Σε μία εποχή πολύ μακρινή και πολύ διαφορετική από τη σημερινή, η Ζακ Μπαλμά ήταν η μία από τις δύο μεγάλες προσωπικότητες που άνοιξαν τον δρόμο προκειμένου η ορειβασία να εξελιχθεί στην αθλητική δραστηριότητα που γνωρίζουμε σήμερα. Γεννημένος το 1762 στο Σαμονί της Γαλλίας (τότε τμήμα του Βασιλείου της Σαρδηνίας), ο Μπαλμά έμελλε να συνδέσει άρρηκτα το όνομά του με την ορειβασία και με τον Μισέλ Γκαμπριέλ Πακάρ, που ήταν το έτερο ήμισύ του στις ορεσίβιες περιπέτειες.

Ουσιαστικά, το επίτευγμα ζωής του Μπαλμά (με τον Πακάρ) ήταν η άνοδος ως την κορυφή του Λευκού Όρους (Μον Μπλαν) στις 8 Αυγούστου του 1786. Οι δυο τους το πέτυχαν αυτό απολύτως μόνοι τους (δίχως ομάδα υποστήριξης) και μάλιστα δίχως βοήθεια από σχοινιά και αξίνες. Το επίτευγμα αυτό εντυπωσίασε τόσο τον Βίκτωρα Αμεδαίο Γ’, βασιλιά της Σαρδηνίας, που απένειμε στον Μπαλμά την τιμή να φέρει τον χαρακτηρισμό του Μον Μπλαν συνοδεύοντας το όνομά του.

Σε όλη την ιστορία της ορειβασίας, η άνοδος στο Μον Μπλαν χαρακτηρίζεται ως η βασική τομή. Είναι το γεγονός που μετατρέπει την ορειβασία από μία ακαθόριστη δραστηριότητα μετακίνησης σε ορεινό περιβάλλον σε έναν συγκεκριμένο αυτοσκοπό με συγκεκριμένο στόχο (την εκάστοτε κορυφή). Παρόλο που ο Μπαλμά δεν μπόρεσε ποτέ ξανά στη ζωή του να επαναλάβει κάτι που έστω να πλησιάζει τη λάμψη της ανάβασης στο Μον Μπλαν, αυτό το επίτευγμά του τού χάρισε μία αιώνια θέση στα βιβλία της ιστορίας.