Ήταν η παράπλευρη… προσθήκη της απώλειας του Κόμπε Μπράιαντ από το Κονέκτικατ. Όσο κι αν φαντάζει άδικο και υπερβολικό για έναν παίκτη με την προσωπικότητα και την επιτυχία του, ο Ρίτσαρντ Χάμιλτον είναι ο παίκτης που «αναδείχθηκε» μέσα από την κόντρα που ξεκίνησε από την παιδική τους ηλικία με τον αξέχαστο «black mamba».

Ο Rip αφού έσταξε με μοναδική ευκολία ένα τρίποντο από το κέντρο, έγινε στο ημίχρονο του αγώνα των «Huskies» με το Βιλανόβα, μόλις ο δεύτερος παίκτης στην ιστορία τους που είδε την φανέλα του να αποσύρεται. Στο πλευρό του ήταν ο Τζιμ Καλχούν, ο προπονητής που τον επέλεξε στο Κονέκτικατ, αφού απέτυχε να πράξει το ίδιο με τον Κόμπε…

Η χρονιά της κρίσης

Ο 81χρονος τεχνικός ξεκίνησε την καριέρα του στο Κονέκτικατ το 1986 και στις εννέα πρώτες του σεζόν αναμόρφωσε μεν το μπασκετικό πρόγραμμα που δεν είχε φθάσει ποτέ στο φάιναλ-φορ, αλλά το καλύτερο που πέτυχε ήταν η πρόκριση στην προημιτελική φάση του τελικού τουρνουά το 1995. Η σεζόν 1995-96 ήταν ιδιαίτερη γι’ αυτόν για πολλούς λόγους. Από την μια συμπλήρωνε δέκα χρόνια στον πάγκο, κάτι που ουδείς άλλος χεντ κόουτς στην ιστορία των «Huskies» είχε πετύχει. Από την άλλη ήξερε ότι οι μέρες του σούπερ-σταρ του Ρέι Άλεν τελείωναν, καθώς οι «σειρήνες» του ΝΒΑ χτυπούσαν πολύ δυνατά στα αυτιά του.

Έτσι παράλληλα με την προσπάθεια του να οδηγήσει την ομάδα του στο πρώτο της φάιναλ-φορ, δεν έχανε την ευκαιρία να ταξιδεύει ανά τακτά χρονικά διαστήματα στην πολιτεία της Πενσιλβάνια, όπου είχε «εντοπίσει» τον διάδοχο του Άλεν.

Ο Κόμπε Μπράιαντ του γυμνασίου Λόουερ Μέριον είχε κάνει όλη την πιάτσα του κολεγιακού μπάσκετ να μιλάει γι’ αυτόν και να τον λιγουρεύεται. Στα μάτια του Καλχούν, ήταν ακόμα καλύτερος από τον Άλεν και ο ιδανικός για να στηρίξει πάνω του την επόμενη μέρα του Κονέκτικατ.

Την ίδια ώρα σε ένα μικρό προάστιο της Πενσιλβάνια, ένας άλλος σούτινγκ γκαρντ με μέγεθος λίγο κάτω από τα δύο μέτρα, άφηνε το δικό του στίγμα. Ο Ρίτσαρντ Χάμιλτον ήταν ο αστέρας του γυμνασίου του Κόουτβιλ, περιοχής η οποία δεν αριθμούσε περισσότερους από 11.000 ανθρώπους.

Το πρώτο σόου των νεαρών αστέρων

Η πρώτη μονομαχία τους είχε λάβει χώρα ένα χρόνο νωρίτερα, όταν αμφότεροι βρίσκονταν στην τρίτη τους χρονιά στο γυμνάσιο και είχε ξεπεράσει κάθε προσδοκία.

Τον Φεβρουάριο του 1995, στην «Παλέστρα» το θρυλικό για το μπάσκετ στην ευρύτερη περιοχή της Φιλαντέλφια γήπεδο του πανεπιστημίου Πεν, Χάμιλτον και Μπράιαντ, έδωσαν ένα μοναδικό σόου. O πρώτος σημείωσε 32 πόντους και ο δεύτερος 35. Οι τρεις περισσότεροι πόντοι του έμελλε να αποτελέσουν την διαφορά.

Το ματς οδηγήθηκε στην παράταση, το Κόουτβιλ προηγήθηκε με 77-75 και με δέκα δευτερόλεπτα για το τέλος είχε δικαίωμα για «μια συν μια» βολή. Οι γηπεδούχοι αστόχησαν στην πρώτη και ο αστικός μύθος αναφέρει πως ο Κόμπε πήρε την μπάλα και με ένα τζαμπ σουτ από τα δέκα μέτρα (!) έγραψε το 77-78 για την ομάδα του!

Το επόμενο ματς ανάμεσα τους έγινε έναν μήνα αργότερα, την 1^η Μαρτίου του 1995 και ήταν κατά πολύ λιγότερο συναρπαστικό. Αμφότεροι αποβλήθηκαν με πέντε φάουλ και το Λόουερ Μέριον είχε νικήσει σχετικά με 72-65.

