Δεχόμαστε πολλά ερωτήματα για το πώς χρησιμοποιούσαν το σπαθί οι αγωνιστές της επανάστασης. Μετά από πολλών ετών έρευνα καταλήξαμε σε κάποια συμπεράσματα. Καταρχήν να υπογραμμίσουμε ότι σπαθί ή ξίφος είχαν οι αρχηγοί, οι καπετάνιοι, τα πρωτοπαλίκαρα και όσοι είχαν διακριθεί. Ο λόγος ήταν ότι ήταν ακριβό και δύσκολο να το μάθει κάποιος.

Οι αγωνιστές ανάλογα την κοινωνική τους θέση, την γεωγραφική τοποθεσία αλλά και την στρατιωτική τους θέση που είχαν σε κάποιο στρατό είχαν διδαχθεί διαφορετικά όπα και τρόπους μάχης. Για παράδειγμα ο Κολοκοτρώνης είχε εκπαιδευτεί και στον Βρετανικό στρατό, συνεπώς κατείχε τον τρόπο ξιφομαχίας της Βρετανικής Αυτοκρατορίας όπως και ο Μακρυγιάννης.

Όσοι όμως υπηρετούσαν ως αρματωλοί τους Οθωμανούς είχαν εκπαιδευτεί στις Οθωμανικές σχολές και φυσικά θα είχαν διδαχθεί το περίφημο “κόψιμο του Τούρκου” μια τεχνική που εκπαιδεύονταν οι Οθωμανοί ξιφομάχοι κάνοντας τους ιδιαίτερα τρομερούς στην μάχη. Η τεχνική αυτή είναι καταγεγραμμένη σε Ευρωπαϊκά εγχειρίδια Οπλομαχίας. Παράλληλα όμως έχουμε τους αγωνιστές οι οποίοι έχουν επιρροή από την Δύση συνεπώς έχουμε εξοπλισμό και τρόπους ξιφομαχίας Δυτικού τρόπου με ίσια σπαθιά, ξίφη ή σπάθες ιππικού ο οποίος είναι διαφορετικός από τον ανατολικό τρόπο. Εδώ πρέπει να επισημανθεί ότι οι Ρώσοι είχαν υιοθετήσει τον Δυτικό τρόπο και συγκεκριμένα τον Γαλλικό τρόπο για την εκμάθηση ξιφομαχίας. Εν κατακλείδι οι Ρωμιοί επαναστάτες είχαν ένα μικτό τρόπο ξιφομαχίας και υπενθυμίζω ότι αυτοί οι τρόποι ήταν συνήθως για τους αρχηγούς και τον στενό κύκλο.

Αμέσως μόλις δημιουργήθηκε το Βασίλειο της Ελλάδος ο παλιός τόπος ξιφομαχίας σταμάτησε και οι αξιωματικοί διδάσκονταν από τον Βαυαρό αξιωματικού του Ελληνικού πυροβολικού Φιλίππο Μούλερ στην στρατιωτική σπάθη πάνω στα Ευρωπαϊκά δεδομένα. Αργότερα προστέθηκε και το ξίφος 

Δείτε το εκπαιδευτικό βίντεο: