Με μαχητικά γονίδια, τέκνο γαρ του αξιοσέβαστου δασκάλου Καράτε και Κικ Μπόξινγκ, Γιώργου Γιδάκου, μεγάλωσε μέσα σε μια σχολή και δεν μπορούσε να ξεφύγει από το πεπρωμένο του.

“Σπαρτιάτες πολεμιστές” ή “Spartan Warriors” το αθλητικό σωματείο στο οποίο είναι προπονητής, τιμώντας την καταγωγή του, με έδρα την Καλλιθέα, μέλος της ομάδας των ομοσπονδιακών προπονητών της ΕΛΟΚ (Ελληνικής Ομοσπονδίας Καράτε), Πρωταθλητής στο Καράτε (Ελλάδας, Ευρώπης, Κόσμου), επιτυχημένος προπονητής που μεταλαμπαδεύει τη γνώση του σε μικρούς μαθητές, με παρουσία στο επαγγελματικό Καράτε και δη στο Karate Combat, συνεχίζει να γράφει την ιστορία του στο ελληνικό (κι όχι μόνο) Καράτε.

Με το Νίκο δεν είχα την τιμή να γνωρίζομαι, σε αντίθεση με τον πατέρα του, Δάσκαλο Γιώργο, με τον οποίο πριν λίγα χρόνια συζητούσαμε για μια δυνατή συνεργασία που δεν ευοδώθηκε στο παρά ένα, για λόγους που δεν ήταν στο χέρι μας.

Ο Νίκος Γιδάκος (του Γεωργίου, μιας και τις τελευταίες ημέρες υπάρχει μια σύγχυση και θεωρώ απαραίτητη τη διευκρίνηση) ήταν ένας “στόχος” για μια συνέντευξη από την αρχή της συνεργασίας με το Apexsports.gr. Για διαφόρους λόγους υπήρξε μια καθυστέρηση, αλλά πλέον με το “μπέρδεμα’ που υπάρχει είναι η καταλληλότερη ευκαιρία να μιλήσουμε κι ο ίδιος ο Νίκος να ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα.

Την είχα σχεδιάσει κάπως αλλιώς αυτή την κουβέντα, αλλά η συνωνυμία του με τον προπονητή Πυγμαχίας, που είναι στο προσκήνιο εξαιτίας του τραγικού περιστατικού που κλονίζει τη χώρα και το χώρο, αναγκαστικά τη διαφοροποίησε. Πόσο, ελαφρά τη καρδία και χωρίς στοιχειώδη έρευνα, αναφορές κι αναπαραγωγές ρεπορτάζ (και βεβαίως συνοδευόμενες από φωτογραφίες ακόμα και από την εφηβική του ηλικία) μπορούν να καταστρέψουν πέρα από την υπόληψη ακόμα και την καθημερινότητα ενός προβεβλημένου πρωταθλητή.

Νίκο αρχικά ευχαριστώ για τον πολύτιμο χρόνο σου κι ειδικά αυτό το διάστημα που “καλείσαι” να δίνεις εξηγήσεις εξαιτίας μιας συνωνυμίας. Γιατί θεωρείς υπάρχει αυτή η σύγχυση; Μιλάμε για διαφορετικούς ανθρώπους, διαφορετικοί σύλλογοι, διαφορετικά αθλήματα κι ακόμα διαφορετική τοποθεσία (Καλλιθέα και Ταύρος).

Η σύγχυση δημιουργήθηκε γιατί ο συγκεκριμένος προπονητής, που είναι ξάδερφος μου, ονομάζεται κι αυτός Νίκος Γιδάκος. Μέχρι πριν 1,5-2 χρόνια το σωματείο του στεγαζόταν στο κτίριο που βρίσκεται πλέον ο δικός μου σύλλογος Καράτε καθώς ο ίδιος μετακόμισε στον Ταύρο. Τότε ήταν που είχαμε πάρει την απόφαση με τον πατέρα μου να ανοίξουμε και 2η σχολή και να κάνουμε το όνειρό μας πραγματικότητα και να επεκταθούμε. Δυστυχώς όμως κανένας σχεδόν δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα, πέρα από ένα απλό Google search με το όνομα, με αποτέλεσμα, μιας και είμαι πάρα πολλά χρόνια σταθερά στην κορυφή και με τεράστια διάρκεια και συνέπεια, να εμφανιστεί η φωτογραφία μου στις πρώτες θέσεις των αναζητήσεων και να αρχίσουν να βγάζουν τις φωτογραφίες μου στον “αέρα”.

Για αυτό το λόγο αναγκάστηκες να βγάλεις κι ανακοίνωση μέσω πληρεξούσιου δικηγόρου;

Από την πρώτη στιγμή της ανακοίνωσης του τραυματισμού του άτυχου πυγμάχου έκανα μια ανάρτηση στην προσωπική μου σελίδα στο facebook προσπαθώντας να διαχωρίσω πρόσωπα, συλλόγους και καταστάσεις. Δυστυχώς μετά την 2α Ιανουαρίου (σσ μετά το τραγικό συμβάν) σχεδόν κανένας δεν έκανε σωστή έρευνα και μεγάλα μέσα άρχισαν να αναρτούν φωτογραφίες μου σπιλώνοντας το πρόσωπό μου και την υπόληψή μου και παρά τις έντονες αντιδράσεις μου δεν μπήκαν στον κόπο να επανορθώσουν.

