Όταν το 2014 ο πρώην πρόεδρος της ΕΟΚ Γιώργος Βασιλακόπουλος έσπαγε τον κουμπαρά της Ομοσπονδίας για να βγάλει 800.000 ευρώ για να πληρωθεί η wild card για το Παγκόσμιο έγινε ένας μικρός χαμούλης. Σήμερα όμως είναι μια συνηθισμένη Δευτέρα…

Η Ελλάδα ζήτησε, διεκδίκησε, πλήρωσε (2,4 εκατομμύρια ευρώ) και πήρε το Προολυμπιακό τουρνουά σε μία -ακόμη- προσπάθεια της Ομοσπονδίας υπό νέο πρόεδρο πλέον και με νέο Ομοσπονδιακό προπονητή να επιστρέψει μετά από 16 χρόνια σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Είναι ίσως η ύστατη ευκαιρία με τον Γιάννη στα ντουζένια του, με την τελευταία καλή φουρνιά βετεράνων και υπό έναν διψασμένο πλην όμως άπειρο ακόμη προπονητή να πετύχει κάτι καλό και να σβήσει όλες τις αποτυχίες του πρόσφατου και πιο μακρινού παρελθόντος.

4,5 εκατομμύρια ευρώ κόστος!

Το τίμημα για όλο αυτό όμως ήταν πολύ μεγάλο και θα είναι μεγαλύτερο αν τελικά δεν τα καταφέρουμε (ούτε) στο δικό μας Προολυμπιακό τουρνουά. Όπως ανέφεραν λετονικά ΜΜΕ και πιο συγκεκριμένα το site Diena.lv η ομοσπονδία μπάσκετ της χώρας που επίσης ανέλαβε να διοργανώσει το Προολυμπιακό τουρνουά πλήρωσε μόνο για την ανάληψη της διοργάνωσης 2,4 εκατομμύρια ευρώ στην Παγκόσμια Ομοσπονδία (που από την πλευρά της καλά κάνει και έχει εμπορευματοποιήσει τα πάντα ακολουθώντας τον δρόμο που χάραξε ο… Μπερτομέου).

Όπως δήλωσε μάλιστα ο Υπουργός Παιδείας και Επιστημών της χώρας υπολογίζεται ότι θα χρειαστούν άλλα 2,07 εκατομμύρια ευρώ για τη διοργάνωση των αγώνων, άρα το συνολικό κόστος θα φτάσει τα 4,5 εκατομμύρια ευρώ (το κράτος χρηματοδότησε την Ομοσπονδία με 2,7 εξ αυτών) από τα οποία οι Λετονοί υπολογίζουν να “εισπράξουν” από εισιτήρια, τουρίστες κλπ περί τα 2,6 εκατομμύρια ευρώ. Πάνω κάτω τα ίδια χρήματα θα απαιτηθούν και στα μέρη μας για να μην έχετε αμφιβολίες.

Τώρα το που βρέθηκαν και ποιος έδωσε αυτά τα χρήματα, όπως και το 2014 μάλλον δεν θα το μάθουμε ποτέ και ας υποτίθεται ότι υπάρχει Διαύγεια (#διπλής) σε όλα…

Ζόρικη κλήρωση με ή χωρίς Γιάννη

Πάμε όμως και στο καθαρά αγωνιστικό τώρα που μάθαμε τους ομίλους. Θα μπορούσε να είναι πολύ χειρότερα ειδικά αν αντί της Σλοβενίας μας έπεφτε η Λιθουανία με την οποία τα τελευταία χρόνια δεν… το χουμε αλλά και πάλι με ή χωρίς Giannis και ειδικά τώρα που υπάρχει το “πρέπει” της έδρας θα είναι πολύ δύσκολα. Είναι πρόωρο να προβλέψουμε οτιδήποτε αφού τα ρόστερ των ομάδων θα γίνουν γνωστά περί τα τέλη Ιουνίου, εννοώ παρόντες, απόντες, τραυματίες, όμως ούτε η Δομινικανή Δημοκρατία του “γάτου” των πάγκο Τσε Γκαρσία και του Καρλ-Άντονι Τάουνς θα είναι εύκολος αντίπαλος ούτε, πολύ περισσότερο, Κροατία και Σλοβενία.

Δύο τελικοί

Ουσιαστικά το ματς με τη Δομινικανή Δημοκρατία στην πρώτη φάση δεν έχει κανένα ουσιαστικό ενδιαφέρον αφού είτε 1οι είτε 2οι στον όμιλο για να πάμε Παρίσι θα πρέπει να νικήσουμε και Κροατία και Σλοβενία (αν οι Δομινικανοί μείνουν εκτός στον δικό τους ημιτελικό). Οι Κροάτες μπορεί να κουβαλάνε σωρεία αποτυχιών τα τελευταία χρόνια και να απουσιάζουν από όλα τα μεγάλα ραντεβού όμως ουδέποτε στερούνταν ταλέντου. Μην ξεχνάμε ότι το 2016 στο Τορίνο μας πέταξαν έξω στον ημιτελικό παρουσία Αντετοκούνμπο. Μην ξεχνάμε επίσης ότι στα 4 Προολυμπιακά για το Τόκιο και οι τέσσερις γηπεδούχοι/διοργανωτές αποκλείστηκαν. Λιθουανία, Κροατία, Σερβία και Καναδάς.

Ομοίως η Σλοβενία του παίκτη-ορχήστρα Λούκα Ντόντσιτς και μιας πλειάδας έμπειρων και ταλαντούχων παικτών με την οποία πάντως θεωρώ ότι “ματσάρουμε” καλύτερα όπως φάνηκε και στα φετινά φιλικά προετοιμασίας πριν το Παγκόσμιο. Πάμε λοιπόν για δύο τελικούς που αν δεν μας τύχαινε η Κροατία στον “δίπλα” όμιλο αλλά οποιαδήποτε άλλη ομάδα θα ήταν σαφώς καλύτερα αλλά φαίνεται ότι για να πάμε στο Παρίσι θα το πληρώσουμε… πολύ ακριβά.