Η ιστορία του είναι λίγο-πολύ γνωστή. Ως παιδί του Σικάγο και μέλος του περίφημου γυμνασίου Symeon, από το οποίο αναδείχθηκε ο Ντέρικ Ρόουζ, αλλά κι ο αδικοχαμένος Μπέντζι Ουίλσον, εντάχθηκε μετά βαΐων και κλάδων στο ΝΒΑ ως το Νο2 του ντραφτ μετά τη μονοετή θητεία του στο Ντιούκ. Οι δύο ρήξεις χιαστού έβαλαν τέλος στις ελπίδες του για μια καριέρα All-Star στο ΝΒΑ και πλέον στα 28 του χρόνια, έχει μια δεύτερη ευκαιρία να γίνει πρωταγωνιστής τουλάχιστον στην κορυφαία διοργάνωση του μπάσκετ, μακριά από την Αμερική. Ο Τζαμπάρι Πάρκερ είναι ένα μεγάλο what if του παγκόσμιου μπάσκετ και η σύνδεση του με το ελληνικό είναι γνωστή και προφανής.

H ριψοκίνδυνη επιλογή του Χάμοντ

Αυτό, όμως, που λίγοι θυμούνται, είναι πως οι Μπακς έχοντας την «ασφάλεια» πως ο Γιάννης θέλει να μείνει στο Μιλγουόκι, είχαν προτιμήσει να κάνουν μια μεγαλύτερη επένδυση στον Πάρκερ. Το καλοκαίρι του 2016, όταν ο Αντετοκούνμπο είχε συμπληρώσει τρία χρόνια «υπηρεσίας» στη λίγκα, το τότε αφεντικό των «ελαφιών», Τζον Χάμοντ, βρέθηκε μπροστά σε ένα δίλλημα: Να δώσει το μοναδικό (βάσει των κανονισμών της εποχής) designated max συμβόλαιο στον Έλληνα άσο, ή να περιμένει ένα χρόνο για να το προσφέρει στον Πάρκερ; Στις μέρες μας, η σκέψη αυτή φαντάζει περιττή και η απάντηση αυτονόητη. Τότε, όμως, ο Χάμοντ πήρε ένα ρίσκο, το οποίο ούτε του βγήκε, αλλά ούτε το «πλήρωσε».

Η επέκταση στον Γιάννη

Από τη στιγμή που ο Γιάννης δεν είχε γίνει All Star και συνάμα είχε δημιουργήσει ένα πολύ στενό δεσμό τόσο με τον Χάμοντ (ο οποίος τον είχε «κλέψει» στο ντραφτ του 2013 από τα χέρια της Ατλάντα) όσο και με την πόλη του Μιλγουόκι, οι Μπακς του πρότειναν μια επέκταση αρκετά κάτω από το ανώτερο όριο. Τα 100 εκατομμύρια για τέσσερα χρόνια είχαν ικανοποιήσει τον Έλληνα αστέρα και είχαν επιτρέψει στα «ελάφια» να φυλάξουν το μάξιμουμ πενταετές για τον Πάρκερ το καλοκαίρι του 2017, όταν θα ήταν διαθέσιμος για επέκταση.

Η κακή σχέση με Κιντ

Το σχέδιο τους, ωστόσο, δεν τελεσφόρησε. Την σεζόν 2016-17, ο Πάρκερ ξεκίνησε με εντυπωσιακές εμφανίσεις, αλλά ήταν ξεκάθαρα το Νο2 πίσω από τον Γιάννη. Τα πράγματα πήραν για τα καλά την κατηφόρα όταν τον Φεβρουάριο του 2017, υπέστη ρήξη χιαστού για δεύτερη φορά στο αριστερό του γόνατο. Όπως ήταν λογικό, δεν έγινε καμία συζήτηση για επέκταση συμβολαίου το καλοκαίρι του 2017 και την επόμενη αγωνιστική περίοδο, ήταν εμφανές πως ο Πάρκερ δεν μπορούσε να συγχρωτιστεί με τον Τζέισον Κιντ.

Ο τότε προπονητής του Μιλγουόκι ασκούσε πολύ αυστηρή κριτική στον παίκτη του, θεωρώντας ότι δεν είχε τη σωστή νοοτροπία και ότι έπρεπε να δουλεύει πιο σκληρά. Ο Κιντ του έφερνε συνεχώς ως παράδειγμα τον Αντετοκούνμπο, γεγονός που εκνεύριζε τον Πάρκερ, ο οποίος έβλεπε ότι ξεκάθαρα ο ρόλος του franchise player ανήκε στον Greek Freak.

Η ασυνήθιστη απόφαση του Χορστ

Έτσι το καλοκαίρι του 2018 οι δυο πλευρές οδηγήθηκαν σε διαζύγιο. Λογικό θα πει κανείς βάσει της τετραετίας που είχε προηγηθεί αλλά πρωτοφανές για τα δεδομένα του ΝΒΑ. Ο λόγος ήταν ο εξής. Στο τέλος της τετραετίας του ρούκι συμβολαίου κάθε παίκτη, η ομάδα που τον έχει επιλέξει, έχει το δικαίωμα να του κάνει τη λεγόμενη qualifying offer, ώστε είτε αν δεν συμφωνήσει μαζί του σε νέο συμβόλαιο τουλάχιστον να τον κρατήσει για ένα χρόνο, είτε για να τον βάλει στην λίστα των restricted free agents. Έτσι σε περίπτωση που κάποια άλλη ομάδα του κάνει προσφορά, αυτόματα θα έχει την επιλογή να την «ματσάρει» και να κρατήσει τον παίκτη. Πράγματι οι Μπακς το καλοκαίρι του 2018 προχώρησαν στην απολύτως συνηθισμένη πρακτική του qualifying offer.

Ο GM Τζον Χορστ μερικούς μήνες νωρίτερα είχε απολύσει τον Τζέισον Κιντ και τον είχε αντικαταστήσει με τον Μάικ Μπουντενχόλζερ, ο οποίος είχε αποφασίσει ότι μοναδικός ηγέτης θα είναι ο Γιάννης. Ο Πάρκερ, λοιπόν, ζήτησε από τους Μπακς να τον αφήσουν τελείως ελεύθερο και ο Χορστ συμφώνησε, βλέποντας ότι η σχέση μαζί του ήταν αδιέξοδη. Αν είχε άλλη προσφορά το Μιλγουόκι δεν θα την ισοφάριζε, ενώ κανένα άλλο franchise, δεν είχε τη διάθεση να τον αποκτήσει μέσω ανταλλαγής, ώστε τουλάχιστον τα «ελάφια» να μη χάσουν τσάμπα το Νο2 του ντραφτ του 2014! Βλέποντας τα πράγματα τελείως ψυχρά, ο Χορστ απέσυρε το qualifying offer και αμέσως μετά ο Πάρκερ υπέγραψε με τους Μπουλς για να μετακομίσει μιάμιση ώρα μακριά, στο Σικάγο.

Ο ίδιος πίστεψε ότι η μετακίνηση στην γενέτειρα του θα σηματοδοτούσε την αρχή της αναγέννησης του, αλλά στην ουσία αποτέλεσε την αρχή του τέλος του…