Ο Φλόιντ Μέιγουεδερ Τζούνιορ είναι, αν όχι ο κορυφαίος, ένας από τους καλύτερους πυγμάχους όλων των εποχών. Τον λατρεύεις ή λατρεύεις να τον μισείς. Προσωπικά τον λατρεύω, τόσο στο πρώτο μισό (περίπου) της καριέρας του, με το πολύ επιθετικό στυλ, όσο και μετά, στο hit and don’t get hit. 

Έχει πιστούς φανς κι ακόμα πιο πιστούς haters. Ακόμα κι αυτοί όμως αναγνωρίζουν ότι έχει το άγγιγμα του Μίδα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το ότι είναι από τους πλουσιότερους αθλητές και «βγάζει» χρήμα από το πουθενά. 

«Νομίζω ότι έχω ήδη αποδείξει ότι δεν αγωνιζόμουν μόνο για τα χρήματα, γιατί αγωνίστηκα ερασιτεχνικά. Έδωσα 90 αγώνες δωρεάν. Αλλά μετά, μόλις φτάνεις σε αυτό το στάδιο της καριέρας σου, όλα γίνονται μέρος της κληρονομιάς σου. Φυσικά και θέλεις να είσαι ο καλύτερος πυγμάχος που έχει ζήσει ποτέ. Νομίζω ότι όλοι βρίσκονται σε μια συγκεκριμένη θέση για κάποιο λόγο. Ο Μοχάμεντ Άλι αποκαλούσε τον εαυτό του ως τον μεγαλύτερο, και μετά από λίγο, ήταν ο μεγαλύτερος. Λέω ότι είμαι ο καλύτερος όλων των εποχών, και όσο συνεχίζω να το λέω αυτό, νομίζω ότι, οι πυγμάχοι που αγωνίστηκαν στην εποχή μου, θα πουν, “Ήταν ο καλύτερος όλων των εποχών“.  Όλα αυτά όμως με σεβασμό στους θρυλικούς πρωταθλητές που προϋπήρξαν. Δεν αγωνίστηκα στην εποχή του Μοχάμεντ Άλι, ούτε στην εποχή του Σούγκαρ Ρέι Ρόμπινσον, ούτε του Σούγκαρ Ρέι Λέοναρντ, ούτε με τους πυγμάχους που αγωνίστηκαν εκείνη την εποχή. Αλλά, ξέρετε, στην καριέρα τους έκαναν μια καταπληκτική δουλειά, κι εγώ με τη σειρά μου νομίζω ότι έκανα μια καταπληκτική δουλειά».