Η ταυτότητα του παιχνιδιού του Ολυμπιακού είναι ίδια και απαράλλακτη, από τη στιγμή που ανέλαβε τα ηνία του πάγκου του ο Γιώργος Μπαρτζώκας.

Η γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας που φέρνει σε ανισορροπία την αντίπαλη άμυνα και δημιουργεί ελεύθερα σουτ χαρακτηρίζει τον Ολυμπιακό και λειτούργησε άψογα στα τρία τελευταία του παιχνίδια. Οι πολλές ελλείψεις που είχαν από το ξεκίνημα της περιόδου, δεν επέτρεψαν στους «ερυθρόλευκους» να αποδώσουν όπως μπορούσαν, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον αγώνα στο Μιλάνο με την Αρμάνι, απέναντι στην οποία είχαν περισσότερα λάθη (15) παρά τελικές πάσες (12).

Στο σερί των τριών νικών της, η ομάδα του Πειραιά είχε την καλύτερη αναλογία στους συγκεκριμένους τομείς, με 70 ασίστ και μόλις 29 σφάλματα. Σε σχέση με τις επτά πρώτες αγωνιστικές είχαν μια σημαντική βελτίωση, όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς στον σχετικό πίνακα.

Δύο είναι τα πρόσωπα στα οποία πρέπει να εστιάσει κανείς. Το πρώτο είναι λίγο πολύ αναμενόμενο, οπότε θα ξεκινήσουμε από την «έκπληξη».

Ο Ίγκνας Μπραζντέικις δεν υπήρξε ποτέ καλός πασέρ, κάτι που γίνεται εύκολα αντιληπτό από τον μέσο όρο των ασίστ του στο πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν και πέρσι στην Ζαλγκίρις, δηλαδή στις δύο ομάδες που είχε σημαντικό ρόλο.

Αυτό που του άρεσε να κάνει, ήταν να έχει την μπάλα στα χέρια του και να σκοράρει είτε μέσα από καταστάσεις απομόνωσης, είτε από PNR. Στον Ολυμπιακό το «iso» έχει διαγραφεί από το ρεπερτόριο του, κάτι που τον δυσκόλεψε πολύ στις πρώτες του συμμετοχές.

Στα τρία τελευταία παιχνίδια έχει πλέον αρχίσει να «αποδέχεται» ότι η μπάλα πρέπει να φεύγει γρήγορα από τα χέρια του και έχει δώσει συνολικά επτά ασίστ. Με αντίπαλο την πρώην ομάδα του μοίρασε τέσσερις και οι Πειραιώτες είχαν το παιχνίδι με την καλύτερη σχέση (3,8 προς ένα) την τρέχουσα περίοδο, δίνοντας 23 ασίστ και έχοντας μόλις έξι λάθη.

Το δείγμα γραφής είναι μικρό, αλλά μπορεί να καταλάβει κανείς πως ο Λιθουανός έχει αυξήσει τις επιλογές του χωρίς την μπάλα και έχει μειώσει αυτές στις οποίες χρειαζόταν να τριπλάρει.

Φυσικά ο παίκτης που κάνει τη μεγαλύτερη διαφορά στον τομέα της δημιουργίας είναι ο Μουσταφά Φαλ. Λόγω του τραυματισμού του ο Γάλλος δεν ξεκίνησε καλά την σεζόν και ακόμα δεν έχει καταφέρει να βρει την ταχύτητα και την ευλυγισία του στο παιχνίδι με πλάτη.

Τουλάχιστον, όμως, όχι απλά έχει «ανακτήσει» την αίσθηση του στην πάσα, αλλά είναι καλύτερος από ποτέ!

Την ίδια στιγμή που οι Φαλ – Μπραζντέικις συνεισφέρουν σημαντικά στον τομέα της δημιουργίας, αυτός που τους… βοηθάει να έχουν αρκετές ασίστ δεν είναι άλλος από τον Άλεκ Πίτερς. Η αποτελεσματικότητα του από την περιφέρεια «θυμίζει» Βεζένκοφ, καθώς όχι μόνο ευστοχεί με μεγάλη ταχύτητα, αλλά δεν χρειάζεται καν να τριπλάρει!

Αν συγκρίνει κανείς την περσινή του παρουσία, είναι σαν να βλέπει έναν άλλον παίκτη, καθώς παίζει με τελείως διαφορετική αυτοπεποίθηση. Ως εκ τούτου είναι οικονομικά παραγωγικός, ενώ στα τρία τελευταία παιχνίδια έχει ανεβάσει (και αυτός) τις επιδόσεις του στις ασίστ.