Σχεδόν ένας αιώνας έρευνας έχει αποδείξει ότι με την διέγερση του ΣΝΣ, (συμπαθητικό νευρικό σύστημα) μόνο οι Βαριές Μηχανικές Κινήσεις (Gross Motor Movement) μπορούν να εκτελεστούν με βέλτιστο τρόπο υπό συνθήκες ακραίου στρες.

Ταυτόχρονα, όταν το ΣΝΣ έχει ενεργοποιηθεί λόγω των ερεθισμάτων που δημιουργούνται από την πίεση της απειλούμενης βίας υποβαθμίζονται σημαντικά: α) Οι Λεπτές Μηχανικές Κινήσεις όπως οι «απαιτητικές» σωματικές τεχνικές άοπλης μάχης, β) Οι Σύνθετες/Πολύπλοκες Κινητικές Δεξιότητες, όπως απαιτούνται σε οδήγηση αποφυγής από τους πολύ λίγους. γ) Τέλος όλες οι Λεπτές και Σύνθετες/Πολύπλοκες Κινητικές Δεξιότητες – που απαιτούνται σε μάχη σώμα με σώμα, π.χ. τα δάχτυλα στα μάτια είναι μια αποτελεσματική κίνηση-τεχνική αλλά όχι για όλες τις φάσεις μιας μάχης! Δεν μπορούμε υπό συνθήκες στρες να σημαδέψουμε π.χ. στα μάτια υπό την μορφή ευθύ χτυπήματος (ντιρέκτ για τους γνώστες πυγμαχίας) από απόσταση.

Οι πολύπλοκες τεχνικές θα πάνε περίπατο, οι γροθιές θα γίνονται σε στυλ (κολύμπι) και όταν χτυπηθείς- θα θες να φύγεις ή να αγκαλιάσεις τον αντίπαλο σου, ώστε να μη δεχτείς αλλά χτυπήματα.

Άρθρο του Κυριάκου Τσολερίδη, εκπαιδευτή αυτοάμυνας Ελληνικών Ειδικών Δυνάμεων, πρώην αθλητής πάλης, Παγκρατίου αθλήματος, M.M.A, Γκράπλινγκ.