Η Κωνσταντίνα Πέππα, η οποία εχθές το απόγευμα «κρέμασε» στο λαιμό της το χάλκινο μετάλλιο στο πολύ μεγάλο, διεθνές, τουρνουά Karate-1, σε μια ανάρτηση- εξομολόγηση είπε όσα σκέφτονται και όσα περνούν όλοι όσοι κάνουν πρωταθλητισμό. Γιατί ο πρωταθλητισμός δεν είναι μόνο η ωραία στιγμή του μεταλλίου. Είναι όλα τα πριν. Τα δύσκολα. Και για αυτό η αξία του μεταλλίου, της νίκης, γιγαντώνεται. 

Με μια ανάρτηση νομίζουμε, και σε αυτό θα συμφωνήσουν θαρρώ όσοι κάνουν ή έκαναν πρωταθλητισμό, τα είπε όλα. 

«Θα μπορούσα να πω πως είμαι ευτυχισμένη ! Όχι για το μετάλλιο. Δεν είναι το μετάλλιο, είναι αυτά που κρύβονται πίσω από το μετάλλιο!

Είναι οι μοναχικές στιγμές με σκέψεις που σου τρώνε το μυαλό, είναι ο πόνος που νιώθεις στο σώμα σου μετά από προπόνηση , είναι το άγχος που κάποιες φορές δεν μπορείς να διαχειριστείς, είναι οι κακιές προπονήσεις που μπορεί να έχεις, είναι οι μέρες που είσαι εξαντλημένος και δεν μπορείς αλλά πρέπει να κάνεις προπόνηση, είναι ο περίγυρος σου που μετά από πολλές αποτυχίες μπορεί να μη πιστεύει πια σε εσένα. 

Αλλά ξέρετε τι άλλο είναι ;

Η στιγμή της λύτρωσης … αυτό επουλώνει όλες τις πληγές! Δεν νομίζω πως μπορώ να περιγράψω το συναίσθημα της ανταμοιβής, μόνο εάν το ζήσει κάποιος μπορεί να καταλάβει τι εννοώ. 

Δεν θα περιέγραφα όμως όλα αυτά εάν δεν ήταν αυτός ο άνθρωπος δίπλα μου.  Ο προπονητής μου Διονύσης Ξένος, πάντα στο πλευρό μου να με σηκώνει όποτε πέφτω και να με ρίχνει όποτε χρειάζεται και με βγάζει από τα σκοτάδια μου και να μου δείχνει τον προορισμό αλλά να με αφήνει να διαλέξω εγώ την διαδρομή. Χωρίς αυτόν δεν θα χαμογελούσα πάνω στο βάθρο εχθές!

Πάντα στο πλευρό μου όμως είναι και ο Στέφανος Ξένος, η δική μου έμπνευση , ο φίλος μου, ο συναθλητής μου, ο άνθρωπος που θα ήθελε ο καθένας δίπλα του όχι μόνο για αυτό που είναι στο άθλημα μας ( world champ ) αλλά γιατί είναι μια υπέροχη προσωπικότητα, ένα παιδί με την πιο καλή ψυχή που ξέρω, πάντα δίπλα μου !

Την πιο σημαντική πινελιά όμως σε αυτό το όμορφο αποτέλεσμα την βάζει η δασκάλα μου Μαρίζα Σουμπασάκη, η οποία θα σου πει πάντα αυτό που βλέπει. Θα είναι εκεί σαν μαμά για εμένα και για όλους, θα χαίρεται και θα στεναχωριέται περισσότερο από τους αθλητές της και θα δίνει την ψυχή της για αυτούς !!!

Ευχαριστώ όλη την οικογένεια του Οδυσσέα για την στήριξη. 

Ευχαριστώ τους φυσιοθεραπευτές μου 

Χρήστο Κιτσαντά που με ξέρει από μικρό παιδί και είναι πάντα εκεί να κάνει το καλύτερο για εμένα, και τον Περικλή Μπελεσιώτη με την Osteomind που με ανέχεται και είναι πάντα εκεί για εμένα να μου προσφέρει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα».