Τον Γιάννη Μαυρομάτη τον συνάντησα ένα απόγευμα λίγα λεπτά αφότου είχε τελειώσει με το παιδικό τμήμα του Legacy Fight Club. Παρ’ όλη την κούραση ήταν εκεί χαμογελαστός να με υποδεχθεί παρέα με τον δάσκαλο του, Θανάση Κύλα. Η απλότητα κι η ευγένεια του σε κερδίζουν από την πρώτη στιγμή και παρά το γεγονός ότι αυτή ήταν η πρώτη συνάντηση μας ήταν λες και γνωριζόμασταν καιρό.

Μιλήσαμε για την πρώτη του μέρα στο Legacy το 2014, για τον δάσκαλο και φίλο Θανάση Κύλα, για τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη, ο οποίος ήταν και ο λόγος να ασχοληθεί με το κικ μποξινγκ, για Έλληνες αθλητές κι ελληνικές διοργανώσεις. Για τις δυσκολίες της προετοιμασίας του τελευταίου αγώνα και τα άπειρα χιλιόμετρα τρεξίματος (που έπρεπε να βγουν) πάνω κάτω στη Θησέως κάθε βράδυ μετά τις 23:00 «Μιας και πριν έπρεπε να βάλουμε τα παιδιά για ύπνο»

Πριν μερικές ημέρες έδωσε τον τελευταίο αγώνα της καριέρας του κρεμώντας τα γάντια του. Μια απόφαση που είχε ληφθεί καιρό πριν, όχι αβίαστα αλλά πλήρως συνειδητά. Μιλώντας μαζί του το καταλαβαίνει άλλωστε κανείς από την πρώτη στιγμή. Είναι απόλυτα συνειδητοποιημένος για το τι θέλει, τι πρέπει να κάνει και το ποτέ είναι η κατάλληλη στιγμή. Η κουβέντα μπορεί να ξεφύγει πολύ εύκολα (κι εννοείται ξέφυγε) πηγαίνοντας από εδώ κι από εκεί. Τι καλύτερο λοιπόν να ξεκινήσει η κουβέντα από εκεί. Από τον αγώνα δηλαδή στο κλειστό του Αγίου Θωμά όπου πέτυχε δυο σπουδαίες νίκες, μια μέσα στο ρινγκ και μια απέξω. 

Διπλή νίκη. Μια μέσα στο ρινγκ στο άθλημα που ξέρεις κι αγωνίζεσαι χρόνια και μια απέξω, με αρκετά παιδιά σου να σε περιμένουν να σε δουν, έστω κι αν η ώρα για αυτά ήταν απαγορευτική. Μπορείς να ξεχωρίσεις ποια θεωρείς πιο σημαντική; 

Πριν τον αγώνα σκεφτόμουν μόνο πως θα κατακτήσω τη ζώνη, από το πρώτο λεπτό που ανέβηκα στο ρινγκ και είδα τους μαθητές μου να περιμένουν να με δουν πάρα το περασμένο της ώρας κατάλαβα ότι η σημαντικότερη νίκη που θα πετύχαινα εκείνο το βράδυ ήταν όλα αυτά τα παιδιά που ήρθαν να με δουν! Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους γονείς για την εμπιστοσύνη αλλά και ότι διέθεσαν ένα ποσό σε μια δύσκολη εποχή οικονομικά για να έρθουν να με δουν.

Γιάννη αποφάσισες να κλείσεις μια πλούσια καριέρα όχι με έναν εύκολο αντίπαλο, κάτι που θα έκαναν ίσως αρκετοί. Επέλεξες να αγωνιστείς απέναντι σε έναν πολύ έμπειρο και δύσκολο αθλητή, τον Ανδρέα Μπιμπάι. Γιατί έτσι; 

Από την πρώτη στιγμή ήθελα το τελευταίο μου παιχνίδι να είναι με έναν δύσκολο αντίπαλο! Συνήθως οι περισσότεροι κλείνουν με έναν αγώνα χαμηλότερης δυναμικότητας. Όταν μας πήρε ο κύριος Πολίτης και ρώτησε αν παίζουμε με το Μπιμπάι είπα κατευθείαν ναι, καθώς πρόκειται για έναν παίχτη πολύ σκληρό, με μεγάλη εμπειρία και παρά πολλούς επαγγελματικούς αγώνες! Οπότε να παίξω και να κερδίσω έναν πιο έμπειρο αθλητή ήταν πολύ μεγάλο κίνητρο για τον τελευταίο μου αγώνα.

