Είναι από τις λίγες φορές που ο τίτλος έχει μεταφορική και συνάμα κυριολεκτική έννοια. Από την μια διότι ο Παναθηναϊκός πήρε ένα άξιο διπλό στηριζόμενος στις πλάτες του Ντίνου Μήτογλου και από την άλλη γιατί με το πράγματι τεράστιο μέγεθος του πάνω μέρους του σώματος του, ο Θεσσαλονικιός φόργουορντ δεν επέτρεψε σε κανέναν αντίπαλό του, να του εμποδίσει τα σουτ.

Η προσωπική του ραψωδία στο δεύτερο μέρος όταν σημείωσε 16 από τους 20 πόντους του, ήταν ο βασικός λόγος της επιτυχίας των «πρασίνων», αλλά όχι ο μόνος. Η επιλογή να μείνει εκτός του ενεργού ρόστερ ο Βιλντόζα και να δοθεί πολύ περισσότερος χρόνος στον καλύτερο αμυντικό Τζέριαν Γκραντ αποδείχθηκε σοφή. Ο Αμερικανός γκαρντ δεν έκανε κάτι το εντυπωσιακό, αλλά ήταν πολύ ουσιαστική η προσφορά του.

Από τη μια, οι γηπεδούχοι δεν μπόρεσαν να κυκλοφορήσουν την μπάλα όσο γρήγορα θα ήθελαν και από την άλλη οι φιλοξενούμενοι «χτύπησαν» στον αιφνιδιασμό με μεγάλη αποφασιστικότητα, όπως μαρτυρούν οι 18 πόντοι τους στο ανοιχτό γήπεδο.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας θέλησε να «ζήσει» με τον Τόμας Ουόκαπ, ο οποίος έκανε πιθανότατα το χειρότερο παιχνίδι του από τότε που φόρεσε τα ερυθρόλευκα και δεν δικαίωσε την εμπιστοσύνη του προπονητή του. Τα περισσότερα λάθη του ήταν παιδαριώδη, καθώς εύκολες πάσες μετατράπηκαν σε κλεψίματα που βοήθησαν τον Παναθηναϊκό να χτίσει μια πολύ ισχυρή ψυχολογία.

Ο Μπαρτζώκας επέμεινε πολύ και στον Πίτερς, ο οποίος επίσης πνίγηκε στο άγχος. Υπήρχε, όμως και κάποιος που μπόρεσε να μείνει πάνω από την επιφάνεια; Οι 4/16 βολές αποτελούν το πιο ισχυρό πειστήριο ότι οι παίκτες του Ολυμπιακού, ίσως για πρώτη φορά την τελευταία τριετία «λύγισαν» υπό την πίεση του ντέρμπι.

Αντίθετα ο Παναθηναϊκός, όσο περνούσε η ώρα τόσο γινόταν (πνευματικά) πιο δυνατός, κάτι που οφείλεται στην συγκλονιστική παρουσία του Μήτογλου, ο οποίος στην τελευταία περίοδο έμοιαζε έτοιμος να καταρρεύσει από την κούραση. Όχι μόνο αυτό δεν συνέβη, αλλά τα καθοριστικά του καλάθια και η εντυπωσιακή παρουσία του στην άμυνα (όπου κάλυψε και με το παραπάνω την έλλειψη δεύτερου σέντερ πίσω από τον Λεσόρ) ενέπνευσαν όλους τους συμπαίκτες του.

Η αρχή, βέβαια, είχε γίνει με διαφορετικό τρόπο: Τα pick n pop του στην τρίτη περίοδο που οδήγησαν σε τρία εύστοχα τρίποντα έθεσαν τις βάσεις του «πράσινου» θριάμβου, καθώς η ομάδα του από το -3 του ημιχρόνου, βρέθηκε στο +2. Στο τελευταίο δεκάλεπτο, ο Ολυμπιακός προσπάθησε με έναν τελείως ανορθόδοξο τρόπο για τα δικά του δεδομένα να «γυρίσει» το παιχνίδι: Όπερ σημαίνει χωρίς ομαδικότητα και βασιζόμενος σε ατομικές ενέργειες ορισμένων παικτών. Είναι χαρακτηριστικό ότι έδωσε μόλις μια ασίστ και υπέπεσε σε τρία λάθη, ενώ αντίστοιχα ο Παναθηναϊκός μοίρασε τέσσερις τελικές πάσες και είχε ένα ωραιότατο «κουλούρι» στο παθητικό του!

Πολύ λογικά, λοιπόν, το επιμέρους σκορ της τέταρτης περιόδου ήταν 11-21 και οι παίκτες του Αταμάν έφυγαν με υψωμένες τις γροθιές από το ΣΕΦ.

Η νίκη τους είναι εξόχως σημαντική, καθώς θα ενισχύσει σε μεγάλο βαθμό την ψυχολογία τους και θα αφαιρέσει την πίεση που πολλές στιγμές ως τώρα, έχει επηρεάσει παίκτες που δεν την είχαν συνηθίσει, όπως για παράδειγμα ο Ερνάνγκομεθ.

Για τους Πειραιώτες, η ήττα δεν σημαίνει πολλά. Είναι μια ομάδα καλά δομημένη, η οποία έκανε την χειρότερη εμφάνιση της εδώ και τρία χρόνια. Ο Μπαρτζώκας έχει το υλικό, ώστε να ξεπεράσει γρήγορα αυτό το ματς…