Τη διετία 21-23 η βάση της κυριαρχίας του Ολυμπιακού έναντι του Παναθηναϊκού ήταν η υπεροχή του Μουσταφά Φαλ στην θέση «5» με αντίπαλο τον Γιώργο Παπαγιάννη. Στο πρόσφατο ντέρμπι ο Γάλλος ήταν «ωσεί παρών» και τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα στο ξεκίνημα του αποψινού (2/11) αγώνα με τη Φενέρ.

Μετά το αρχικό κρεσέντο του Πιέρ, οι Τούρκοι συνέχισαν να σκοράρουν κατά βούληση, καθώς μπροστά τους δεν είχαν το φόβητρο της προηγούμενης διετίας, αλλά έναν παίκτη που έμοιαζε ανήμπορος να αντιδράσει. Σε κάποια στιγμή, ο Φαλ «έφαγε» τρία συνεχή καλάθια: πρώτα ένα κάρφωμα του Παπαγιάννη σε αιφνιδιασμό, ακολούθως ένα λέι-απ του Γκούντουριτς μπροστά του και για «κερασάκι» στην τούρτα ένα «γκολ φάουλ» από τον Χέις.

Ο Μπαρτζώκας τον άφησε περισσότερο απ’ ότι έπρεπε στο παρκέ, ελέω του τραυματισμού του Μιλουτίνοφ και οι «ερυθρόλευκοι» δέχθηκαν 29 πόντους στην εναρκτήρια περίοδο, με τους αντιπάλους τους να έχουν 9/10 δίποντα, οκτώ ασίστ και μόλις ένα λάθος!

Ακολούθως βρέθηκαν στη θέση του «κυνηγού» και «γύρισαν» το ματς στην τρίτη περίοδο, όταν πια ο Φαλ «ξύπνησε» επιθετικά, έχοντας τέσσερις πόντους και δύο τελικές πάσες. Είχαν ήδη, όμως, ξοδέψει τεράστια ενέργεια για να βγουν από τον λάκκο που οι ίδιοι είχαν σκάψει και στο τέταρτο δεκάλεπτο, έχασαν το ματς για μερικές λεπτομέρειες. Ίσως η πιο σημαντική, ήταν το χαμένο αμυντικό ριμπάουντ μετά το άστοχο σουτ του Χέις στα 31’’, με τον Φαλ να έχει αντικαταστήσει τον Μιλουτίνοφ.

Δεν τα γράφουμε όλα αυτά για να ρίξουμε το ανάθεμα στον 31χρονο άσο…

Είναι δικαιολογημένος, καθώς για δεύτερο συνεχές καλοκαίρι τραυματίσθηκε παίζοντας με την Εθνική Γαλλίας και δεν παρουσιάστηκε στην καλύτερη δυνατή κατάσταση.

Τα γράφουμε για να τονίσουμε πως με το υπάρχον ρόστερ, ο Ολυμπιακός είναι ικανός να φθάσει ψηλά αν ο Φαλ και ο Μακ Κίσικ προσφέρουν αυτά που μπορούν.

Στην παρούσα φάση ο ένας αποδίδει ελάχιστα και ο άλλος αγνοείται.

Την προηγούμενη διετία, η ομάδα του Πειραιά χάρη στη συντονισμένη δουλειά που κάνει το προπονητικό με το ιατρικό επιτελείο, είχε ελάχιστους τραυματισμούς και αυτός ήταν ένας σημαντικός λόγος των πολλών επιτυχιών.

Φέτος το σκηνικό είναι διαφορετικό. Το ρόστερ είναι «λειψό» και μοιραία έρχονται ήττες που οδηγούν σε πίεση και συνάμα στην απαίτηση του κόσμου να γίνουν προσθήκες.

Η απόσταση, όμως, μέχρι την επιτυχία για τον Ολυμπιακό, είναι πολύ μικρότερη απ’ ότι φαντάζονται οι άνθρωποι που θέλουν μετεγγραφές.

Ασφαλώς το πιεστικό πρόγραμμα της Ευρωλίγκας δεν μπορεί να «περιμένει» τον Φαλ και τον Μακ Κίσικ, αλλά μακροπρόθεσμα δύο-τρεις ήττες μπορούν να καλυφθούν, όταν οι τραυματίες θα έχουν ανακάμψει πλήρως. Αντίθετα είναι αμφίβολο, αν η προσθήκη ενός ακόμα παίκτη υψηλού επιπέδου, μετά τον αρχικό ενθουσιασμό, θα μπορέσει να «αφομοιωθεί» σωστά από την υπόλοιπη ομάδα.

Η Ευρωλίγκα είναι ένας «μαραθώνιος» 34 αγώνων και σε αυτόν επιβιώνουν οι (σωματικά και πνευματικά) δυνατοί. Οι Πειραιώτες έχουν μπροστά τους ένα καρέ αγώνων απέναντι σε προσιτούς αντιπάλους. Με τέσσερις η ακόμα και τρεις νίκες στα παιχνίδια με την Μπασκόνια, την Μακάμπι, τον Ερυθρό Αστέρα και την Ζαλκγίρις, το σκηνικό θα είναι τελείως διαφορετικό σε λιγότερο από ένα μήνα. Υπομονή και ψυχραιμία, λοιπόν…