Πρωτοσυστήθηκε στην πιάτσα του μπάσκετ στο Παγκόσμιο εφήβων της Ρίγα τον Ιούλιο του 2021. Τότε δίπλα στους νυν ΝΒΑers Μπεν Μάθουριν, Ολιβιέ Μάξενς Πρόσπερ και Κέιλαμπ Χιούστον, έδειχνε πολύ αργός και δυσκίνητος, ώστε να θεωρηθεί υποψήφιος για το κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου. Συν τοις άλλοις, οι πολύ αυστηροί κανονισμοί ένεκα της πανδημίας εκείνη την εποχή, είχαν καταστήσει αδύνατη την εκ του σύνεγγυς επαφή με κάποιο μέλος της Εθνικής Καναδά για τη συλλογή οποιασδήποτε χρήσιμης πληροφορίας για τον γίγαντα των 221 εκατοστών.

Δύο χρόνια μετά, τα δεδομένα έχουν αλλάξει πλήρως, καθώς ο Ζακ Έντι κυριαρχεί στο κολεγιακό πρωτάθλημα και έχει βάσιμες ελπίδες ότι κάποια από τις 30 ομάδες θα του δώσει μια ευκαιρία (έστω και στον δεύτερο γύρο) στο ντραφτ του προσεχούς Ιουνίου.

Ο 22χρονος σέντερ κάνει μια εντυπωσιακή σεζόν και το Περντιού βρίσκεται στο Νο7 του TOP-25 του NCAA, με οκτώ νίκες σε εννέα αγώνες. Ως senior πλέον έχει καταφέρει να προσθέσει εμπειρία και ωριμότητα στο παιχνίδι του και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι ο πιο κυριαρχικός σέντερ του κολεγιακού πρωταθλήματος, όπως αποδεικνύουν οι μέσοι όροι των 23,7 πόντων (με 73,3% στις βολές και 63,6% στα δίποντα), 11,2 ριμπάουντ και 2,9 κοψιμάτων! Φυσικά δεν έχει μεγάλο περιθώριο βελτίωσης και γι’ αυτό τον λόγο θεωρείται δύσκολο να «τρυπώσει» στον πρώτο γύρο.

Πλέον, όμως, η αποτελεσματικότητα του σε όλους τους τομείς, έχει κάνει τους ειδικούς να εκτιμούν ότι μπορεί να βρει έναν ρόλο στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, παρά το γεγονός ότι ο τρόπος παιχνιδιού του δεν ευνοεί, τεράστια κορμιά σαν και το δικό του.

Τερματοφύλακας και pitcher!

Ένα στοιχείο που βοηθάει τον Έντι είναι πως το… πολυποίκιλο αθλητικό του υπόβαθρο, τον βοήθησε να ξεπεράσει κάποιες εγγενείς αδυναμίες του, αλλά και κάποιες που μοιραία προέκυψαν από το γεγονός πως ξεκίνησε να ασχολείται με το μπάσκετ μόλις στα 16 του χρόνια! Γεννημένος στο Λισάιντ έξω από το Τορόντο, ξεκίνησε να παίζει χόκεϊ, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών στο προάστιό του. Μάλιστα επειδή η σεζόν του χόκεϊ συμπίπτει χρονικά με αυτή του μπάσκετ, δεν είχε κανένα ενδιαφέρον για την πορτοκαλί θεά και προτιμούσε το μικρό μαύρο… καπάκι. Στα 8 του χρόνια ήταν ήδη 1,70 (!!!) και με το μέγεθος του κάλυπτε σημαντικό μέρος της εστίας, με συνέπεια να χρησιμοποιείται στην θέση του τερματοφύλακα! Παράλληλα, όμως, ανέπτυξε ενδιαφέρον και για το μπέιζμπολ και λόγω της δύναμης του, μπορούσε να ρίξει το μπαλάκι με μεγάλη ταχύτητα κι έτσι έγινε ένας πολύ καλός pitcher.

Το κρύο τον έστρεψε στο μπάσκετ

Την ίδια στιγμή οι γονείς του, βλέποντας ότι το ύψος του μεγάλωνε σε αλματώδεις ρυθμούς, δειλά δειλά τον προέτρεπαν να ασχοληθεί με το μπάσκετ, αλλά ο ίδιος προτιμούσε το μπέιζμπολ. Όπως, όμως, το κρύο ανάγκασε τον Καναδό καθηγητή φυσικής αγωγής Τζέιμς Νείσμιθ να εφεύρει ένα άθλημα κλειστού χώρου και δημιούργησε το μπάσκετ, έτσι και ο Έντι αναγκάστηκε να παρατήσει το μπέιζμπολ, καθώς ήταν αδύνατο να παίζει στην διάρκεια του χειμώνα.

Στα 16 του χρόνια, λοιπόν, εντάχθηκε στην ομάδα Νορθ Τορόντο Χάσκις και μολονότι δεν γνώριζε τα βασικά, είχε ένα σημαντικό πλεονέκτημα. Παρά το μεγάλο του ύψος (είχε ήδη φθάσει το 2,10) διέθετε πολύ καλή ισορροπία και συγχρονισμό. Από την μια, η κίνηση του με πέδιλα στον πάγο τον είχε βοηθήσει να ελέγχει το κορμί του…

Από την άλλη, το λύγισμα και η αλληλουχία κινήσεων μέχρι να πετάξει το μπαλάκι του μπέιζμπολ, έπαιξε σημαντικό ρόλο, ώστε όταν ασχολήθηκε με την μεγαλύτερη μπάλα του μπάσκετ, να μπορεί να χρησιμοποιήσει σωστά το σώμα του.

Μέχρι τώρα, μάλιστα, που έχει φθάσει το 2,21, ουδέποτε χαρακτηρίσθηκε «stiff», δηλαδή σαν ένας ψηλός που στερείται ευκινησίας.

Από την στιγμή που επέλεξε το μπάσκετ, τα πράγματα εξελίχθηκαν πολύ γρήγορα. Αμέσως οι άνθρωποι της καναδικής ομοσπονδίας τον εντόπισαν και ξεκίνησαν οι κλήσεις του στις «μικρές» Εθνικές.

Το 2021 έπαιξε στο παγκόσμιο εφήβων και τον προηγούμενο Σεπτέμβριο, έβαλε κι αυτός το δικό του (πολύ μικρό είναι η αλήθεια) λιθαράκι ώστε ο Καναδάς να κατακτήσει το χάλκινο μετάλλιο στην Μανίλα.

Τα βήματα του είναι αργά (κυριολεκτικά και μεταφορικά) πλην σταθερά. Μένει να δούμε αν θα τον οδηγήσουν στο ΝΒΑ…