Η αντίδραση ήταν η πρέπουσα, όχι όμως και το αποτέλεσμα. O εφετινός Παναθηναϊκός, είναι μια ομάδα με ψηλό «ταβάνι», αλλά και… χαμηλό «πάτωμα» γι’ αυτό και χρειάζεται χρόνο ώστε να αποκτήσει τη σωστή αγωνιστική λειτουργία, ιδίως στην επίθεση του.

Η νίκη επί της Μακάμπι θα τον βοηθούσε πάρα πολύ να κερδίσει χρόνο και ηρεμία, όπως συνέβη στην περίπτωση του Ολυμπιακού με την Παρτιζάν. Κυρίως θα απάλλασσε ορισμένους κομβικούς παίκτες από μεγάλο μέρος της πίεσης, που τους έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό.

Στην κορυφή της συγκεκριμένης λίστας είναι ο Κώστας Σλούκας, ο οποίος «πνίγηκε» στο άγχος απέναντι στους Ισραηλινούς. Η χαμένη του βολή που θα είχε φέρει το ματς στα ίσα, λίγο πριν το τέλος της παράτασης ήταν απλά η κορωνίδα.

Θα είναι άδικο, όμως, να φορτωθεί το φταίξιμο μόνο ο Θεσσαλονικιός γκαρντ.

Οι «πράσινοι» πονούν πολύ στη θέση «5», όπου δεν έχουν μια αξιόπιστη λύση στο PNR. Ακόμα και ο ειδικός του είδους Λεσόρ, δεν μπορεί να συνεργαστεί σωστά με τον Σλούκα, ενώ κανείς εκ των τριών σέντερ (προσθέτοντας τον Μπαλτσερόφσκι και τον Αντετοκούνμπο) δεν έχει παιχνίδι με πλάτη.

Ναι ο Κώστας έπαιξε πολύ καλά, αλλά αυτό δεν φθάνει. Όπως συνολικά δεν φθάνουν οι εξάρσεις του Βιλντόζα στον «άσο». Όταν μια ομάδα, πονάει στις δύο πιο κομβικές θέσεις του μπάσκετ, είναι δύσκολο να πετύχει νίκες.

Ωστόσο! Ο Παναθηναϊκός δεν είναι τόσο μακριά από το να φτιάξει καλή χημεία. Δύο από τις τρεις ήττες του έχουν λάβει χώρα στην παράταση, με χαμένα σουτ στην εκπνοή της κανονικής διάρκειας. Κάλλιστα αν είχε τύχη (που έχει υπάρξει απαραίτητο συστατικό άκρως πετυχημένων ομάδων στο παγκόσμιο μπάσκετ) θα μπορούσε να βρίσκεται στο 3-1 και όλοι θα ήταν χαρούμενοι.

Είναι δεδομένο πως με τα «αν» δεν γράφεται ιστορία, γι’ αυτό και ο Εργκίν Αταμάν, πρέπει να δουλέψει ακόμα περισσότερο ώστε να δημιουργήσει αυτοματισμούς και καλύτερη ψυχολογία στους παίκτες του.

Παίκτες σαν τον Χουάντσο και τον Βιλντόζα πρέπει να αντιληφθούν σε ποια κατάσταση βρίσκονται. Ο πρώτος είναι πάντα φιλότιμος, αλλά έχοντας συνηθίσει σε έναν ρόλο «ρεζέρβας» επί πολλά χρόνια στο ΝΒΑ με ελάχιστη πίεση για άμεσο αποτέλεσμα, δείχνει σαν ψάρι έξω από το νερό. Ο δεύτερος έχει εντυπωσιακά ξεσπάσματα, αλλά και κάποια λάθη που δεν συγχωρούνται, όπως για παράδειγμα την προσπάθεια του για κλέψιμο στο κέντρο του παρκέ, μετά το λέι-απ του Γκραντ που οδήγησε στο εύκολο σουτ του Κόλσον.

Ο Παναθηναϊκός πρέπει να παρουσιάζεται απόλυτα προσηλωμένος με το μαχαίρι στα δόντια, όπως ήταν χθες (20/10) ο Μήτογλου και ο Αντετοκούνμπο, ή ο Μαντζούκας με την Μπάγερν.

Δεν επιτρέπεται ο Κόλσον που πέρσι είχε κάνει το ματς της ζωής του με 29 πόντους στο ΟΑΚΑ, να βάζει στο… ρελαντί 15 στο πρώτο μέρος. Πρέπει να βρεθεί κάποιος να του «κόψει» την φόρα.

Υπάρχουν πολλά «δεν επιτρέπεται», μα δεν πρέπει να είμαστε βιαστικοί.

Η ομάδα του Αταμάν δεν είναι μιας χρήσης. Αυτός ο κορμός σε δύο μήνες μπορεί να αποδώσει τελείως διαφορετικό μπάσκετ. Γι’ αυτό και χρειάζεται στήριξη, αλλά και (ακόμα περισσότερη) δουλειά…