπελίτου, για όσα πρόκειται να κάνει στο υψηλότερο βουνό της Γης, αλλά και για τα μελλοντικά του σχέδια.

Μάλιστα, όπως τόνισε, το Έβερεστ ήταν πάντα παιδικό του όνειρο, ενώ η αποστολή έχει ως σκοπό να κατεβάσει όλα τα σκουπίδια που θα προκύψουν κατά τη διάρκεια της ανάβασης.

Για τη δύσκολη “αποστολή” του στο Έβερεστ, ο αθλητής υπεραποστάσεων είπε: «Μετά από 10 χρόνια ενασχόλησής μου με τις υπεραποστάσεις και περίπου τα τελευταία 5 χρόνια με συμμετοχές σε αγώνες “περιπέτειας” στην Αρκτική, στην έρημο και στη ζούγκλα, ολοκλήρωσα ένα task που απορρέει από την προσωπική μου ανάγκη για εξερεύνηση και περιπέτεια. Οπότε, φέτος βρέθηκα σε ένα σταυροδρόμι όπου έπρεπε να επιλέξω ποιο είναι το επόμενο βήμα για εμένα. Το Έβερεστ αποτελούσε πάντα ένα παιδικό όνειρο. Επομένως, στις 30 Μαρτίου ταξιδεύω για το Νεπάλ με σκοπό να προσπαθήσω να ανέβω στην υψηλότερη κορυφή του κόσμου. Εκεί, ο σκοπός είναι διπλός, πέρα από το κομμάτι… της κορυφής, πάμε και για καλό σκοπό, που είναι η εξάλειψη των σκουπιδιών κατά τη διάρκεια της ανάβασης, αφού υπάρχει μεγάλο πρόβλημα από τις ορειβατικές αποστολές στο Έβερεστ. Με λίγα λόγια, η αποστολή μας, στην οποία έχουμε δώσει το όνομα Eco-Everest Expedition, έχει ως σκοπό να κατεβάσει όλα τα σκουπίδια που θα προκύψουν κατά τη διάρκεια της αποστολής.

Η ανάβασή μου θα διαρκέσει δύο μήνες, διάστημα το οποίο οι ορειβάτες πρέπει να εγκλιματιστούμε στο υψόμετρο, το οποίο εγκυμονεί πάρα πολλούς κινδύνους με τις συνθήκες που επικρατούν».

Όσον αφορά την προετοιμασία που χρειάζεται, για να πάει κάποιος εκεί είπε: «Η προετοιμασία χωρίζεται σε δύο μέρη: το ψυχικό και το σωματικό. Από άποψη προπόνησης, ακολουθώ ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα διατροφής, που έχει να κάνει με ενδυνάμωση και τρέξιμο. Από εκεί και πέρα κοιμάμαι σε υποξικό περιβάλλον και υποξική σκήνη, η οποία τοποθετείται πάνω από το κρεβάτι σου και αφαιρεί το οξυγόνο και στην ουσία κάνεις προσομοίωση στο υψόμετρο που θα επιλέξεις εσύ να κοιμηθείς. Έτσι, ο οργανισμός παίρνει ερεθίσματα που θα κληθεί να αντιμετωπίσει, όχι στο 100%, αλλά σε ένα μέρος κατά τη διάρκεια της αποστολής.

Το άλλο κομμάτι είναι το ψυχικό, το οποίο θεωρώ πως είναι και το πιο σημαντικό. Δηλαδή, να είσαι αποφασισμένος να πάρεις μερικά ρίσκα, να σκεφτείς καθαρά όταν οι συνθήκες δυσκολέψουν αρκετά, για να συνεχίσεις την προσπάθεια σου ή και όχι, γιατί οι κορυφές είναι εκεί και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να βάλουμε τον εαυτό μας σε μια κατάσταση την οποία δεν θα μπορούμε να φύγουμε».

Για τον κόσμο που δουλεύει για να βγει εις πέρας όλο αυτό, ανέφερε: «Είναι εταιρείες, που φιξάρουν τα σχοινιά, στα οποία θα ανεβούμε εμείς. Στην ουσία θα ξεκινήσουμε πάρα πολλές ορειβατικές αποστολές, την προσπάθειά μας αυτή. Η δική μας ομάδα θα είναι περίπου στα δέκα άτομα».

Για τις αλλαγές των συνθηκών σε κάθε αποστολή, τόνισε: «Η κάθε αποστολή έχει διαφορές και διαφορετική προσομοίωση. Πρέπει να συνηθίσεις σε διαφορετικές συνθήκες. Ακόμα και το σωματικό βάρος πρέπει να είναι διαφορετικό, ανάλογα με τον αγώνα. Επομένως, σε κάθε αγώνα, δουλεύεις ανάλογα με αυτά που θα συναντήσεις και καλείσαι να ξεπεράσεις».

