Ως πεζοπορία (hiking) ορίζεται η περιπλάνηση ανθρώπων στην εξοχή, κινούμενοι αποκλειστικά πεζοί, συνήθως σε προκαθορισμένες διαδρομές, που φέρουν και τις σχετικές υποδομές (μονοπάτια, σήμανση κλπ.) Σε μερικές πιο ακραίες περιπτώσεις ο πεζοπόρος καλείται να ανοίξει ο ίδιος τον δρόμου που θέλει να διαβεί, κινούμενος ανάμεσα σε θάμνους και πυκνή βλάστιση.

Ως μορφή ψυχαγωγίας, η πεζοπορία άρχισε να εμφανίζεται στην Ευρώπη τον 18ο αιώνα. Ουσιαστικά, ήταν η προέκταση ενός κλασικού “περίπατου στη φύση”, καθώς η πεζοπορία αφορούσε σχετικά μεγαλύτερες αποστάσεις, δίχως όμως ποτέ να τεθεί μία συγκεκριμένη απόσταση ως όριο που χωρίζει τη μία έννοια (περίπατος) από την άλλη (πεζοπορία). Τον 19ο αιώνα η πεζοπορία άρχισε να καθιερώνεται, συνήθως μάλιστα σε ορεινές περιοχές, αποτελώντας εμμέσως και μία μορφή ορειβασίας, καθώς οι πεζοπόροι είχαν ως στόχο να βρεθούν σε κάποιο ψηλό σημείο του βουνού.

Μπαίνοντας στον 20ο αιώνα, ο εξοπλισμός των πεζοπόρων άρχισε να γίνεται σταθερό αξεσουάρ για όλους τους περιπλανητές της φύσης, ενώ αυτός ο εξοπλισμός γινόταν και όλο και πιο καινοτόμος τεχνολογικά, με το πέρασμα του χρόνου. Παράλληλα, οι διαδρομές πεζοπορίας έγιναν πιο “επαγγελματικές” στο σχεδιασμό τους. Σύλλογοι πεζοπορίας χαρτογραφούσαν συστηματικά της περιοχές, προσφέροντας έτσι στους… επόμενους μία διαδικασία με λιγότερους κινδύνους και περισσότερη ενημέρωση για το τι να περιμένουν.

Φτάνοντας στο σήμερα, η πεζοπορία αποτελεί έναν ιδιαίτερα δημοφιλή τρόπο άθλησης έξω από το αστικό περιβάλλον, ο οποίος κερδίσει πολύ κοινό χάρη στο γεγονός πως έχει πολύ μεγάλη γκάμα επιπέδου δυσκολίας. Έτσι, προσφέρεται τόσο σε εντελώς αρχάριους όσο και σε εξαιρετικά πεπειραμένους πεζοπόρους οι ευκαιρία να βρουν διαδρομές στα μέτρα τους και να απολαύσουν την εμπειρία. Φυσικά, η μορφή της πεζοπορίας την καθιστά άθληση, αλλά όχι αθλητισμό με την πιο στενή έννοια, διότι δεν υπάρχει ανταγωνισμός επιδόσεων στο χρονόμετρο.