Βίκτωρ Ρέντης 
Η Ειρήνη Καλλιτσουνάκη έχει διακριθεί με την Εθνική Ομάδα στο ζίου ζίτσου. Πήρε άριστα στα Μαθηματικά και στη Φυσική. Μιλάει στο protothema.gr για την εμπειρία των Πανελλαδικών και το πως κατάφερε να συνδυάσει τον πρωταθλητισμό με την αριστεία. Στοχεύει στην εισαγωγή της στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Μετσοβίου Πολυτεχνείου.
«Αν και μένω στην επαρχία δεν ένιωσα ότι μειονεκτούσα στην προετοιμασία των Πανελλαδικών σε σχέση με τα παιδιά της Αθήνας». Η Ειρήνη μένει στην Κρήτη και αποφοίτησε από το 1ο ΓΕΛ Ρεθύμνου. Έγραψε 20 στα Μαθηματικά, 20 στη Φυσική, 19,7 στη Χημεία και 16,4 στην Έκθεση. Παράλληλα, είναι μέλος της Εθνικής Ομάδας Ζίου Ζίτσου.
«Έχω πάρει μέρος σε πανευρωπαϊκά και σε παγκόσμια πρωταθλήματα με διακρίσεις στην πεντάδα και στην τριάδα. Από τον αθλητισμό είχα διακρίσεις και θα μπορούσα να μπω σε οποιαδήποτε σχολή ήθελα, αφού είχα το ‘άνευ’. Αλλά τα πιστεύω μου δεν μου επέτρεπαν να μην αγωνιστώ για το στόχο μου», είναι τα πρώτα της λόγια.
Σχετικά με τη συμμετοχή της στις Πανελλαδικές, σχολιάζει το βαθμό δυσκολίας των θεμάτων αλλά και την προετοιμασία της: «Τα θέματα της Φυσικής ειδικά, ήταν σίγουρα απαιτητικά όσον αφορά το χρόνο αλλά δεν ήταν και όπως παρουσιάζονται στο διαδίκτυο», αρχίζει να λέει ενώ προσθέτει: «Αυτό που παρουσιάζεται ως ‘σφαγή’ στο διαδίκτυο, στην πραγματικότητα είναι ότι δεν υπήρχαν μονάδες για πιο μέτριους μαθητές. Ήταν μεγάλη η απόσταση, δηλαδή, ανάμεσα στον άριστο και στον πολύ αδύναμο μαθητή. Στα Μαθηματικά, πιστεύω ότι ήταν καλά διαβαθμισμένα και υπήρχαν μονάδες και για κάποιον πιο μέτριο».
Η ίδια εξηγεί ότι σε καμία περίπτωση δεν αρκούσε η προσπάθεια της τελευταίας τάξης, καθώς σε μαθήματα, όπως τα Μαθηματικά και τη Φυσική, χρειάζεται να χτίσει κανείς βάσεις από τα προηγούμενα χρόνια. Το γεγονός ότι μένει εκτός Αθηνών, δεν σημαίνει ότι η προετοιμασία της υστερούσε:
«Θεωρώ ότι είναι ένα πολύ καλό κίνητρο για τα παιδιά της επαρχίας γενικά, να βλέπουν ότι δεν έχει σημασία που δεν βρίσκονται σε μία μεγάλη πόλη. Αρκεί να έχουν καλούς καθηγητές. Προσωπικά, δεν αισθάνθηκα καθόλου ότι μειονεκτούσα στην προετοιμασία μου ή ότι είχα λιγότερες ευκαιρίες, συγκρίνοντας μάλιστα με άλλα παιδιά από Αθήνα και Θεσσαλονίκη, που επικοινωνούσα».
Πώς φαντάζεται το μέλλον της μακριά από το σπίτι; «Επειδή έχω ήδη τις δύο μεγαλύτερες αδελφές μου στην Αθήνα, οι οποίες σπουδάζουν Ιατρική, δεν με απασχολεί τόσο – μόνο που θα αφήσω τη μαμά μου… Έχω κι ένα μικρότερο αδελφό, που ακολουθεί – θα πάει τώρα πρώτη λυκείου, είναι στα χνάρια μας».