Η τελευταία «διασταύρωση» πριν το ΝΒΑ

H τρίτη και τελευταία τους μονομαχία, ήταν αυτή που έβαλε την καριέρα του Χάμιλτον στις σωστές ράγες.

Η «παλέστρα» είχε γεμίσει μια ώρα πριν το τζάμπολ του ημιτελικού της Πολιτείας της Πενσιλβάνια και γι’ αυτό το λόγο, το λεωφορείο του Κόουτσβιλ «κόλλησε» στην κίνηση, με συνέπεια να μετατεθεί η ώρα του τζάμπολ. Οι παίκτες άλλαξαν μέσα στο λεωφορείο από το οποίο αποβιβάστηκαν μερικά τετράγωνα μακριά από το γήπεδο και για να φθάσουν σε αυτό περπάτησαν!

Ανάμεσα στους 9.000 ανθρώπους που είχαν κατακλύσει τις εξέδρες την 26^η Φεβρουαρίου του 1996, ήταν ο Τζιμ Καλχούν. Γνωρίζοντας πως ο Ρέι Άλεν φεύγει, ήθελε να διαπιστώσει εκ του σύνεγγυς, αν ο ψιλόλιγνος γιος του Τζο «jelly bean» Μπράιαντ ήταν τόσο καλός όσο λέγανε.

Ο Κόμπε δεν του άφησε περιθώριο αμφισβήτησης. Με 29 πόντους, 11 ριμπάουντ, τρεις ασίστ και τρία κοψίματα, οδήγησε το Λόουερ Μέριον στην επικράτηση με 70-65. Ο Χάμιλτον είχε χάσει μια ακόμα μονομαχία, αν και με 16 πόντους και 13 ριμπάουντ, ήταν ο κορυφαίος του Κόουτσβιλ.

Μετά το τέλος του ματς, ο Καλχούν ήξερε ότι είχε βρει αυτό που έψαχνε. Δεν ήξερε, όμως, ότι δεν ήταν το προφανές…

Ο Κόμπε μερικές εβδομάδες αργότερα ενημέρωσε το Κονέκτικατ, το Κεντάκι του Ρικ Πιτίνο και όλα τα ενδιαφερόμενα πανεπιστήμια πως το NCAA ήταν πολύ μικρό για τις φιλοδοξίες του και θα το προσπερνούσε για χάρη του ΝΒΑ.

Ο Καλχούν μετά το τέλος του ημιτελικού είχε μιλήσει με τον προπονητή του Κόουτσβιλ Τζος Χέρσει, ο οποίος του είχε πει. «Αν δεν πάρεις τον Κόμπε, ο Ρίτσαρντ πρέπει να είναι η επιλογή σου».

Έτσι και συνέβη…

Η υπόσχεση και ο… καημός του Κόμπε

Ο χεντ κόουτς του Κονέκτικατ επέλεξε τον Ripγια αντικαταστάτη του Άλεν και τρία χρόνια αργότερα πανηγύρισε το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία των Huskies!

Ο Χάμιλτον αναδείχθηκε ΜΟΡ του φάιναλ-φορ και ένας από τους πρώτους που τον συνεχάρη ήταν ο Κόμπε. «Έχω κάτι που εσύ δεν θα πάρεις ποτέ», του είπε μεταξύ σοβαρού κι αστείου ο πρωταθλητής του ΝCAA, αλλά ο «mamba» δεν είχε καμία διάθεση για πειράγματα. «Μην ανησυχείς, τώρα που θα έρθεις στο ΝΒΑ, θα πάρω δύο στην σειρά πρωταθλήματα».

Δεν τα κατάφερε τόσο καλά…

Τα πήγε ακόμα καλύτερα, κερδίζοντας τρία συνεχή δακτυλίδια, όσο ο Χάμιλτον μάθαινε τα κατατόπια του ΝΒΑ στην Ουάσινγκτον δίπλα στον μέντορα του Μπράιαντ, Μάικλ Τζόρνταν.

Το 2004, όμως, ήταν η ώρα της μεγάλης εξιλέωσης. Οι Ντιτρόιτ Πίστονς του Ripκέρδισαν άνετα με 4-1 την σειρά των τελικών απέναντι στους Λέικερς και ο πάντοτε ωμά ειλικρινής Κόμπε δεν έκρυψε τα συναισθήματα του.

«Ακόμα με κατατρώει. Πραγματικά. Είμαι εκνευρισμένος που έδωσα το δικαίωμα στον Ρίτσαρντ Χάμιλτον να καμαρώνει. Μέχρι τώρα δεν με είχε νικήσει ποτέ. Αυτό απλά με σκοτώνει».

Ο Χάμιλτον και ο Καλχούν είπαν πολλά την μέρα της απόσυρσης του Νο32.

Είναι βέβαιο ότι αν ο Κόμπε ήταν στην ζωή θα βρισκόταν ανάμεσα τους και ο Rip θα του είχε αφιερώσει το απίθανο τρίποντο του από το κέντρο…

Δείτε το βίντεο από την εποχή που οι δύο τους μονομαχούν στο γυμνάσιο…