Από τα τετριμμένα κλισέ της δημοσιογραφίας, δύο ταιριάζουν περισσότερο στην ήττα του Παναθηναϊκού στη Βιτόρια. Τόσο το «κρίμα κι άδικο», όσο και το «έγκλημα και τιμωρία» έχουν βάση, έστω κι αν εκ πρώτης όψης το ένα φαίνεται πως αναιρεί το άλλο.

Είναι κρίμα γιατί οι «πράσινοι» είχαν τον έλεγχο στη συντριπτική πλειοψηφία του αγώνα απέναντι στην Μπασκόνια. «Διάβασαν» πολύ καλά τους αντίπαλους τους, οι οποίοι αποδίδουν πολύ καλύτερα στο ανοιχτό γήπεδο και τους «αναχαίτισαν» στο πρώτο μέρος κάθε προσπάθεια για αιφνιδιασμό. Τους περιόρισαν σε καταστάσεις 5Χ5, με συνέπεια να σημειώσουν μόλις 26 πόντους ως την ανάπαυλα!

Ακόμα και στο τρίτο δεκάλεπτο, που η ομάδα του Ιβάνοβιτς «άνοιξε» τον ρυθμό και πέτυχε σχεδόν όσους πόντους (24) είχε στα δύο πρώτα, το «τριφύλλι» κρατούσε το προβάδισμα και έδειχνε να βρίσκεται στα ασφαλή χέρια των Ναν-Σλούκα.

Οι δύο γκαρντ θύμισαν το δίδυμο Μίτσιτς-Λάρκιν στην Εφές, καθώς είχαν την πλήρη εμπιστοσύνη του προπονητή τους, ο οποίος σωστά τους άφησε να αποφασίζουν μόνοι τους. Είναι τέτοια η ποιότητα και η εμπειρία τους που δικαιωματικά χαίρουν αυτού του προνομίου. Στο τέλος, όμως, ήταν φανερό πως χρειάζονταν μια βοήθεια, ώστε να «καθαρίσει» το μυαλό τους.

Κι εδώ φθάνουμε στο σημείο της «τιμωρίας».

Καλή (και σωστή όπως εξηγήσαμε) η ατομική πρωτοβουλία, αλλά δεν γίνεται σε ολόκληρο το τέταρτο δεκάλεπτο να μην υπάρχει μια οδηγία μετά από τάιμ-άουτ. Ο Αταμάν πήρε ένα στο 27ο λεπτό και το δεύτερο, με πέντε δέκατα για το τέλος.

Το κυριότερο, όμως, είναι ότι δεν γίνεται σε τέσσερις συνεχείς φάσεις ένας παίκτης να «νικάει» τον προσωπικό του αντίπαλο και να μη διαφοροποιείται το μαρκάρισμα του. Ο Τσίμα Μονέκε έχοντας μπροστά του τον Ντίνο Μήτογλου, θυμήθηκε τον… Άλεκ Πίτερς. Όπως περνούσε σαν σταματημένο τον Αμερικανό φόργουορντ στο ΣΕΦ, αναλόγως έπραξε με τον Θεσσαλονικιό, ο οποίος έπρεπε να είχε αντικατασταθεί. Σε καμία περίπτωση δεν ρίχνουμε το ανάθεμα στον Μήτογλου του οποίου η υπερβατική σεζόν έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στην πετυχημένη πορεία της ομάδας του.

Απλά όπως και οποιοσδήποτε άλλος που δεν «ματσάρει» καλά με έναν αντίπαλο του, πρέπει να πηγαίνει στον πάγκο.

Ναι ο Ερνάνγκομεθ δεν ήταν καλός, αλλά σίγουρα θα μπορούσε να προσφέρει μια λύση απέναντι στον Μονέκε, ο οποίος σημείωσε 15 από τους 20 πόντους του στην τελευταία περίοδο, με 3/3 δίποντα, 2/2 τρίποντα και 3/3 βολές! Με απλά λόγια έκανε το τέλειο δεκάλεπτο και μόνος του άλλαξε την ψυχολογία του αγώνα, που μέχρι το 33’ όταν ο Ναν έγραψε το 55-63, ήταν ξεκάθαρα στην πλευρά του Παναθηναϊκού.

Στην τελευταία κατοχή, ο Μακ Ιντάιρ ολοκλήρωσε το έργο του Νιγηριανού συμπαίκτη του και μπροστά στον Μήτογλου, έδωσε την χαριστική βολή, όπως είχε πράξει και στο ΣΕΦ.

Η ουσία, όμως, είναι ότι το «τριφύλλι» θα μπορούσε να είχε «καθαρίσει» νωρίτερα το παιχνίδι με δύο-τρεις απλές κινήσεις.

Δεν πειράζει, όμως…

Η εν γένει εμφάνιση του ήταν για μια ακόμη φορά εξαιρετική και η ήττα δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί «στραβή».

Στην Ευρωλίγκα δεν υπάρχει χρόνος για δάκρυα και υπερανάλυση.

Ο Αταμάν είναι έμπειρος και έχει στα χέρια του ένα πολύ ποιοτικό ρόστερ. Με τις απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις, οι «πράσινοι» μπορούν να «αλώσουν» τη Βαλένθια σε δύο μέρες και να ξεχάσουν τη χαμένη ευκαιρία στην Βιτόρια.