Σαν σήμερα, πριν από 133 χρόνια, γεννήθηκε στα Εξάρχεια μια από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες του ελληνικού αθλητισμού. Ένας άνθρωπος που το όραμα του έχει ταυτιστεί πλέον με έναν από τους μεγαλύτερους αθλητικούς συλλόγους της χώρας. Κι ασχέτως εάν κάποιος είναι ή δεν είναι φίλος του Παναθηναϊκού, αναγνωρίζει ή οφείλει να αναγνωρίζει σε αυτόν τον άνθρωπο τη μέγιστη συμβολή προς τον ελληνικό ερασιτεχνικό αθλητισμό (κι όχι μόνο το ποδόσφαιρο).

Ο Γιώργος Καλαφάτης είναι ο άνθρωπος που έφερε την πρώτη μεγάλη επανάσταση στον ελληνικό αθλητισμό.  Μια γνωστότατη προσωπικότητα, πολυσχιδής, τελειομανής, οραματιστής. Αποτέλεσε έναν από τους πρωτοπόρους του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα κι εκτός από το μεγάλο του όραμα, που πήρε σάρκα και οστά με την ίδρυση του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου, ο Καλαφάτης ήταν μεταξύ άλλων αθλητής του στίβου και πήρε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1920 με την ποδοσφαιρική ομάδα, καταλαμβάνοντας την 8η θέση. Χάρη σε αυτόν το ποδόσφαιρο έγινε ένα δημοφιλές λαϊκό άθλημα στη χώρα μας κι ας χρειάστηκε να συγκρουστεί με το υπερσυντηρητικό κατεστημένο, για να δει το όραμά του να υλοποιείται. 

Ο, γεννημένος στις 17 Μαρτίου του 1890, Κεφαλονίτης Καλαφάτης όμως είχε προλάβει ταυτόχρονα να σπουδάσει γιατρός και ακολούθησε στρατιωτική καριέρα στο Πολεμικό Ναυτικό, λαμβάνοντας μέρος στους Βαλκανικούς και τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, αποστρατευόμενος με το βαθμό του υποναυάρχου. Η στρατιωτική του προσφορά στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν είναι γνωστή, ωστόσο είναι δεδομένο πως το 1920, τιμήθηκε με το Μετάλλιο της Νίκης, το οποίο απονεμήθηκε σε όσους πολέμησαν στο πλευρό των Συμμάχων. Βέβαια δεν ήταν το μόνο που κέρδισε στη ζωή του. Κατά τη διάρκεια της πορείας του του απονεμήθηκαν το Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας Γ’ Βαθμού, αυτό του Τάγματος  του Γεωργίου Α΄, το Μετάλλιο της Νίκης 1920, το Χρυσό Αριστείο Ανδρείας, το Μετάλλιο Πολέμου 1940-41 καθώς και αυτό του Τάγματος του Φοίνικα. 

Ο πρωτοπόρος Καλαφάτης ήταν παθιασμένος με ότι καταπιανόταν. Το πάθος του και το οξύθυμο του χαρακτήρα του τον έκανε πολλές φορές να χάνει τον έλεγχο και δεν ήταν λίγες οι φορές που οδηγήθηκε στα κρατητήρια μετά τη διεξαγωγή αγώνων. 
 
Παρόλα αυτά όμως κατάφερε, αν και δεν έλειψαν ούτε λεπτό οι συγκρούσεις σε όλη την πορεία του, να φτιάξει μια ομάδα αχτύπητη. Η ελίτ του ελληνικού ποδοσφαίρου βρισκόταν στο πλάι του Καλαφάτη. Παίκτες όπως ο τερματοφύλακας Κωστής Τσικλητήρας (ο πασίγνωστος ολυμπιονίκης σε αγωνίσματα στίβου), ο Γιάννης Σταυρόπουλος, ο Δημήτρης Δουκάκης και φυσικά οι αδελφοί Καλαφάτη, ήταν σχεδόν αδύνατο να νικηθούν. 

