Λίγους μήνες μετά το θάνατο του Αλέξανδρου Νικολαΐδη, έφυγε από τη ζωή και ο προπονητής του, Κώστας Τζιδημόπουλος.

Ο Έλληνας προπονητής, που έφυγε σε ηλικία 68 ετών, ήταν γεννημένος στις 16 Δεκεμβρίου 1955. Ήταν ο προπονητής όλων των Ολυμπιακών μεταλλίων του ελληνικού ταεκβοντό. Μέλος της οικογένειας του Ολυμπιακού ταεκβοντό από την πρώτη μέρα ίδρυσης του (το 1980 όταν και μπήκε στο ΣΕΓΑΣ), ενώ ήταν ομοσπονδιακός προπονητής από το 1995 και τεχνικός σύμβουλος μέχρι σήμερα.

Μετά την είδηση του θανάτου, η Ελληνική Ομοσπονδία Ταεκβοντό, ανέβασε ένα κείμενο για το θάνατο του Τζιδημόπουλου, στην επίσημη σελίδα της.

Η ΕΛΟΤ, έγραψε τα εξής: «Βιάστηκες Κώστα Τζιδημόπουλε να συναντήσεις το αγαπημένο σου βαφτιστήρι, τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη, στη γειτονιά των αγγέλων. Γιατί πως αλλιώς να δικαιολογήσουμε ότι έφυγες τόσο νωρίς. Τόσο πρόωρα από κοντά μας. Από την οικογένειά σου. Τα παιδιά σου. Από τους μαθητές σου. Γιατί, εσύ, ήσουν για τους περισσότερους από εμάς, ο δάσκαλός μας. Ο άνθρωπος που μας δίδαξες τις αξίες του αθλητισμού. Τις αξίες του Ολυμπιακού ταεκβοντό. Και μας έδειξες τον δρόμο, τον οποίο ακολουθούμε μέχρι σήμερα στο άθλημα που υπηρέτησες όχι απλά με αγάπη, αλλά με λατρεία.

Γιατί όσοι δεν το γνωρίζουν, ήσουν αυτός που μεγάλωσε μια γενιά αθλητών και μετέπειτα προπονητών, οι οποίοι αν μη τι άλλο σου οφείλουμε ένα τεράστιο ευχαριστώ. Δεν ξέρουμε εάν πρόλαβαν να στο πουν όλοι, όμως εμείς, ως Ελληνική Ομοσπονδία Ταεκβοντό, στο δείχναμε έμπρακτα και σε κάθε ευκαιρία.

Ήσουν ένας μύθος και έτσι θα σε θυμόμαστε. Για πάντα. Δίπλα στους κορυφαίους Έλληνες αθλητές από το 1995 όταν και ανέλαβες ομοσπονδιακός προπονητής. Ήσουν παρών σε όλες τις μεγάλες αθλητικές στιγμές του Ολυμπιακού Ταεκβοντό. Το 2000 στο Σίδνεϊ, το 2004 στην Αθήνα, το 2008 στο Πεκίνο. Ήσουν πάντα εκεί. Δίπλα στον αγαπημένο σου Αλέξανδρο. Δίπλα σε όλα τα παιδιά της εθνικής ομάδας. Πανηγύριζες σαν μικρό παιδί τα μετάλλια και τις διακρίσεις. Θύμωνες όταν έβλεπες την αδικία, αλλά ποτέ δεν έχανες το χιούμορ σου. Ήσουν αυθεντικός κάτι που στο αναγνώριζαν φίλοι και αντίπαλοι.

Σε αποχαιρετούμε με πόνο ψυχής. Αφήνεις πίσω σου μια υπέροχη οικογένεια. Όχι μόνο τη σύζυγό σου Βέτα και τα δύο σου παιδιά Ευαγγελία και Ειρήνη, αλλά και την άλλη σου οικογένεια. Όλους εμάς. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει. Θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη».