Ως ορειβασία ορίζεται κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα που γίνεται στο πλαίσιο ανάβασης βουνών, δίχως χρήση μεταφορικών μέσων. Πρόκειται στην πραγματικότητα για μία διαδικασία μετακίνησης σε ένα δύσκολο περιβάλλον, καθιστώντας συνολικά αυτή την ενέργεια απαιτητική, αλλά και συναρπαστική, με αποτέλεσμα η ορειβασία να χαρακτηρίζεται ως μία από τις συναρπαστικότερες δραστηριότητες εξωτερικών χώρων (outdoor).

Η ορειβασία ως πράξη εντοπίζεται ουσιαστικά από την αρχή της ανθρωπότητας, όχι όμως ως αυτοσκοπός αλλά ως μέσο για την μετακίνηση από και προς ορεινές τοποθεσίες ή μέσω αυτών προς τρίτους προορισμούς. Ο 18ος και ο 19ος αιώνας αποτελούν την πιο ρηξικέλευθη περίοδο. Εξερευνητές και άνθρωποι της περιπέτειας σε όλο τον κόσμο μετατρέπουν σε αυτοσκοπό την ανάβασή τους στις ψηλότερες κορυφές, με αποτέλεσμα σταδιακά να “καταληφθούν” όλα τα βουνά του παγκόσμιου χάρτη.

Η τελευταία και πιο δύσκολη δοκιμασία σε αυτή την κατηγορία ήταν τα Ιμαλάια, δηλαδή μία από τις ογκωδέστερες οροσειρές του κόσμου. Στη στροφή μεταξύ 19ου και 20ου αιώνα όλο και περισσότερες κορυφές των Ιμαλαΐων πατιούνταν από ανθρώπινο πόδι, ωστόσο η ψηλότερη και πιο δύσκολη, το Έβερεστ σε υψόμετρο 8.848μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, κατελήφθη για πρώτη φορά το 1953 από τον Έντμουντ Χίλαρι και τον Τένζινγκ Νοργκέι.

Στις δεκαετίες που ακολούθησαν για να φτάσουμε ως το σήμερα, η ορειβασία έχει καθιερωθεί ως μία εξαιρετικά ελκυστικό ορεσίβια δραστηριότητα, προσελκύοντας κόσμο από τις πόλεις και από μη ορεινό περιβάλλον. Η ανάπτυξη και βελτίωση της τεχνολογίας του εξοπλισμού έχει καταστήσει πιο εύκολη τη διαδικασία ανάβαση κορυφών ακόμη και για μην εξοικειωμένους ορειβάτες, ενώ παράλληλα έχουν μειωθεί δραματικά τα κίνδυνοι για τη ζωή και την ακεραιότητα των ορειβατών, σε σύγκριση με το πιο μακρινό παρελθόν.

Σε αντίθεση με την αναρρίχηση (και όλες τις υποκατηγορίες της) η ορειβασία χαρακτηρίζεται ως μία αθλητική δραστηριότητα πολύ πιο ρευστών κανονισμών, αφού η φύση της την καθιστά μη ανταγωνιστική. Ως άθλημα, η ορειβασία υπάγεται διεθνώς στη Διεθνή Ομοσπονδία Αναρρίχησης και Ορειβασίας (UIAA), η οποία ιδρύθηκε στη Γαλλία το 1932. Βασικό αντικείμενο της Ομοσπονδίας είναι να συντονίζει όλους τους συλλόγους ορειβασίας του κόσμου (σε συνεργασία και με τις Εθνικές Ομοσπονδίες) ως προς τον στάνταρντ εξοπλισμό και τα μέτρα ασφάλειας των αθλητών, μελετώντας παράλληλα όλα τα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν.