Σχεδόν 25 χρόνια έχουν περάσει όταν με τον προπονητή (και δεύτερο πατέρα) του Στέλιου Ρούλια, τον Νίκο Δροσόπουλο επιστρέφαμε από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κικ Μπόξινγκ στο Μιλάνο με μετάλλια στις αποσκευές μας. Είχαμε πάρει, τότε τα δύο μετάλλια της Ελληνικής αποστολής με το Νίκο, όπως έγινε και με τον μαθητή του, στη βαριά κατηγορία να κατακτά το Χάλκινο. Αυτό το «παιχνίδι» της ζωής κάνει το μετάλλιο του Στέλιου Ρούλια στο Παγκόσμιο Νέων (επιτρέψτε μου) να έχει και μία πιο προσωπική αντανάκλαση.

Ένα μετάλλιο, που όπως και αυτό του Καραίτη, μας έκανε όλους να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα. Ένα μετάλλιο, που έγραψε ιστορία και ένας αθλητής κόσμημα που πραγματικά επιτρέπει σε όλους μας να κάνουμε μεγάλα όνειρα για το μέλλον της Ελληνικής Πυγμαχίας. Βρήκαμε τον νεαρό γίγαντα (2.00εκ. και 107κ.) να προπονείται στο σύλλογο του στη Δροσιά και μας παραχώρησε μια αποκλειστική συνέντευξη, μετά τα συγχαρητήρια και τις ευχές μας

Στέλιο όταν έμπαινες στο αεροπλάνο για την Ισπανία, πίστευες ότι θ ανέβαινες στο βάθρο;

«Η εμπιστοσύνη που είχα στον εαυτό μου και η σκληρή προετοιμασία που είχα κάνει με τον δάσκαλό μου, με έκαναν να το πιστεύω»

Πολλοί αθλητές, ειδικά μετά την πρώτη μεγάλη επιτυχία τους, έχουν το μετάλλιο τους περασμένο στο λαιμό τους αρκετό καιρό. Εσύ πόσες μέρες το φορούσες;

«Μια ημέρα! μετά το έδωσα στον δάσκαλο μας να το βάλει στη σχολή μας (σημ. Σύλλογος Μαχητικών Αθλημάτων Δροσιάς»

Πόσες θυσίες απαιτήθηκαν για την επιτυχία σου και τη μέχρι τώρα πορεία σου;

«Σίγουρα πρέπει να κάνεις πολύ μεγάλη προσπάθεια για να φτάσεις σε αυτό το επίπεδο επιτυχίας, όμως όταν αγαπάς αυτό που κάνεις δεν το θεωρείς θυσία»

Η καλύτερη αλλά και η χειρότερη στιγμή στην πυγμαχία για σένα ποια ήταν;

«Μόνο καλές στιγμές έχω να θυμάμαι, μια από τις καλύτερες ήταν η νίκη μου με νοκ άουτ επί του Μεξικάνου στο παγκόσμιο (σημ. Amaro Montalvo Aaron στην αρχή του τρίτου γύρου»

Λόγω κατηγορίας σίγουρα θα περνάει από το μυαλό σου η επαγγελματική πυγμαχία, είναι νωρίς αλλά θέλω να σε ρωτήσω τι σκέφτεσαι;

«Η επαγγελματική πυγμαχία σίγουρα με ενδιαφέρει, αλλά αυτή τη στιγμή στόχος μου είναι η ανώτατη διάκριση στην ερασιτεχνική (σημ. Παρίσι 2024)»

Πυγμαχικό και αθλητικό ίνδαλμα θέλω να μου πεις

«Δεν θα έλεγα ότι έχω κάποιο ίνδαλμα. Όμως στην πυγμαχία ονόματα όπως ο Μοχάμεντ Άλι, ο Μάικ Τάισον , ο Χόλιφιλντ ήταν τα ονόματα που θαύμαζα από μικρός. Απο τους νεότερους θα ξεχώριζα τον Ούσικ, όχι τόσο για τα σωματικά του χαρίσματα αλλά για την ευστροφία, του την τεχνική του και την υπομονή του. Γενικότερα απο τον αθλητισμό, ο Γιουσέιν Μπολτ είναι ένας που ξεχωρίζει!»

Τι άλλαξε τον τελευταίο καιρό στην πυγμαχία και έχουμε τόσες διακρίσεις σε διεθνές επίπεδο;

«Άλλαξαν πολλά! συστάθηκε εθνική ομάδα σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες και έγιναν σωστές κινήσεις ώστε η Ελλάδα να παρουσιάζεται στο εξωτερικό ανταγωνιστική και οργανωμένη»

Μελλοντικοί στόχοι τώρα, τι θα μας αναγκάσεις να γράψουμε πάλι (γέλια);

«Οι στόχοι μου ξεκινούν από το πανελλήνιο πρωτάθλημα Κ22 καθώς και το πρωτάθλημα ανδρών Α’ κατηγορίας. Αυτά θα διεξαχθούν μέσα στο ‘23 από την Ελληνική Ομοσπονδία Πυγμαχίας και σκοπεύω να διατηρήσω τον τίτλο του πρωταθλητή Ελλάδας. Στη συνέχεια το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα είναι πολύ σημαντικό για εμάς καθώς οι τρεις πρώτες θέσεις δίνουν πρόκριση στην Ολυμπιάδα του 24. Η στρατιωτική ολυμπιακά το 2023 είναι επίσης ένας στόχος μου μιας και θα με βρει στρατευμένο στο ΑΣΑΕΔ ως επίλεκτο αθλητή, λόγω της παγκόσμιας διάκρισης»

Ποιοι σε στηρίζουν σε αυτή τη διαρκή πορεία;

«Η οικογένεια μου, ο προπονητής μου, οι φίλοι μου, και τα θετικά μηνύματα όλου του κόσμου, καθώς και την Ομοσπονδία της Πυγμαχίας που μου δίνει την ευκαιρία ν αγωνίζομαι στο εξωτερικό σε υψηλότατο επίπεδο. Δεν θα πρέπει να ξεχάσω τον εργομέτρη και διατροφολόγο μου, κύριο Βαγγέλη Γεωργιλά, με το επιστημονικό κέντρο Lipolysis που φροντίζει για την άριστη σωματική μου κατάσταση, τον Ηλία Μαστρανδρέα και την εταιρία Seven Hellas με τον άριστο μαχητικό εξοπλισμό που φροντίζει για την ασφάλειά μου καθώς και τον κύριο Κωνσαντίνο Βάγια με τις υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις του κολυμβητηρίου Aqua Life στην Άνοιξη, στις οποίες κάνουμε μεγάλο μέρος της προετοιμασίας μου».

Τι σημαίνει για εσένα ο δάσκαλός σου Δροσόπουλος Νίκος και πόσα χρόνια είστε μαζί;

«Ο δάσκαλος μου είναι αυτός που του χρωστάω ό,τι έχω πετύχει στην πυγμαχία. είμαι μαζί του από την ηλικία των 6 ετών όταν και οι γονείς μου με πήγαν στη σχολή μας»