H EΛΟΚ ξεκίνησε μια πολύ όμορφη πρωτοβουλία με μία σειρά συνεντεύξεων με τον εύλογο τίτλο LEGEND STORIES. Αναδημοσιεύουμε την πρώτη που “ήταν λογική η επιλογή να εγκαινιαστεί η σειρά συνεντεύξεων Legend Stories, με τον παγκόσμιο πρωταθλητή και αντιπλοίαρχο του λιμενικού σώματος, Κώστα Παπαδόπουλο, (κεντρική φωτό με τον πρόεδρο της ΕΛΟΚ, Θοδωρή Σιετή)

Ο Κώστας Παπαδόπουλος, ο Sports Director της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καράτε, είναι ο κάτοχος ενός πολύ σημαντικού επιτεύγματος. Υπήρξε ο πρώτος Έλληνας καρατέκα που κατέκτησε χρυσό μετάλλιο σε οποιαδήποτε μεγάλη διοργάνωση και ο μοναδικός που το κατάφερε τον 20ο αιώνα! Ο θρίαμβός του στην κατηγορία ΟΠΕΝ, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανδρών, Γυναικών του Ρίο ντε Τζανέιρο το 1998, έμοιαζε με το φυτίλι που πυροδότησε την εκρηκτική άνοδο του αθλήματος στη χώρα μας. Λίγα χρόνια μετά το νερό είχε μπει στο αυλάκι για τον πρωταθλητή με τη ζεστή καρδιά, αλλά και το «κρύο αίμα» όποτε πατούσε στο τατάμι. Εξ ου και το παρατσούκλι «Άνθρωπος από πάγο» – «Ice Man»!

Ο «Ice Man» σε δέκα ερωτήσεις

1. Πώς μπήκε το καράτε στη ζωή μου;

Την δεκαετία του 80 μεσουρανούσε ο Μπρους Λη. Ήταν αδύνατο να μην επηρεαστείς από τον διάσημο κινηματογραφικό αστέρα που ταυτόχρονα είχε τα χαρακτηριστικά ενός μεγάλου δασκάλου.

2. Αν δεν ήμουν καρατέκα…

Δεν ξέρω τι θα ήμουν… Θα ήθελα πάντως να είμαι κιθαρίστας σε διάσημη ροκ μπάντα, να έχω μια διαφορετική εμπειρία ζωής από αυτή του πρωταθλητή.

3. Ο αθλητής-πρότυπο είναι…

Σπανίζουν τα πρότυπα. Πάντα θαύμαζα τους ανθρώπους που είχαν καταφέρει μέσω του αθλητισμού να αλλάξουν τον κόσμο. Γι’ αυτό θα πω τον Μωχάμεντ Αλί. Εκτός από το γεγονός ότι είναι ο μεγαλύτερος πυγμάχος όλων των εποχών, τα πιο δυνατά νοκ άουτ τα έδωσε στην κοινωνία και στο σύστημα. Το όνομα του στην λεωφόρο των αστεριών είναι το μοναδικό που δεν είναι στο δάπεδο, αλλά σε τοίχο. Δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι θα πατάει ο κόσμος το όνομα του προφήτη, από τον οποίο αντλούσε δύναμη.

4. Μεγαλύτερη στιγμή στην καριέρα μου…

Αναμφίβολα όταν στέφθηκα παγκόσμιος πρωταθλητής (σ.σ. 1998, Ρίο ντε Τζανέιρο). Και για να είμαι ειλικρινής, αν το προσδιορίσουμε χρονικά, δεν ήταν ακριβώς εκείνη την στιγμή, πέρασαν αρκετοί μήνες για να συνειδητοποιήσω τι έκανα. Ήμουν ένας 24χρονος Έλληνας που ζύγιζε 72 κιλά κέρδισε όλα τα φαβορί της ΟΠΕΝ κατηγορίας!

5. Χειρότερη στιγμή στην καριέρα μου…

Η ήττα στον τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος λίγα χρόνια αργότερα (σ.σ. 2004, Μοντερέι). Εκείνο τον τελικό των έπαιζα ξανά και ξανά στον ύπνο μου για δύο χρόνια, προσπαθώντας μάταια να αλλάξω το αποτέλεσμα.

6. Όταν αγωνιζόμουν με το εθνόσημο…

Ήμουν σε μια ψυχική και συναισθηματική διαδικασία που ακόμα και τώρα δεν μπορώ να την εξηγήσω. Είναι πολλά περισσότερα από το να νιώθεις απλά περήφανος. Είναι η αίσθηση του να νιώθεις άτρωτος. Ακόμα και τώρα, η συμβουλή μου πριν από τους αγώνες των παιδιών της εθνικής μας ομάδας είναι απλή: αγωνιστείτε ως ΈΛΛΗΝΕΣ.

7. Το ελληνικό καράτε μπορεί να φτάσει μέχρι…

Στην κορυφή! Γιατί ήμασταν στην κορυφή για μεγάλο διάστημα. Μετά από μια δύσκολη περίοδο, τα πέτρινα χρόνια όπως τα ονομάζουμε, επανήλθε η ομάδα των μεγάλων επιτυχιών, ο καθένας μας σε διαφορετικό πόστο. Στόχος μας είναι να βοηθήσουμε τα σημερινά παιδιά να φτάσουν στην κορυφή.

8. Ο καλύτερος φίλος που έκανα στο καράτε είναι (και γιατί)…

Οι φίλοι μου είναι ο Γιώργος ο Τζάνος και ο Σπύρος ο Μαργαριτόπουλος. Με αυτόν όμως που έχω αδελφικούς δεσμούς είναι ο Δημήτρης ο Τριαντάφυλλης. Το γιατί το ξέρει ο ίδιος!

9. Το πόστο του Sport Director της ομοσπονδίας αποτελεί για εμένα…

Μια πολύ μεγάλη πρόκληση. Έχω μάθει με ό,τι καταπιάνομαι στη ζωή μου να πετυχαίνω, είτε αφορά την καριέρα μου ως αθλητής είτε την μετέπειτα επαγγελματική μου εξέλιξη. Έχω την ευτυχία και ταυτόχρονα την… κατάρα να μοχθώ για να είμαι ο καλύτερος. Η διαφορά τώρα είναι ότι το επίκεντρο της προσοχής μου είναι στους αθλητές.

10. Τι συμβουλή θα έδινα στον 12χρονο εαυτό μου…

Θα τον συμβούλευα να μην ακούει συμβουλές! Να κάνει αυτό που του λέει η καρδιά του, μόνο έτσι θα είναι ευτυχισμένος. Θα του έλεγα επίσης ότι γνώρισα κάποιον μικρό που στην ηλικία του ονειρεύτηκε ότι θα γίνει παγκόσμιος πρωταθλητής και όλοι έλεγαν ότι είναι τρελός. Ο τρελός τα κατάφερε! Γιατί μόνο οι τρελοί τα καταφέρνουν σε αυτό τον κόσμο .

Και φυσικά, ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στους δασκάλους μου Χαράλαμπο Ωραιόπουλο και Κωνσταντίνο Γκουβούση και σε όσους πίστεψαν σε εκείνον τον μικρό!

ΠΗΓΗ: ΕΛΟΚ