Η επένδυση που έγινε το προηγούμενο καλοκαίρι από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο στον Παναθηναϊκό, φάνηκε το βράδυ της Παρασκευής πιο έντονα από κάθε άλλη φορά ως τώρα στο μικρό κομμάτι που έχουμε στην τρέχουσα σεζόν.

Από τη μια «μίλησε» το ταλέντο των σπουδαίων παικτών που αποκτήθηκαν και από την άλλη «φώναξε» ο κόσμος με την εντυπωσιακή ατμόσφαιρα που δημιούργησε, ώστε να καμφθεί το εμπόδιο της πολύ αξιόμαχης την εφετινή περίοδο Βίρτους Μπολόνια.

Όπως έχουμε ξανατονίσει, σε αυτό το πρώιμο σημείο, ο Παναθηναϊκός δεν χρειάζεται να αποδίδει εντυπωσιακό μπάσκετ, κάτι που εξ’ ορισμού είναι δύσκολο μετά την ολική «ανακαίνιση» του ρόστερ, αλλά να παίρνει με οποιονδήποτε τρόπο τις νίκες. Μέχρι το 32’ οι Ιταλοί είχαν τον έλεγχο του αγώνα και οι παίκτες του Αταμάν σε αρκετές στιγμές απλά παρακολουθούσαν. Οι «πράσινοι» σε 12 λεπτά είχαν κάνει όλο κι όλο ένα φάουλ (δεν υπολογίζουμε ένα του Λεσόρ σε διεκδίκηση για επιθετικό ριμπάουντ) και είχαν βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο. Αυτό είναι κάτι που ο Αταμάν (που ξέρει να αξιοποιεί με μαεστρία όχι τα φάουλ αλλά τις τεχνικές ποινές) πρέπει να επισημάνει με έντονο τρόπο στους παίκτες του.

Το ματς, όμως, «γύρισε» διότι το εφετινό έμψυχο δυναμικό βρίθει ταλέντου…

Ένα «γκολ-φάουλ» του Γκριγκόνις έδωσε το έναυσμα της αντεπίθεσης και μια ασίστ του στον Μήτογλου, οδήγησε γρήγορα στην ισοφάριση. Ο Έλληνας φόργουορντ ήταν για μια ακόμη φορά απολαυστικός και στην τελευταία περίοδο πέραν της γνωστής του αποτελεσματικότητας στην επίθεση, απέδωσε πολύ καλύτερα και πάνω στον Σενγκέλια. Το τέλος του αγώνα τον βρήκε να έχει κερδίσει ξεκάθαρα τη μεταξύ τους μονομαχία και δεν είναι υπερβολή να πει κανείς πως στην παρούσα φάση (επιθετικά) είναι το καλύτερο «τεσσάρι» της διοργάνωσης.

Τους δυο τους συμπλήρωσαν άψογα με τις δικές τους ατομικές ενέργειες ο Λεσόρ με τον Σλούκα, ενώ ο Τζέριαν Γκραντ «έδεσε» το γλυκό. Ο Αμερικανός είναι αυτός που θυσιάζει τον εγωισμό του στην επίθεση για το καλό της ομάδας και την ίδια στιγμή δίνει το 100% στην άλλη πλευρά του παρκέ.

Οι επτά ασίστ και τα πέντε κλεψίματα του σε συνδυασμό με το «κουλούρι» στο παθητικό του μαρτυρούν την εντυπωσιακή του παρουσία και δικαιώνουν τον Αταμάν για την καλοκαιρινή του επιλογή.

Όσο τετριμμένο κι αν ακούγεται το δικό του λιθαράκι έβαλε κι ο κόσμος. Τη στιγμή του ξεσπάσματος στο τέταρτο δεκάλεπτο, η ατμόσφαιρα ήταν καταιγιστική απ’ άκρη σ’ άκρη του ΟΑΚΑ. Η διαφορά σε σχέση με την προηγούμενη διετία, όταν στην πρώτη «στραβή» η γκρίνια της εξέδρας ερχόταν να επιτείνει τη δυσλειτουργική αγωνιστική εικόνα, ήταν εντυπωσιακή…

Ο Παναθηναϊκός έχει κάνει αυτό που πρέπει ως τώρα στον τρέχοντα μήνα και χρειάζεται μια ακόμα νίκη επί της Βαλένθια την προσεχή Πέμπτη, ώστε να συμπληρώσει το καρέ επιτυχιών που θα τον ανεβάσει στο 6-4.

Σιγά σιγά οι ρόλοι γίνονται πιο διακριτοί και σταδιακά θα πρέπει να προστεθούν κάποιοι ομαδικοί αυτοματισμοί και στις δύο άκρες του παρκέ, ώστε στις μέρες που οι αντίπαλοι έχουν περιορίσει το ατομικό ταλέντο, οι επιτυχίες να έρχονται (και) με διαφορετικό τρόπο.