Υπό διαφορετικές συνθήκες το να κερδίζεις σε ουδέτερο γήπεδο, δίχως κόσμο στις εξέδρες, δίχως τον 2ο καλύτερο παίκτη του αντιπάλου θα ήταν απλά μια νίκη ρουτίνας. Για τον φετινό Ολυμπιακό όμως η νίκη επί της Μακάμπι δεν ήταν μία τέτοια.

Και δεν ήταν γιατί τα προβλήματα πριν και κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης που προέκυψαν για τους ερυθρόλευκους δοκίμασαν για μία ακόμη φορά τις αντοχές τους και κυρίως υποχρέωσαν τον Μπαρτζώκα να ανοίξει σχεδόν στα όριά του το διαθέσιμο ροτέισον.

Ο 9ος και ο 10ος παίκτης

Δεν είναι δα και λίγο να κερδίζεις τη Μακάμπι έστω θεωρητικά εκτός έδρας δίχως τον βασικό σου σέντερ (Μιλουτίνοβ), τον 6ο παίκτη τραυματία από τα μισά της 2ης περιόδου (Ουίλιαμς-Γκος), τον πρώτο σκόρερ φορτωμένο με 5 φάουλ από την αρχή της 4ης (Πίτερς) στηριζόμενος για ένα σεβαστό χρονικό διάστημα στον 9ο και 10ο σου παίκτη που μέχρι πριν μια εβδομάδα δεν υπήρχαν καν στην εξίσωση παρά μόνο για garbage time ή ειδικές αποστολές.

Ο Λουκ Σίκμα και ο Μιχάλης Λούντζης ήταν οι (εσωτερικές) μεταγραφές που έβγαλαν τα… λεφτά τους εναντίον της Μακάμπι και εδώ είναι απαραίτητο ένα disclaimer. Η νίκη του Ολυμπιακού στην “παγωμένη” Χάλα Πιονίρ θα έχει αξία αν στη συνέχεια υπάρξουν ομάδες με τους ίδιους στόχους με τους ερυθρόλευκους που θα χάσουν από τη Μακάμπι και εκεί θα έχει σημειωθεί η διαφορά για τη 2η εκτός έδρας και 1η φετινή εκτός Ελλάδας νίκη των ερυθρόλευκων.

Ρολίστες με αιτία

Επιστρέφω στα των Σίκμα-Λούντζη σημειώνοντας πως ο πρώτος μάλλον ανέλπιστα κρίνοντας με βάση τη μακρόχρονη απουσία του από τους αγώνες και τις προπονήσεις προσέφερε τα μέγιστα στα 13 λεπτά που έμεινε στο παρκέ. Ένα tip-in, μία ασίστ, ένα καλάθι και φάουλ στις τρεις πρώτες του επαφές ήταν βγαλμένα από τα πιο υγρά όνειρα των φαν του. Κακά τα ψέμματα, ο Σίκμα είναι ένας παίκτης που παίζει περισσότερο με το μυαλό και (πολύ) λιγότερο με το βαρύ του κορμί και τα κουρασμένα του πόδια. Αν καταφέρει και αποκτήσει σταθερότητα δίνοντας όχι 13 αλλά έστω 7-8 ποιοτικά λεπτά στη ρακέτα θα κάνει απόσβεση.

Όσο για τον Λούντζη το μακρύ του κορμί και η όπως φάνηκε διαβασμένη και στοχευμένη άμυνα πάνω στον Λορένζο Μπράουν ήταν το δικό του “μετάλλιο”. Δεν απέφυγε κάποιες τραβηγμένες επιθετικές επιλογές αλλά ο συνολικός του βαθμός για 10ος παίκτης ήταν κάτι παραπάνω από θετικός. Στο χέρι του είναι να αποκτήσει ξανά την εμπιστοσύνη του “coach B” και να γίνει ένας πολύτιμος ρολίστας.