Ένας τέτοιος άνθρωπος δε θα μπορούσε να μην έχει ασχοληθεί και με τα της εποχής μαχητικά αθλήματα. Ανάμεσα στα πολλά μετάλλια του υπάρχει κι ένα που προέρχεται από αγώνες πάλης. Έλαβε μέρος σε πολλούς αγώνες πάλης, καθώς εκείνα τα χρόνια η πάλη ήταν ένα από τα πέντε αγωνίσματα του πένταθλου, αγώνισμα στο οποίο λάμβανε μέρος ο Καλαφάτης. 

Αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά σε όλους. Μια πιο άγνωστη πτυχή της αθλητικής του πορείας είναι ο αγώνας πυγμαχίας που είχε πάρει μέρος στο Θέατρο Ολύμπια, με αντίπαλο μια εκκεντρική προσωπικότητα, τον ποιητή και λιβελογράφο Άρθουρ Κραβάν (πραγ­μα­τι­κό του ό­νο­μα το Φα­μπιάν Αβε­νά­ριους Λόϊντ), ανιψιό ή ίσως και νόθο γιο του Όσκαρ Ουάιλντ, όπως μαθαίνουμε από τον υπερρεαλιστή Νίκο Σταμπάκη. Χάρη σε αυτόν άλλωστε έχουμε και  κάποια στοιχεία για τον Κραβάν, έναν ε­ντυ­πω­σια­κό ά­ντρα, δύο μέ­τρα ψη­λό, που ζύ­γι­ζε 110 κι­λά, ι­δια­ζό­ντως εκ­κε­ντρι­κό, με βίο, βρα­χύ αλ­λά γε­μά­το πε­ρι­πέ­τειες, που πρόλαβε να αγωνιστεί και με τον πολύ σπουδαίο Τζακ Τζόνσον, τον πρώτο Αφρο-Αμερικανό που κέρδισε τον παγκόσμιο τίτλο στα βαριά κιλά (Heavyweight). 

 
Κάπου στα μονόστηλα των εφημερίδων που αφορούσαν τις θεατρικές παραστάσεις της εποχής πληροφορούμαστε για “τον μέ­γα α­γώ­να πυγ­μα­χίας του Κα­να­δού Κρα­βάν με­τά του Ολυ­μπιο­νί­κου Γιώρ­γου Κα­λα­φά­τη” με ημερομηνία την Κυ­ρια­κή 3 Αυ­γού­στου 1914. 

Την ημέρα έναρξης του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου,  μέρα που η Γερμανία κηρύσσει τον πόλεμο στη Γαλλία και διασχίζει το ουδέτερο Βέλγιο, ο Καλαφάτης μπαίνει στο ρινγκ που είχε στηθεί στο Θέατρο Ολύμπια γράφοντας άλλη μια φορά ιστορία, καθώς (πιθανότατα κι ελλείψει άλλων ιστορικών στοιχείων) παίρνει μέρος στον πρώτο επαγγελματικό αγώνα πυγμαχίας στην Ελλάδα. 
  
Και 2 … ίσως για τον σπουδαίο Καλαφάτη

Ίσως ο συνθέτης του σύγχρονου ύμνου του Παναθηναϊκού, ο Γιώργος Οικονομίδης, όταν έγραψε το στίχο “Παναθηναϊκέ Παναθηναϊκέ, πρωταθλητή σ’ όλα τα σπορ παντοτινέ” να είχε στο μυαλό του τον Γιώργο Καλαφάτη, πρωταθλητή σε αρκετά αθλήματα.

Ίσως, εάν δεν τον είχε κερδίσει το ποδόσφαιρο, ο πολυ- αθλητής Καλαφάτης, έχοντας και παλαιστικό και πυγμαχικό υπόβαθρο κι όντας φύσει ανήσυχο πνεύμα, να είχε αναβιώσει στις αρχές του περασμένου αιώνα το παγκράτιο ή ακόμα να μιλούσαμε από τότε για τις Μικτές Πολεμικές Τέχνες. Ποιος ξέρει;