Ο Τσιγιονοφούτζι Μιτσούγκου (1 Ιουνίου 1955 – 31 Ιουλίου 2016), γεννημένος ως Μιτσούγκου Ακιμότο, ήταν Ιάπωνας επαγγελματίας παλαιστής Σούμο, ο 58ος Γιοκοζούνα του αθλήματος και αγαπημένος μου, λόγω εμφάνισης και αγωνιστικού τρόπου. Μετά τη «συνταξιοδότησή» του ως παλαιστής ήταν ο προπονητής του «στάβλου» Κοκονόε μέχρι τη στιγμή του θανάτου του.  Ο Τσιγιονοφούτζι θεωρείτε ένας από τους μεγαλύτερους Γιοκοζούνα, κερδίζοντας 31 πρωταθλήματα Γιούσο ή τουρνουά, δεύτερος εκείνη την εποχή πίσω μόνο από τον ιστορικό παλαιστή Ταιχό.

Αξιοσημείωτη είναι η μακροζωία του στην κορυφαία τάξη του Σούμο, την οποία κατείχε για μια περίοδο δέκα ετών από το 1981 έως το 1991. Προήχθη σε ηλικία είκοσι έξι ετών μετά την κατάκτηση του δεύτερου πρωταθλήματός του, η απόδοσή του βελτιώθηκε με την ηλικία, κερδίζοντας περισσότερα τουρνουά στα τριάντα του από οποιονδήποτε άλλο παλαιστή και κυριαρχώντας στο άθλημα στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1980.

 Τελικά αποσύρθηκε τον Μάιο του 1991, λίγο πριν από τα τριακοστά έκτα γενέθλιά του. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τους πιο σύγχρονους Γιοκοζούνα που τείνουν να συνταξιοδοτηθούν γύρω στα 30.

Κατά τη διάρκεια της 21χρονης επαγγελματικής του καριέρας, ο Τσιγιονοφούτζι έκανε ρεκόρ με τις περισσότερες νίκες καριέρας (1045) και τις περισσότερες νίκες στην κορυφαία κατηγορία Μακουούτσι (807), κερδίζοντας την ένταξη του στα Παγκόσμια Ρεκόρ Γκίνες.

Έκανε το μεγαλύτερο μεταπολεμικό σερί διαδοχικών νικών (53 περίοδοι το 1988). Αυτό το ρεκόρ παρέμεινε για 22 χρόνια έως ότου ο Χακούχο το έσπασε με την 54η συνεχόμενη νίκη του τον Σεπτέμβριο του 2010.  Σε ένα άθλημα όπου το βάρος θεωρείται συχνά ζωτικής σημασίας, ο Τσιγιονοφούτζι ήταν αρκετά ελαφρύ περίπου 120 κιλά (προσωπικά πιστεύω πολύ λιγότερα), με ύψος 1,83εκ. Βασίστηκε σε ανώτερη τεχνική και τους δυνατούς του μυς για να νικήσει τους αντιπάλους. Ήταν ο ελαφρύτερος Γιοκοζούνα από την εποχή του Τοτσινούμι τη δεκαετία του 1960. Με τη συνταξιοδότησή του έγινε πρεσβύτερος της Ιαπωνικής Ένωσης Σούμο. Απεβίωσε πολύ νωρίς στα 61 του από καρκίνο στο πάνκρεας, ήταν παντρεμένος με την Κουμίκο και είχε  τρία παιδία. Ακόμα και σήμερα μνημονεύεται ανάμεσα στους θρύλους του αθλήματος