Όταν ήρθε και η πρόταση για τη ζώνη της ISKA τι σκέφτηκες; 

Στην αρχή είχαμε συμφωνήσει να παίξουμε 3×3, σύντομα ο κύριος Πολίτης μας ρώτησε αν θέλουμε να παίξουμε για ζώνη της ISKA σε αγώνα 5×3! Κατευθείαν δεχτήκαμε καθώς ήταν μεγάλη μου τιμή να διεκδικήσω μια τέτοια ζώνη παγκόσμιας ομοσπονδίας που έχει υπό την αιγίδα της μεγάλες διοργανώσεις όπως το Glory.

Έχεις αγωνιστεί σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις της χώρας. Τι σε οδήγησε να κρεμάσεις τα γάντια σου στο Gods of War; 

Έχω αγωνιστεί σε όλες τις διοργανώσεις που έχουν γίνει στην Ελλάδα! Το τελευταίο διάστημα μου είχαν γίνει διάφορες προτάσεις, ωστόσο ήθελα να κλείσω την καριέρα μου σε μια διοργάνωση με το prestige του Gods of War!

Ο αγώνας που έδωσες στην Ιταλία με αντίπαλο τον αθλητή του Πετροσυάν πόσο διαφορετική εμπειρία ήταν; 

Πρόσφατα έπαιξα στην Ιταλία με έναν επαγγελματία αθλητή με όλη την σημασία της λέξεως! Ο συγκεκριμένος, επειδή τυγχάνει να είμαστε και φίλοι στα κοινωνικά δίκτυα, ασχολείται και ζει μόνο από αυτό οπότε έχει όλο τον χρόνο να κάνει σωστή προπόνηση! Δυστυχώς στην Ελλάδα είμαστε πολύ πίσω ακόμη, αθλητές με πάρα πολύ ταλέντο αναγκάζονται να σταματήσουν λόγω ότι κάνουν 2 και 3 δουλειές παράλληλα.

Φέτος είναι η δεύτερη χρόνια που είσαι ο προπονητής στο παιδικό τμήμα της σχολής. Πως αντέχεις τόση ευθύνη; 

Φέτος είναι η δεύτερη χρόνια που είμαι προπονητής στο παιδικό τμήμα του Legacy. Η αλήθεια είναι ότι το παιδικό τμήμα είναι πολύ απαιτητικό και χρειάζεται ιδιαίτερη μεταχείριση, καθώς μιλάμε για παιδάκια! Η κούραση πολύ μεγάλη, ωστόσο όταν βλέπεις τα παιδιά χαρούμενα στο τέλος της προπόνησης ξεχνάς τα πάντα!

Τι θα ήθελες στο μέλλον να καταφέρεις ως προπονητής των παιδιών; 

Όταν προπονείς παιδιά πέρα της προπόνησης που τους κάνεις πρέπει να είσαι και ο άνθρωπος που τα καθοδηγεί ώστε να βγουν σωστοί άνθρωποι στην κοινωνία, όσο μπορείς να τους το περάσεις!!! Μεγάλη μου φιλοδοξία είναι να βγάλω αθλητές που θα παίζουν σε μεγάλες διοργανώσεις στο μέλλον! Ήδη έχουμε στο παιδικό μια αγωνιστική ομάδα 10-12 ατόμων, από την οποία κάποια παιδιά από αυτά έχουν πολύ καλές προοπτικές!

Μήπως αυτή είναι τελικά και η μεγαλύτερη παρακαταθήκη; 

Εννοείται πως αυτή είναι η μεγαλύτερη παρακαταθήκη, θα ήθελα να με θυμούνται ως ένα καλό προπονητή και άνθρωπο πάρα απλά ως ένα καλό αθλητή!

Κλείνοντας θα ήθελες να ευχαριστήσεις κάποιους ανθρώπους; 

Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω όλη την οικογένεια του Legacy Fight Club για την στήριξη τους τόσα χρόνια, τον πατέρα -φίλο – δάσκαλο μου Θανάση Κύλα, τους συναθλητές μου Αλέξανδρο Νικολαΐδη, Αλέξη Ναστούλη, Χρήστο Σούλα, Χρήστο Γεροδήμο, Μιχάλη Πύργο και Σπύρο Αποστολίδη για τη βοήθεια στις προπονήσεις, τον Νίκο Τζότζο και το Κραταιός team για τα δυναμικά σπάρινγκ, τον Στέλιο Ανεμοδουρά και Αρτέμη Κούγια για την υποστήριξή τους και φυσικά τους χορηγούς μου που χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσα να ανταπεξέλθω και δεν είναι άλλοι από τον Γιάννη Παρτατίλα με τη JP Fitness και Perfect Nutrition Greece, την Ηλέκτρα Γέρου με την Activity, και τους Γιάννη Ποντικό, Κώστα Κεφάλα και Γιώργο Δαπόλα με την Security4all.