Ο επισκέπτης του Μέγκα Φάκτορι, που αποτέλεσε για οκτώ χρόνια το δεύτερο σπίτι του, το πρώτο πράγμα που παρατηρεί πάνω από τον πάγκο της γηπεδούχου ομάδας, είναι το λάβαρο με την ροζ γραβάτα. Το όνομα του είναι γραμμένο σε αυτό, όπως και τα χρόνια της θητείας του στην Μέγκα. Ο Ντέγιαν Μιλόγεβιτς άφησε το αποτύπωμα του στην (μικρή-μεγάλη όπως αυτοαποκαλείται) ομάδα του Βελιγραδίου σε τέτοιο βαθμό, που ενώ ήταν εν ζωή και φαινομενικά στο ξεκίνημα της προπονητικής του καριέρας, τα στελέχη της ήθελαν να θυμίζουν σε όλο τον κόσμο του μπάσκετ, πως δίχως αυτόν θα είχαν πετύχει ελάχιστα πράγματα.

Και το λάβαρο αυτό, τον αντιπροσώπευε πλήρως. Διότι το πρώτο πράγμα που σου φέρνει στο μυαλό η (αταίριαστη για τον θηριώδη σωματότυπο του) γραβάτα, ήταν το σήμα κατατεθέν του:

Το τεράστιο χαμόγελο του.

Η απώλεια του Ντέγιαν Μιλόγεβιτς δεν συνιστά τραγωδία, μόνο για τους προφανείς λόγους, αλλά και γιατί έφυγε από την ζωή ένας άνθρωπος, γεμάτος αυθεντική διάθεση για ζωή και δουλειά.

Ο Ντέκι δεν ήταν μόνο τεράστιος σε μέγεθος, αλλά σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του.

Στα χρόνια του στην Μέγκα, ανέδειξε από τον Νίκολα Γιόκιτς ως τον Γκόγκα Μπιτάτζε, διότι εκτός από δουλευταράς, ήξερα καλά να «αγγίζει» την καρδιά των νεαρών παιδιών. Συγχωρούσε τα λάθη τους και προσπαθούσε με πραότητα να τους υποδείξει τον σωστό δρόμο.

Το γεγονός πως ήταν πλήρης εμπειριών τόσο ως παίκτης όσο και ως άνθρωπος, τον έκανε να είναι ιδιαίτερα προσιτός σε οποιονδήποτε επιχειρούσε να τον προσεγγίσει.

Μιλούσε πάντοτε με κέφι για το μπάσκετ, ήταν διαθέσιμος ανά πάσα στιγμή και αποτελούσε παράδειγμα για το πώς μπορούσε να έχει ισορροπία στην ζωή του.

Πολλές φορές είχε αρνηθεί προτάσεις καλύτερων από την Μέγκα ομάδων, διότι ήθελε να έχει χρόνο για την οικογένεια του και δεν αποζητούσε την ευτυχία μέσα από την επαγγελματική του επιτυχία. Ασφαλώς τον ενδιέφερε, μα δεν ήταν το παν και είχε φροντίσει με τον προσεκτικό τρόπο ζωής του να μην εξαρτάται από αυτή.

Όταν πια αντιλήφθηκε πως ο κύκλος του στην Μέγκα ολοκληρώθηκε, έθεσε ως προτεραιότητα την μετακόμιση του στο ΝΒΑ, ώστε να διατηρήσει τον ποιοτικό χρόνο στην επαγγελματική και την οικογενειακή του ζωή.

Τα κατάφερε περίφημα και δεν υπήρχε άνθρωπος που να τον είχε γνωρίσει και να μην ήταν χαρούμενος γι’ αυτόν.

Όπως τώρα δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην βυθίστηκε στην θλίψη, στην τραγική είδηση της απώλειας του.

Ο Ντέγιαν Μιλόγεβιτς ήταν και (έστω κι αν αυτή την στιγμή φαντάζει ειρωνικό) θα μνημονεύεται για πάντα ως παράδειγμα ζωής.