Για τα τραύματα που αφήνει ο κάθε αγώνας, είπε: «Εγώ το έχω πει και το τονίζω, ότι δεν θεωρώ τον εαυτό μου ούτε υπεραθλητή, ούτε κάποιον με ιδιαίτερες ικανότητες. Αυτό είναι και το πιο σημαντικό που πρέπει να αναφέρουμε, δηλαδή το πώς μπορεί ένας άνθρωπος κανονικός να βρει αποθέματα πίστης και ενέργειας, εκεί που πιστεύει ότι δεν υπάρχουν. Σίγουρα υπάρχει ένα κόστος σε όλο αυτό, τόσο σωματικό όσο και ψυχικό, αλλά εμένα είναι το όνειρό μου αυτό και βρίσκομαι εδώ για να πληρώσω οποιοδήποτε τίμημα. Επομένως, είμαι πάρα πολύ συνειδητοποιημένος απέναντι στο στόχο μου σε αυτά που επιλέγω να κάνω στη ζωή μου γενικά».

Για το αν έχει κάποιο γούρι στους αγώνες του ή κάτι που τον βοηθάει κατά τη διάρκεια αυτών, ανέφερε: «Το κίνητρό μου είναι πολυδιάστατο και πολύπλευρο. Σκέφτομαι πάντα την οικογένειά μου και τους ανθρώπους που έχουν πιστέψει σε εμένα, γιατί μπορεί να νομίζετε ότι είναι ένα μοναχικό άθλημα, αλλά έχουν δουλέψει πάρα πολλοί και πολλούς μήνες για να βρεθώ εγώ στη γραμμή εκκίνησης ή στη βάση ενός βουνού. Επομένως, σκέφτομαι, όλα αυτά και φυσικά τον προσωπικό μου χρόνο που έχω αφιερώσει. Όταν φτάνει η ώρα, λοιπόν, να πρέπει να αποδείξεις, ότι “πρέπει να τα καταφέρω”, βρίσκεις την δύναμη να συνεχίσεις και είναι ένα ισχυρό κίνητρο, να μην τα παρατήσεις. Επίσης, αυτό που πάντα με παρακινεί είναι ότι θέλω να αφήσω πίσω μου ένα θετικό αποτύπωμα στην επόμενη γενιά και στην κοινωνία, δηλαδή με τον δικό μου αγώνα να βοηθήσω κάποιους ανθρώπους που ενδεχομένως χρειαστούν, το δικό τους ερέθισμα, για την δική τους προσωπική αλλαγή. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε εν δυνάμει εμπνευστές και εμπνεόμενοι».

Στη συνέχεια, μίλησε για το πώς βλέπει η οικογένειά του, τους δύσκολους αγώνες που πραγματοποιεί: «Όταν πρωτοξεκίνησα ανησύχησαν, γιατί ήταν πολύ ξένο για αυτούς. Όταν είσαι 21-22 και κοινοποιείς ότι θέλεις να συμμετέχεις σε τέτοιες προσπάθειες, οι οποίες διαρκούν μια και δύο ημέρες, σε απομονωμένα μέρη της Ελλάδας, πριν 10 χρόνια που ξεκίνησα, όπου όλο αυτό έχει ταλαιπωρία τραυματισμούς και μια μορφή επικινδυνότητας, αν δεν το πάρεις στα σοβαρά, λογικό να υπάρχει ανησυχία. Με τον καιρό, κατάλαβαν ότι είμαι συνεπής στο στόχο μου, οργανώνω κάθε πρότζεκτ με μεγάλη ακρίβεια και πλέον, με εμπιστεύονται, γιατί ξέρουν ότι καταβάλω μεγάλη προσπάθεια για να είμαι ασφαλής».

Για τον επόμενό του στόχο μετά το Έβερεστ, ανέφερε: «Μετά το Έβερεστ, θέλω να γυρίσω σπίτι. Γενικά, όμως, ο μεγάλος μου στόχος είναι να κάνω οικογένεια. Νομίζω ότι, δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό, στον κόσμο, από την οικογένεια και με αυτό θα ολοκληρωθώ σαν άνθρωπος».

Τέλος, έδωσε τη δική του συμβουλή στη νέα γενιά, λέγοντας: «Να μη τα παρατάνε ποτέ. Πιστεύω ότι όταν ένας άνθρωπος βάλει έναν στόχο μπορεί να περάσει και από τον τοίχο, όσα εμπόδια κι αν του παρουσιαστούν. Το ένα πόδι μπροστά από το άλλο μέχρι να περάσουμε τη γραμμή του τερματισμού σε όποιο στόχο έχουμε βάλει στη ζωή μας».

Ο Γιαννάκου στο τέλος της συνέντευξης θέλησε να ευχαριστήσει τους χορηγούς του, Breitling, Columbia Sportswear, Amino Animo, Geisha, Danone Ελλάδας, Dimello, Deloitte Greece και τους υποστηρικτές του Oakley, Aik. Laskaridis Foundation, που τον στηρίζουν στις μεγάλες αποστολές του.