Στην κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στη Γουαδαλαχάρα της Ισπανίας έφτασε ο Στέφανος Ξένος, προσδίδοντας μία ακόμα μεγάλη επιτυχία, τόσο σε προσωπικό, όσο και σε εθνικό επίπεδο.

Ο 23χρονος “λύκος” του ελληνικού καράτε πραγματοποίησε εξαιρετικές εμφανίσεις καθ’ όλη τη διάρκεια της διοργάνωσης, ενώ για να φτάσει στον τελικό επικράτησε κατά σειρά των Γκέτμπαργκ (Ισραήλ, 5-3), Νάστεφ (Βουλγαρία, 2-0), Φιλίποφ (Ουκρανία, 3-3) και στον ημιτελικό του Σαμντάν (Τουρκία, 3-0). Στον τελικό αγωνίστηκε κόντρα στον Ιταλό Άντζελο Κρεσέντζο και ηττήθηκε με 5-4.

Ο αθλητής του «Α.Σ Οδυσσέας», μετά το τέλος της διοργάνωσης, μίλησε στο ApexSports.gr για τη μεγάλη επιτυχία του στην Ισπανία, για τα συναισθήματα που του αφήνει η κατάκτηση του ασημένιου, πόσο μάλλον ανήμερα της εθνικής εορτής, ενώ μοιράστηκε και το που αφιερώνει το μετάλλιο.

Αναφορικά με τα συναισθήματά του, έπειτα από την κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου, είπε:
«Η μια αλήθεια είναι ότι είμαι στεναχωρημένος. Και είμαι στεναχωρημένος γιατί ξέρω πως θα μπορούσα να είμαι ο πρωταθλητής της κατηγορίας. Όταν ξέρεις ότι μπορείς, οι προσδοκίες είναι υψηλότερες από το συνηθισμένο. Η άλλη αλήθεια όμως είναι ότι είναι η πρώτη φορά που πήγα στον τελικό. Το έζησα στο έπακρο. Και βλέπω την εξέλιξη και την πρόοδο μου κάθε χρόνο! Αυτό με κάνει- και με έναν καλό λόγο- να πιστεύω στην φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Ότι μέσα στα επόμενα χρόνια, θα είμαι στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου!»

Σχετικά με το αν οι δύο προηγούμενες παρουσίες στο βάθρο βοήθησαν πνευματικά στο να επιτευχθεί και η τρίτη κατάκτηση μεταλλίου, είπε: «Οι διακρίσεις σίγουρα βοηθάνε στην αυτοπεποίθηση. Αλλά ούτως ή άλλως, πέρα από τα ευρωπαϊκά μετάλλια τα οποία το αποδεικνύουν, ξέρω ποιος είμαι και τι είμαι ικανός να κάνω. Δουλεύω κάθε μέρα ανελλιπώς, οπότε ο συνδυασμός προετοιμασίας και εμπειρίας είναι δομικής σημασίας!»

Σχετικά με το αν του αφήνει κάποια στεναχώρια που δεν ήρθε το χρυσό μετάλλιο, παρά τη μεγάλη επιτυχία της κατάκτησης του ασημένιου, είπε: «Έχουμε φτάσει στο σημείο να θεωρούμε αποτυχία την δεύτερη θέση στην Ευρώπη στους Άνδρες. Αυτό από τη μια με χαροποιεί γιατί μου δείχνει πόσο μακριά έχω φτάσει. Από την άλλη, όπως προ είπα, τα συναισθήματα μου αυτή τη στιγμή τείνουν προς τα δυσάρεστα. Στην ζωή μου όμως δεν κάνω άλματα. Κάνω μικρά βήματα, τα οποία με φέρνουν κάποια στιγμή ακριβώς εκεί που θέλω. Τα διαμάντια θέλουν τον χρόνο τους για να φτιαχτούν. Και είναι κάτι που έχω μάθει πολύ καλά!»

Για το αν σημαίνει κάτι περισσότερο για τον ίδιο το ότι ανέβηκε στο βάθρο την 25η Μαρτίου, είπε:
«Η Ελλάδα θεωρώ ότι θα έπρεπε να κάνει τα ελάχιστα για τους αθλητές της. Οι αθλητές γίνονται πρότυπα για τους νεότερους – και κατά την ταπεινή μου άποψη δικαίως- και ανεβάζουν την χώρα μας ψηλά. Πιστεύω ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να φέρεται με περισσότερη αξιοπρέπεια σε αυτούς τους ήρωες. Παρόλα αυτά, την αγαπώ πολύ. Δεν μπορώ παρά να την αγαπώ. Οπότε χαίρομαι που ανέβηκα στο βάθρο την ημέρα αυτής της εορτής».

Τέλος, αναφορικά με το που αφιερώνει την κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου, είπε:
«Ο κάθε άνθρωπος είναι πρωταγωνιστής της ζωής του. Και όταν κερδίζεις κάτι και το διεκδικείς κάθε μέρα, αλλά και την ημέρα της κρίσεως (του αγώνα δηλαδή) είναι αυτονόητο πως σου ανήκει. Αυτό το ξέρω πολύ καλά. Δεν είμαι τόσο αλαζόνας όμως να πιστεύω ότι μόνος μου θα τα κατάφερνα. Για αυτό, το άλλο μέρος του μεταλλίου ανήκει στην οικογένεια μου.

Το περιβάλλον με βοήθησε από μικρό στο να γίνω αυτός που είμαι. Η στήριξη, η πίστη, η καθοδήγηση και η ακεραιότητα που με δίδαξαν οι γονείς και τα αδέρφια μου είναι ανεκτίμητα εργαλεία για την αθλητική μου πορεία αλλά και την ζωή μου γενικότερα. Πέρα από αυτό, η οικογένεια μου είναι ένα βαθύ κίνητρο για να ζω και να μεγαλουργώ. Έτσι τους χρωστώ τα πάντα!»