Με τον όρο Glíma εννοούμε ένα στυλ ισλανδικής παραδοσιακής πάλης. Υπάρχουν 4 σημεία που διαφοροποιούν αυτό το στυλ από τα γνωστά είδη πάλης, τα εξής:
- Οι αντίπαλοι πρέπει πάντα να στέκονται όρθιοι.
- Οι αντίπαλοι κινούνται πάντα κυκλικά (με φορά σα του ρολογιού) ο ένας γύρω από τον άλλο. Με αυτό τον τρόπο δημιουργούν ευκαιρίες για επίθεση ή για άμυνα ανάλογα.
- Δεν επιτρέπεται ένας αντίπαλος να πέσει πάνω στον άλλο ή να τον σπρώξει με δύναμη.
- Οι αντίπαλοι πρέπει να κοιτούν όσο το δυνατόν περισσότερο ό ένας πέρα από τον ώμο του άλλου, μιας και θεωρείτε πιο πρέπον δυο αντίπαλοι να αντιλαμβάνονται βάση των κινήσεων παρά βάση του οπτικού πεδίου.
Γενικά θεωρείται σαν το άθλημα του «τζέντλεμαν» αλλά παρ’ όλα αυτά υπάρχουν και εκδοχές της όπως το σύστημα lösatags που είναι ιδιαίτερα σκληρό. Η Glima αποτελεί ένα πολύ παλιό σύστημα μάχης. Τα διάφορα στοιχεία που έχουμε μας μεταφέρουν πίσω στο 12ο αιώνα αλλά και πάλι υπάρχουν διάφορες αναφορές στις ισλανδικές αφηγήσεις που μας κάνουν να πιστεύουμε ότι ίσως αυτό το σύστημα να είναι και πολύ πιο παλιό. Ο πυρήνας του συστήματος είναι οχτώ βασικές τεχνικές, οι οποίες δομούν τη βασική προπόνηση και δημιουργούν 50 διαφορετικούς τρόπους για να επιτύχει κάποιος ένα πέταγμα ή μια ανατροπή.
Η λέξη glima μεταφρασμένη σημαίνει αγώνας. Σαν έκφραση στην σημερινή ισλανδική διαλεκτό σημαίνει το να παλεύει κάποιος για κάτι στη ζωή. Σα σύστημα η glima περιλαμβάνει και ένα κώδικα τιμής που ονομάζεται Drengskapur ο οποίος εμπεριέχει αρχές όπως η τιμιότητα και η ευθύνη που φέρει ένας αθλητής για την ασφάλεια των συναθλητών του. Η Ισλανδική πάλη εμφανίζεται σε τρεις εκδοχές οι οποίες είναι οι: byxtagsglima, livtagsglima και lösatagsglima, (σουηδικοί όροι επίσης)
Byxtagsglima (Βυξγλίμα)
Η πρώτη εκδοχή είναι και η πιο διαδεδομένη γι’ αυτό και συνδυάζεται πιο άμεσα πιο άμεσα από όλες με τον όρο Glima. Κάποιοι μάλιστα λένε πως μόνο αυτή η εκδοχή αφορά στην ουσία το ισλανδικό άθλημα. Ιστορικά αποτελεί την εκδοχή που δίνει πιο πολύ βάση στη τεχνική παρά στη σωματική δύναμη. Εδώ οι αντίπαλοι φορούν ο καθένας από μια ειδική ζώνη στη μέση τους καθώς και άλλες δύο στα χαμηλά σημεία των ποδιών, οι οποίες συνδέονται με τη βασική της μέσης. Το πρώτο πιάσιμο ξεκινά από τη βασική ζώνη ενώ το άλλο από μια από τις ζώνες που βρίσκονται στο παντελόνι. Από αυτή τη θέση ο παλαιστής προσπαθεί να ρίξει κάτω τον αντίπαλο του. Σε αυτό το στυλ ο παλαιστής μπορεί να προσπαθήσει να στηριχτεί στα πόδια και χέρια κατά τη πτώση και αν το καταφέρει στην ουσία την έχει αποφύγει. Ο νικητήριος όρος σε αυτό το στυλ είναι κάποιος από τους αντιπάλους να ακουμπήσει το έδαφος με κάποιο σημείο του σώματος μεταξύ αγκώνα και γονάτου.
Livtagsglima (Λιβταγλίμα)
ΤοLivtagsglima είναι ένα στυλ που μοιάζει γενικά με τα γνωστά στυλ πάλης το οποίo βασίζεται περισσότερο στη μυϊκή δύναμη παρά στη τεχνική. Στο livtagsglima οι αντίπαλοι πιάνουν τα πάνω μέρη του σώματος και οποιοσδήποτε ακουμπήσει το έδαφος με οποιοδήποτε σημείο του σώματος εκτός από τα πόδια θεωρείσαι χαμένος.
Lösatagsglima (Λοσαταγλίμα)
Στο lösatagsglima οι αντίπαλοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν οποιοδήποτε πιάσιμο θέλουν. Αυτό το στυλ αποτελεί ένα είδος ανακατασκευής αφού βρισκόταν σε αχρησία εδώ και 100 χρόνια περίπου και πρόσφατα έχει επανέλθει στο προσκήνιο.
Είναι υπερβολικά περισσότερο βάναυσο και διαφέρει εξαιρετικά από τα άλλα στυλ της glima. Το Lösatagsglima διαιρείτε σε 2 είδη: Ένα που έχει σα σκοπό την αυτοάμυνα και ένα που προωθεί τον αγωνιστικό τομέα. Και στα δύο στυλ επιτρέπονται όλες οι λαβές με διαφορά ότι στο δεύτερο οι αθλητές πρέπει εκτελούν τις κινήσεις χωρίς να υποστεί κάποιος από τους δύο τραυματισμό. Σε αυτό το στυλ νικητής ανακυρήσεται αυτός που μένει όρθιος, ενώ χαμένος θεωρείται αυτός που βρίσκεται στο έδαφος. Αυτό σημαίνει ότι σε περίπτωση που και δυο αντίπαλοι πέσουν στο έδαφος η μάχη συνεχίζεται με σκοπό ένας από τους δύο να μείνει κάτω και ένας να σηκωθεί όρθιος.
Όταν το lösatagsglima έχει σαν σκοπό του την αυτοάμυνα αποτελεί ένα ιδιαίτερα επίπονο σύστημα και οι τρόποι εκτέλεσης των διαφόρων τεχνικών δεν γίνονται αποδεκτοί από τα υπόλοιπα στυλ της glima.