Σύμφωνα με τους… φιλόσοφους του μπάσκετ “οι ήττες είναι λίπασμα” και μέσα από αυτές ανδρειώνεται μια ομάδα για να γίνει νικήτρια. Μόνο κάποιες φορές αφήνει μια άσχημη μυρωδιά.

Τόσο ο Ολυμπιακός όσο και ο Παναθηναϊκός βίωσαν το σκληρό πρόσωπο της ήττας σε Μονακό και Βελιγράδι. Αν θα έβαζα δίπλα δίπλα τις ήττες του Ολυμπιακού για παράδειγμα εντός από τη Μπασκόνια και εκτός από τη Μονακό και του Παναθηναϊκού εντός από τη Μακάμπι και εκτός από την Παρτιζάν κόντρα νομίζω στο ρεύμα θα επέλεγα ως “χειρότερες” ή αν θέλετε αυτές που “πόνεσαν” περισσότερο αυτές το βράδυ της Πέμπτης.

Κακές ήττες

Κακή βραδιά όπως των ερυθρόλευκων με τους Βάσκους και των πράσινων με τους ισραηλινούς δικαιούνται να έχουν όλες οι ομάδες μέσα σε μία τέτοια μαραθώνια σεζόν. Για να το θέσω διαφορετικά σε κανένα από εκείνα τα ματς δεν άξιζαν να κερδίσουν οι “αιώνιοι” με την εμφάνιση που πραγματοποίησαν. Όμως στο Πριγκιπάτο και στο καμίνι της Σταρκ Αρένα έπαιξαν τόσο καλά στο μεγαλύτερο διάστημα των αγώνων τους που στο τέλος αδίκησαν τους εαυτούς τους. Και παράλληλα έχασαν μία χρυσή ευκαιρία να αλλάξουν επίπεδο. Να αλλάξουν το status τους από δύο εκ των δέκα (!) ομάδων που από την 5η έως τη 14η θέση τους χωρίζει μία νίκη σε ομάδες της πρώτης τετράδας.

Είναι τόσο λεπτές οι ισορροπίες της φετινής Ευρωλίγκα, υπάρχουν ομάδες που ίσως κανείς δεν περίμενε (Βίρτους, Βαλένθια) ή άλλες που θεωρείται σίγουρο ότι θα ανακάμψουν (Μιλάνο, Εφές) που ήττες σαν αυτές στο Βελιγράδι και το Μονακό πονάνε διπλά και το λίπασμά τους αφήνει μια άσχημη μυρωδιά.

Clutch Τζέιμς – Πάντερ

Ο Ολυμπιακός “πλήρωσε” το γεγονός ότι δεν είχε τον clutch παίκτη (λέγε με Βεζένκοφ ή Σλούκα) της περσινής σεζόν για να “κλείσει” το ματς νικηφόρα. Όπως αντίθετα είχε η Μονακό στο πρόσωπο του συνήθη ύποπτου Μάικ Τζέιμς. Ο Κάνααν είχε “παγώσει” μετά από σχεδόν δέκα λεπτά στον πάγκο μετά από 25 συνεχόμενα, ο Πίτερς και ο Γουόκαπ έχασαν σημαντικά σουτ και το πουλάκι πέταξε.

Ο Παναθηναϊκός στα 12 από τα 40 λεπτά της κανονικής διάρκειας του αγώνα άγγιξε το τέλειο αλλά μεταξύ 16ου και 22ου και 35ου και 40ου λεπτού τα έκανε, σχεδόν, όλα λάθος. Σε αυτό το “σπαστό” δωδεκάλεπτο το επιμέρους σκορ ήταν 37-13 για την Παρτιζάν! Στο υπόλοιπο διάστημα 65-41 για τον άριστο Παναθηναϊκό που ειδικά στο τελευταίο πεντάλεπτο άφησε στην άκρη το μυαλωμένο και με άξονα την άμυνα παιχνίδι του, πήγε αδικαιολόγητα σε heroball με τον Ναν που είχε πάρει τα πάνω του από τα κρίσιμα καλάθια που είχε πετύχει μέχρι το 35’ και πνίγηκε σε μια κουταλιά νερό επιτρέποντας στον… Τζέιμς της Παρτίζαν, δηλαδή τον Κέβιν Πάντερ να γυρίσει μόνος του το ματς.

Σύμμαχος και… εχθρός ο χρόνος

Για τους ερυθρόλευκους η επιστροφή του υγιή ΜακΚίσικ και η προσθήκη του Πετρούσεφ θα δώσει επιπλέον λύσεις και καλύτερα αποτελέσματα. Δεν χρειάζεται να τα βάψουν και μαύρα για την ήττα στην Κυανή ακτή αλλά να κρατήσουν το “γαμώτο” της υπόθεσης. Για τους πράσινους η εμφάνιση στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα τους δείχνει ότι ναι μεν βρίσκονται στο σωστό δρόμο αλλά η σκληρή ήττα τους δείχνει ότι πρέπει να δυναμώσουν πνευματικά για να πετυχαίνουν νίκες και μακριά από το ΟΑΚΑ.

Παράλληλα χρειάζονται είτε τη γρηγορότερη επιστροφή του Χουάντσο (που ίσως επιστρέψει μέχρι τις 15 Δεκέμβρη) διαφορετικά η τριάδα των Γκραντ, Γκριγκόνις και Μήτογλου θα αρχίσει να χτυπάει κόκκινο. Βλέπετε δεν υπάρχει άλλη ομάδα πλην του Παναθηναϊκού με τρεις παίκτες της στην πρώτη 12αδα των παικτών με το μεγαλύτερο μέσο όρο συμμετοχής στη διοργάνωση! 2ος ο “Μήτο” με 33,2 λεπτά, 8ος ο Λιθουανός με 30 λεπτά, 12ος ο Αμερικανός με 29,5 λεπτά. Και στην περίπτωση τους ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος αλλά εχθρός.