Είναι αμέτρητα τα κλισέ που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να περιγράψουν την επικράτηση του Ολυμπιακού, μα ίσως το πιο ταιριαστό είναι η «νίκη-ανάσα».

Πολύ απλά διότι αν έπεφτε στο 1-3, η πίεση για τους παίκτες θα γινόταν σε ένα πολύ πρόωρο σημείο της σεζόν ασφυκτική και θα κινδύνευε να τους «πνίξει». Άλλωστε το άγχος τους εκδηλώθηκε σε πολλά διαφορετικά σημεία του αγώνα, με κυριότερο φυσικά την τελευταία φάση της κανονικής διάρκειας, όταν ουδείς θέλησε να κάνει φάουλ στον Λεντέι πριν την ασίστ του στον Νάναλι για το τρίποντο της ισοφάρισης. Συνάμα δεν είναι τυχαίο πως ο παίκτης που έκρινε τον αγώνα είναι αυτός που διακρίνεται για την άγνοια κινδύνου του.

Ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης σημείωσε 16 από τους 19 πόντους του μετά την τρίτη περίοδο και το «κρύο αίμα» του έκανε την διαφορά. Οι υπόλοιποι είχαν αναλαμπές των ικανοτήτων τους, αλλά τους έλειψε η σταθερότητα.

Κάτι που είναι απολύτως λογικό, με δεδομένη τη λειψανδρία που υπάρχει και για την οποία δεν μπορεί να κάνει κάτι ο Μπαρτζώκας.

Αυτό, όμως, είναι κάτι που από τη μια δεν καταλαβαίνει ο κόσμος ο οποίος απαιτεί νίκες και από την άλλη δεν «συγχωρεί» το ασφυκτικό πρόγραμμα της διοργάνωσης. Ο τρόπος με τον οποίο έρχονται οι επιτυχίες δεν έχει σημασία επί της παρούσης.

Οι «ερυθρόλευκοι» θα είναι εντυπωσιακοί όταν θα είναι πλήρεις. Αυτό, όμως, θα αργήσει να συμβεί με δεδομένο πως ο Μακ Κίσικ θα είναι έτοιμος γύρω στο τέλος Νοεμβρίου, ενώ και ο Μπρανζτέικις θα χρειαστεί μερικά παιχνίδια για να βρει ρυθμό.

Μέχρι τότε του αρκεί η επανένταξη του Γκος και του Φαλ. Η παρουσία του Γάλλου στην αρχική πεντάδα ήταν καθοριστική ώστε οι Πειραιώτες να έχουν σταθερά το προβάδισμα μέχρι το ημίχρονο, καθώς ήταν η πρώτη φορά που θύμισε τον κυρίαρχο σέντερ των προηγούμενων ετών. Όταν δε πέρασε στο παρκέ ο Γκος, τα πράγματα έγιναν ακόμα καλύτερα, μιας και πρόσφερε ποιότητα και στις δύο άκρες του παρκέ. Αμφότεροι, ωστόσο, δεν έχουν διάρκεια και μοιραία το ματς γύρισε στο δεύτερο εικοσάλεπτο.

Στο αμέσως προσεχές διάστημα, ο Ολυμπιακός θα πρέπει να «εφευρίσκει» τρόπους για να παίρνει τις νίκες που θα του ενισχύσουν την ψυχολογία και θα τον κρατήσουν μακριά από το χαμηλό στρώμα της βαθμολογίας.

Εφ’ όσον το πετύχει, τότε η εικόνα του από τον Δεκέμβριο θα είναι τελείως διαφορετική προς το καλύτερο. Μέχρι τότε δεν χρειάζεται να θέλγει με την απόδοση του.

Ο Μπαρτζώκας είναι ξεκάθαρο ότι θέλει να επιβάλλει την τάξη με τον δικό του (σκληρό) τρόπο. Η περιθωριοποίηση του Κάνααν στον πάγκο για ολόκληρο το δεύτερο μέρος το μαρτυράει, έστω κι αν ο Αμερικανός θα είχε προσφέρει σημαντικές βοήθειες, στον «σκασμένο» από την πίεση Γκος.

Το ίδιο έπραξε ο Έλληνας προπονητής και το καλοκαίρι με τις επιλογές του στο ρόστερ.

Η νίκη επί της Παρτιζάν αφαιρεί σημαντικό μέρος του άγχους και το παιχνίδι της επόμενης Πέμπτης με την Εφές αποτελεί μια εξαιρετική ευκαιρία, ώστε η… περίοδος ηρεμίας να διευρυνθεί.