Η ιστορία της ζωής του έχει κάποιες ομοιότητες με αυτή του Γιάννη Αντετοκούνμπο, αν και φυσικά η καριέρα τους είναι τελείως διαφορετική. Ο Ντάνιελ Οτούρου είναι παιδί μεταναστών και ο πατέρας του βρήκε διέξοδο μέσω του αθλητισμού, ώστε να μπορέσει να μεταναστεύσει από την Νιγηρία. Σε αντίθεση με τον συγχωρεμένο Τσαρλς, ο οποίος χάρη στην ικανότητα του στο ποδόσφαιρο, κατάφερε να έρθει στην Ευρώπη, o πρεσβύτερος Οτούρου διακρίθηκε σε ένα άθλημα που η Νιγηρία δεν έχει παράδοση.

Μέσω του πινγκ πονγκ, ο Φράνσις Οτούρου, ο οποίος ήταν λίγο πάνω από το 1,60 (!), ήταν μέλος της Εθνικής της χώρας του και μετανάστευσε στην Αμερική την δεκαετία του 80, αφήνοντας πίσω την υπόλοιπη οικογένεια του. Μετά από επτά χρόνια τον ακολούθησε η μεγαλύτερη κόρη του και ακολούθως η γυναίκα του Ντέμπορα. Ο νέος παίκτης της Εφές γεννήθηκε το 1999 στο Μπρούκλιν και μερικά χρόνια αργότερα ολόκληρη η οικογένεια μετακόμισε στην Μινεσότα.

Εκεί έκανε τα πρώτα του βήματα στο μπάσκετ, μόνο που κανείς δεν του έδινε τύχη να εξελιχθεί…

Μέσα σε ένα καλοκαίρι ψήλωσε 15 πόντους

Στα 16 του χρόνια ήταν λίγο πάνω από το 1,90 και τα προσόντα του δεν έδειχναν ότι μπορεί να ανταποκριθεί στις θέσεις της περιφέρειας. Μέσα σε ένα καλοκαίρι, όμως, πήρε σχεδόν 15 πόντους, έφθασε το 2,06 και τα πάντα άλλαξαν!

Ενδεχομένως να έπιασαν οι… προσευχές του πατέρα του, ο οποίος όταν σταμάτησε την καριέρα του στο πινγκ πονγκ, έγινε ιερέας.  Η μητέρα του, μάλιστα, ήταν κι αυτή ιδιαίτερα ενεργή στις δράσεις της Χριστιανικής ενορίας του Άγιου Παύλου στην Μινεσότα και η οικογένεια Οτούρου, ήταν μια από τις πιο αγαπητές στο γυμνάσιο Κρέτιν Ντέραμ.

Η εντυπωσιακή βελτίωση του Ντάνιελ στο μπάσκετ, έκανε τους recruiters του NCAA να επισκέπτονται συχνά την κρύα Μινεσότα, αλλά και τους εκτιμητές του ΝΒΑ να θεωρούν πως το μέλλον του βρίσκεται στην κορυφαία λίγκα του κόσμου.

Μάλιστα το 1998 επιλέχθηκε στη διεθνή ομάδα του ΝΙΚΕ Ηoop Summit, στο οποίο κάθε Απρίλιο συμμετέχουν τα καλύτερα ταλέντα από την Αμερική και ολόκληρο τον κόσμο. Συμπαίκτες του ήταν αρκετά γνωστά ονόματα με πιο οικείο για το ελληνικό μπάσκετ, αυτό του Ίγκνας Μπρανζτέικις του Ολυμπιακού. Φυσικά τα μεγαλύτερο αστέρια ήταν ο Αρ Τζέι Μπάρετ (πλέον των Νικς), ενώ οι άλλοι δύο που βρίσκονται στο ΝΒΑ, ήταν ο Καναδός Άντριου Νέμπχαρντ των Πέισερς και ο Αυστραλός Τζος Γκριν των Μάβερικς.

O Οτούρου ήταν άτυχος καθώς τραυματίσθηκε λίγες μέρες πριν το ματς στο Πόρτλαντ, όμως, η δουλειά γι’ αυτόν είχε γίνει.

Ο Ρίτσαρντ Πιτίνο από το πανεπιστήμιο της Μινεσότα του πρόσφερε πλήρη υποτροφία, την ίδια στιγμή που οι σκάουτ του ΝΒΑ, τον έβαζαν στην ζυγαριά με τον Ονιέκα Οκόνγκου.

Η σύγκριση ήταν λογική, καθώς πέραν της ομοιότητας στο οικογενειακό τους περιβάλλον (ως παιδιά Νιγηριανών μεταναστών) είχαν σχεδόν τα ίδια τεχνικά χαρακτηριστικά.

Διαφορετική πορεία στο NCAA

Ωστόσο η πορεία τους στο NCAA ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη.

Ο Οτούρου δυσκολεύτηκε αρκετά στην πρώτη του σεζόν, υπό την καθοδήγηση του γιου του Ρικ Πιτίνο κι όταν έφθασε η ώρα να αποφασίσει για το ντραφτ του ΝΒΑ, έκρινε πως δεν ήταν έτοιμος. Η δεύτερη του χρονιά, αποτέλεσε την πρώτη του Οκόνγκου, ο οποίος παίζοντας σε ένα πανεπιστήμιο μεγαλύτερης εμβέλειας όπως το USC, έπεισε τους ειδικούς πως αξίζει μια θέση στην λοταρία.

Οι Χοκς τον επέλεξαν στο Νο6 του ντραφτ του 2020, ενώ ο Οτούρου κατέληξε στο Νο33 από τους Κλίπερς, οι οποίοι ήδη είχαν στο ρόστερ τους έναν ψηλό Νιγηριανής καταγωγής.

Ήταν ο Μφιόντου Καμπενγκέλε, του οποίου το project, η ομάδα του Λος Άντζελες επί της ουσίας είχε εγκαταλείψει.

Το άσχημο ήταν πως λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών της πανδημίας, τα πράγματα εξελίχθηκαν πανομοιότυπα για τον Οτούρου, ο οποίος πρόλαβε να παίξει μόλις 30 ματς δίπλα στον Πολ Τζορτζ και τον Κάουι Λεόναρντ. Οι Κλίπς τον έδωσαν σε ανταλλαγή τον Αύγουστου του 2021 στους Γκρίζλις, αλλά η θητεία του στο Μέμφις κράτησε λιγότερο από ένα μήνα.

Ο νεαρός σέντερ απογοητεύτηκε που δεν είχε ανταποκριθεί στις προσδοκίες των Κλίπερς και το «κόψιμο» του από τους Γκρίζλις τον Σεπτέμβριο του 2021, έκανε ακόμα πιο έντονα τα συναισθήματα του.

Μετά από μια άκαρπη διετία περιπλάνησης στη Gleague, φέτος ακολούθησε την συμβουλή του ατζέντη του και έκανε «επανεκκίνηση» στην Μερκεζεφέντι της τουρκικής λίγκας, όπως είχε πράξει πέρσι ο Νίκος Ρογκαβόπουλος. 

Η ψυχολογία του στο Ντενιζλί (πολύ κοντά στις ξακουστές ιαματικές πηγές του Πάμου Καλέ) άλλαξε πλήρως και αποτέλεσε έναν από τους καλύτερους ψηλούς της τουρκικής λίγκας.

Για να δούμε αν θα μπορέσει να κάνει ένα νέο step up πλέον με την Εφές στην Ευρωλίγκα…