Έχοντας περάσει ένας μήνας και κάτι από τη μεγάλη επιτυχία της με το Χάλκινο μετάλλιο στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Πυγμαχίας κι αφού έχει ηρεμήσει πλέον από τις εκατοντάδες συγχαρητηρίων, επιτέλους καταφέραμε αυτό που δεν καταφέρνουν τόσο εύκολα οι αντίπαλες της, να τη «στριμώξουμε» στη γωνία και να μας πει για την Όλγα και την πυγμαχία. Ο λόγος λοιπόν για τη χάλκινη πρωταθλήτρια, Όλγα Παπαδάτου.  Η συνέντευξη ξεκίνησε διστακτικά, μετρώντας (όπως είναι ο πυγμαχικός όρος) την «αντίπαλο» μας και συνέχισε δυναμικά. 

Είσαι πλέον Χάλκινη Πρωταθλήτρια Ευρώπης. Πως νιώθεις; 

Ήρεμη. Έχω δουλειά ακόμα όμως. 

Μου έχουν πει πολλοί αθλητές, ειδικά μετά την πρώτη μεγάλη επιτυχία τους, ότι το μετάλλιο ή τη ζώνη τα έχουν περασμένα στο λαιμό και τη μέση τους αρκετό καιρό. Εσύ πόσες μέρες το φορούσες; 

Το έβαλα όταν επιστρέφαμε από το πανευρωπαϊκό στην Ελλάδα και μας περίμενε στο αεροδρόμιο ο πρόεδρος της ΕΟΠ και ο εθνικός προπονητής. Έκτοτε δεν το ξαναφόρεσα. Και τώρα το έχω σε ένα ντουλαπάκι κλεισμένο και δεν φαίνεται.

Πόσες θυσίες απαιτήθηκαν για την επιτυχία σου και τη μέχρι τώρα πορεία σου; 

Δεν είναι θυσίες. Είναι επιλογές. Κάθε επιλογή σε οδηγεί σε ένα μονοπάτι. Θυσίες θεωρώ τις φορές που  άφησα την προσωπική μου ζωή, για να τρέχω δεξιά αριστερά όπου μου έλεγαν (σπάρινγκ, προπόνηση, αγώνα κλπ); Και τελικά είτε ξεχνούσαν να έρθουν είτε ξεχνούσαν να με δηλώσουν, είτε μου ακύρωναν τελευταία στιγμή κλπ. Αμέτρητα τέτοια. 

Έχεις στερηθεί πράγματα λόγω του πρωταθλητισμού; 

Ξεκίνησα την πυγμαχία στα 25. Ως τότε είχα ζήσει διάφορα. Το να ξεκινήσω ένα άθλημα και να κάνω πρωταθλητισμό ήταν το πιο όμορφο δώρο που θα μπορούσα να έχω κάνει στον εαυτό μου. Ήταν κάτι που όφειλα στα όνειρα της Όλγας των παιδικών μου χρόνων.

Τελικά αξίζει όλη αυτή η στέρηση; 

Δεν θεωρώ ότι υπάρχει στέρηση. Είναι προνόμιο να κάνεις πρωταθλητισμό και να έχεις στόχο. Μόνο καλύτερο, σοφότερο και δυνατότερο άνθρωπο μπορεί να σε κάνει αυτό. Στέρηση έχεις όταν δεν έχεις στόχο.

Υπήρξαν στιγμές που απογοητεύτηκες και σκέφτηκες να τα παρατήσεις; 

Όσο πιο αυστηρός είσαι με τον εαυτό σου τόσο πιο συχνά απογοητεύεσαι. Ειδικά το γεγονός ότι ξεκίνησα στα 25 να χτίσω από την αρχή κάτι καινούργιο και πόσο μάλλον στον τομέα του αθλητισμού, όταν σε αυτή την ηλικία άλλοι τελειώνουν την καριέρα τους., με έκανε φορτισμένη και πιεσμένη. Έτρεχα να προλάβω τον χρόνο και παράλληλα παρακαλούσα για λίγη προσοχή από κάποιον προπονητή. Έτσι πολλές φορές γυρνούσα σπίτι απογοητευμένη. Όμως βαθιά μέσα μου πίστευα. 

Τι άλλαξε τα τελευταία χρόνια κι έρχονται επιτέλους επιτυχίες; 

Ασχολούμαι πέντε χρόνια. Και τα δύο ήταν η καραντίνα. Έχω δουλέψει σκληρά και συστηματικά. Έχω παίξει σε τρία πανελλήνια πρωταθλήματα και κέρδισα το τελευταίο. Από εκεί και ύστερα η νέα διοίκηση της ομοσπονδίας μου άνοιξε τον δρόμο για το εξωτερικό και μου έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστώ. Για μένα, όλα είχαν το σωστό timing. 

Ποσό μερίδιο έχει η διοίκηση και το προπονητικό τιμ; 

Πολύ μεγάλο μερίδιο. Είμαι ήσυχη και γνωρίζω πως όσο προπονούμαι σκληρά και αποδίδω θα μου δίνονται  ευκαιρίες να παίζω και να αγωνίζομαι. 

Μελλοντικοί στόχοι;

Θέλει θάρρος να το… ξεστομίσω. 

Θα σε δούμε κάποια στιγμή και σε επαγγελματική πυγμαχία ή είναι κάτι που δεν έχεις σκεφτεί.

Θα γίνουν όλα την στιγμή που είναι να γίνουν. Δεν βιάζομαι. Κάτι που έχω διδαχτεί αυτό το διάστημα είναι η υπομονή. 

Ποιοι σε στηρίζουν σε αυτή τη διαρκή πορεία;

Αν αναφέρω κάποιον θα αδικήσω κάποιον άλλον. Οπότε γενικά θα πω πως κόσμος που βλέπει ότι αγωνίζομαι μόνη μου και παλεύω έρχεται και με στηρίζει. Ο καθένας με τον τρόπο του. Λαμβάνω πολλή αγάπη. Κάποιοι μένουν, κάποιοι φεύγουν, άλλοι είναι μπαλαντέρ, αλλά όλοι συμβάλλουν και έχουν συμβάλει στην πορεία μου και τους ευγνωμονώ ξεχωριστά. Μέσα μου γνωρίζω πολύ καλά. Υπάρχει παρόλα αυτά ένας βασικός πυλώνας. Δεν είναι από το οικογενειακό μου περιβάλλον, όμως ακουμπάω πάνω του σαν να είναι δέκα μαζί.

Όποιος θέλει να γνωρίσει την πρωταθλήτρια Όλγα που μπορεί να τη βρει να προπονείται; 

Παντού, μεγαλύτερες πιθανότητες όμως στον Φοίνιξ (σσ. Phoenix Boxing Club) στην Αγία Παρασκευή.