Η μαχητική τέχνη των Φιλιππίνων δημιουργήθηκε την εποχή που η χώρα βρισκόταν υπό ισπανική κατοχή, το χρονικό διάστημα μεταξύ του 1525 και του 1898. Άλλες πηγές αναφέρουν ότι αυτή η τέχνη έχει αφήσει ιστορικά ίχνη ύπαρξης πολύ πριν από την άφιξη των Ισπανών.

Ο πρώτος γνωστός δάσκαλος της τέχνης ήταν ο Φιλιππινέζος Λαπουλάπου. Ο μαχητής εκπαίδευσε τους άνδρες του στη χρήση των ξύλινων ραβδιών, των ακοντίων και των μπόλος πριν από τη μεγάλη μάχη με τους Ισπανούς θαλασσοπόρους και τους άνδρες του Φερδινάνδου Μαγγελάνου, στις 27 Απριλίου 1521, στο νησί Μακτάν. Πριν από το ξεκίνημα της μάχης, οι εισβολείς ένιωσαν ανακούφιση βλέποντας τον οπλισμό των αντιπάλων τους.

Μόλις καταλάγιασε ο καπνός της μάχης, όμως, διαπίστωσαν ότι οι μαχητές από τις Φιλιππίνες ήταν καλύτεροί τους και κατάφεραν να αφαιρέσουν τη ζωή του Μαγγελάνου. Σύμφωνα με το ισπανικό βιβλίο «De Los Delitos» που εκδόθηκε στη Μαδρίτη το 1800 από τον Don Baltazar Gonzales, αναφέρεται ότι ο Datu Mangal, πατέρας του Λαπουλάπου, πιθανόν να ήταν αυτός που έφερε τη τέχνη του stickfighting και της ξιφασκίας στο νησί Μακτάν.

Η ισπανική κυριαρχία στα νησιά έφερε την απαγόρευση του Arnis, το οποίο, όμως, επέστρεψε δυναμικά το 19ο αιώνα. Η γρήγορη εξάπλωση του χορού Moro Moro αποτέλεσε το έναυσμα για να αρχίσει ξανά η εξάσκηση στη μάχη με τα ραβδιά από μπαμπού. Ακολούθως, η πολεμική τέχνη του Arnis – Eskrima – Kali αναπτύχθηκε ραγδαία και εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο με τη συμβολή του Εθνικού Οργανισμού Arnis Φιλιππίνων (NARAPHIL), ο οποίος ιδρύθηκε το 1975. Στο πρώτο παγκόσμιο τουρνουά που διοργανώθηκε το 1989 έλαβαν μέρος 78 μαχητές από 10 χώρες.

Αποτελεί ένα κράμα του μαλαισιανού Melayu Silat, της ξιφασκίας Tjakalele από την Ινδονησία και της ισπανικής Σχολής Ξιφασκίας. Το συνθετικό KALI στην ονομασία του συστήματος έχει ως σημείο αναφοράς τη γνωστή θεότητα με τα πολλά χέρια, η οποία θεωρείται η «μητέρα» των πολεμικών τεχνών στη Ν.Α. Ασία.

Η λέξη Eskrima σημαίνει ξιφασκία. To Arnis – Eskrima – Kali, όμως, είναι μία ολοκληρωμένη τέχνη, στην οποία ο εκπαιδευόμενος διδάσκεται τη χρήση όπλων αλλά και την άοπλη μάχη. Εφαλτήριο και πυρήνας της τέχνης είναι η εκπαίδευση στη χρήση μεσαίου μήκους ραβδιών από μπαμπού. Το ένοπλο μέρος περιλαμβάνει εξάσκηση σε κάθε είδους όπλα, με κυριότερα το ραβδί μήκους 65 εκατοστών και το μαχαίρι. Το άοπλο μέρος περιλαμβάνει πυγμαχία, λακτίσματα και πάλη. Κύριο χαρακτηριστικό της είναι ότι η εκπαίδευση του αρχάριου μαθητή ξεκινά με τα όπλα, αντίθετα με τις περισσότερες μαχητικές τέχνες, και επιπλέον προσαρμόζεται στις ιδιαιτερότητες του κάθε ανθρώπου. Οι Φιλιππινέζικες τέχνες γνωρίζουν ιδιαίτερη άνθηση παγκοσμίως με έμφαση στις τεχνικές με μαχαίρι.

Τομείς διδασκαλίας

:: Solo Olisi – Μονό ραβδί
:: Double Olisi – Διπλό ραβδί

:: Baraw – Μάχη με μαχαίρια

:: Dumog – Λαβές

:: Mano Mano – `Αοπλη μάχη

:: Tapi Tapi – Ζωντανό χέρι

:: Espada Daga – σπαθί και εγχειρίδιο