Έχεις σκεφτεί να κινηθείς νομικά;

Βεβαίως, έχουν γίνει νομικές ενέργειες για δυσφήμιση. Το σημαντικό όμως είναι ότι ένα νέο παιδί, μόλις 16 ετών, έφυγε κι εμείς όλοι πρέπει να σταθούμε στο πλάι της οικογένειας και των οικείων του. Εγώ, όπως νομίζω πρέπει και κανένας άλλος, δεν παίρνω θέση για το θλιβερό συμβάν γιατί δεν ήμουν μπροστά. Το λόγο έχει η δικαιοσύνη και μόνο αυτή που είναι η καθ’ ύλην αρμόδια.

Να γυρίσουμε κάποια χρόνια (όχι και λίγα) πίσω και να μου πεις αν ποτέ φανταζόσουν την πορεία αυτή στο Καράτε.

Γεννήθηκα στην ουσία μέσα σε μια σχολή Καράτε, φέτος κλείνω 30 χρόνια ενασχόλησης με το άθλημα. Είχα την τύχη ένας από τους σπουδαιότερους δασκάλους, ο προπονητής των πρωταθλητών, να είναι ο πατέρας μου. Άρα είχα όλες τις βάσεις. Συνδυάζοντας τα με πολύ σκληρή δουλειά ήρθε αυτή η πορεία, δεν μου χαρίστηκε τίποτα και πάλεψα πολύ σκληρά για να φτάσω εδώ που είμαι.

Εκτός από κορυφαίος καρατέκα πλέον είσαι προπονητής (κι όχι δάσκαλος αφού δεν θεωρείς ακόμα τον εαυτό σου δάσκαλο) με δεκάδες μικρών μαθητών. Τι είναι το πρώτο που τους λες;

Το πρώτο που θέλω είναι να είναι σωστοί άνθρωποι, δεν έχει νόημα να είναι κάποιος πρωταθλητής και να μην είναι σωστός άνθρωπος (και δυστυχώς υπάρχουν πολλοί). Θέλω να ακούνε, να μη νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα, να μένουν πάντα μαθητές, όπως κι εγώ άλλωστε.

Για αυτό δε θες να σε αποκαλούν δάσκαλο;

Μα δεν είμαι δάσκαλος ακόμα, πρέπει να κοπιάσω πολύ για να κερδίσω αυτόν τον τίτλο και να πάρω το χρίσμα. Νιώθω ακόμα μαθητής κι αυτό θέλω και για τους μαθητές μου. Εξάλλου αν δεις πως είναι η διαβάθμιση των ζωνών του Καράτε θα το καταλάβεις. Ξεκινάς από την άσπρη ζώνη και καταλήγεις στη μαύρη, η οποία από τα πολλά χρόνια που την έχεις και τη φοράς ξεθωριάζει και σιγά σιγά ασπρίζει, υπενθυμίζοντάς σου ότι πάντα πρέπει να μένεις μαθητής.

Τι χαίρεσαι περισσότερο; Τις δικές σου επιτυχίες ή των μαθητών σου;

Δύσκολη απάντηση. Σαφώς κι όταν κάνεις πρωταθλητισμό ζεις για τις επιτυχίες, κι ας είναι ο πρωταθλητισμός 10 λύπες και 1 χαρά. Η χαρά για τις επιτυχίες των μαθητών μου είναι απερίγραπτη, είναι κάτι που σε δικαιώνει.

To F-16 ως παρατσούκλι πως βγήκε;

Λόγω της ταχύτητας και των εναέριων ρίψεων μου.

Τι σε κάνει να συνεχίζεις να αγωνίζεσαι ακόμα; Κάπου διάβασα που είπες “Τώρα ξεκινάω”

Το Καράτε είναι τρόπος ζωής. Πέρα από αυτό όμως μου λείπουν οι επιτυχίες. Θέλω να έχω συνέχεια, θυμάμαι όταν πήρα το ευρωπαϊκό με ρώτησαν “και τώρα τι θα κάνεις”; Λες και με μια διάκριση τελειώνουν όλα. Είμαι γερός, δυνατός κι έχω ακόμα πράγματα που θέλω να κάνω στο Καράτε. Μην ξεχνάς ότι είμαι ο μοναδικός Έλληνας (μαζί με τη μοναδική Ελληνίδα, τη Χριστίνα Καβακοπούλου) που έχει συμβόλαιο με το Karate Combat (το μεγαλύτερο επαγγελματικό προμόσιον του Καράτε) και θα το τιμήσω μέχρι τέλους.

Σε είδα σε πρόσφατες φωτογραφίες και βίντεο με έναν σπουδαίο δάσκαλο του Καράτε, τον Δημήτρη Καζακέα. Τι παραπάνω σου έδωσε αυτή η συνεργασία;

Ο δάσκαλος Δημήτρης Καζακέας είναι ένα τεράστιο όνομα όχι μόνο του ελληνικού Καράτε αλλά και του Παγκόσμιου. Συνεργαζόμαστε στενά, αντλώ γνώση κι αυτό επισφραγίστηκε με την παρουσία του δίπλα μου στην τελευταία διοργάνωση του Karate Combat που έλαβα μέρος. Αυτή η συνεργασία με τον Δημήτρη Καζακέα, ο οποίος χαίρει του σεβασμού μου, θα πάρει σάρκα και οστά στο μέλλον, κάτι όμως που θα πρέπει να περιμένετε να το μάθετε από τον ίδιο.