Ο Ισμαίλα Ντιανέ αποτελεί ακόμα ένα παράδειγμα εξέλιξης του αναπτυξιακού προγράμματος της Ρεάλ Μαδρίτης

Η παρουσία του Ισμαίλα Ντιανέ στο classic απέναντι στην Μπαρτσελόνα αποτέλεσε θέμα συζήτησης σε ολόκληρο το ευρωπαϊκό μπάσκετ, μα επί της ουσίας αποτελεί απλά ακόμα ένα παράδειγμα του αναπτυξιακού προγράμματος της Ρεάλ Μαδρίτης. Ενός προγράμματος, που έχει ως βάση τις άρτιες εγκαταστάσεις της ακαδημίας της, αλλά συνάμα (για να θέτουμε τα πράγματα σε μια ρεαλιστική βάση) κοστίζει εκατομμύρια ευρώ.

Από την εποχή του Λούκα Ντόντσιτς ως τις μέρες μας, η «βασίλισσα» έχει δώσει την ευκαιρία σε αρκετούς ταλαντούχους παίκτες, δίχως να φοβάται το κόστος αυτής της κίνησης. Φυσικά οι νεαροί όταν πια φθάνουν να κάνουν το ντεμπούτο τους στην ΑCB, έχουν περάσει μια διαδικασία (μπασκετικής) ωρίμανσης με τη συμμετοχή τους σε πολλά ανταγωνιστικά τουρνουά και παράλληλα υπό την επίβλεψη του χεντ-κόουτς της ανδρικής ομάδας, ο οποίος έχει το γενικό πρόσταγμα ως προς τον τρόπο αξιοποίησης κάθε παίκτη.

Εξέλιξη μέσω σκληρού ανταγωνισμού

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Ντιανέ, ο οποίος πρωτοεμφανίσθηκε στο μίνι κόπα του 2020 στην Μάλαγα σε ηλικία 14 ετών. Μαζί του είχε για συμπαίκτη τον συνομήλικο Ισπανό του Ούγκο Γκονζάλεθ, ο οποίος αποτελεί τη νέα μεγάλη ελπίδα της Ρεάλ και κατ’ επέκταση του ισπανικού μπάσκετ. Έκτοτε ο Σενεγαλέζος σέντερ έχει παίξει σε παίξει στο ΑNGT tournament της Ευρωλίγκας σε τρεις διαφορετικές σεζόν και τον προηγούμενο Μάιο στο Κάουνας βοήθησε την ομάδα του να κερδίσει το τρόπαιο. Επιπροσθέτως η τελική φάση του ισπανικού εφηβικού πρωταθλήματος, πολλές φορές είναι πιο δυνατή από την αντίστοιχη του ANGT. Για παράδειγμα πέρσι η Ρεάλ βγήκε δεύτερη, χάνοντας στον τελικό από την Μπανταλόνα που είχε για βασικό σέντερ τον πορτογάλο Ρούμπεν Πρέι, ο οποίος θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα στην Ευρώπη για την γενιά του 2005. Ο Ντιανέ ήταν ο τρίτος καλύτερος ψηλός της τελικής φάσης, που έγινε στην Ουέλβα, καθώς ο κορυφαίος ήταν ο Αντάι Μάρα της Σαραγόσα, ο οποίος πλέον έχει μετακομίσει στην Αμερική για λογαριασμό του UCLA.

Η άλλη όψη

Βέβαια για κάθε Ντιανέ και Γκαρούμπα, υπάρχουν πολλοί περισσότεροι Ντίνο Ράντοντσιτς και Μάριο Νάκιτς. Ο σύλλογος της Μαδρίτης μαζεύει από την ηλικία των 13 ετών τα καλύτερα ταλέντα απ’ όλη την Ευρώπη και μόνο ένα μικρό ποσοστό εξ’ αυτών σταδιοδρομεί στην ανδρική της ομάδας. Φερ’ ειπείν ο Νάκιτς (γιος του παλιού παίκτη της Παρτιζάν Ίβο) αναδείχθηκε MVP στο ΑNGT του 2019 στη Βιτόρια, έπαιξε μερικά ματς στην ανδρική ομάδα, αλλά δεν κέρδισε ποτέ την εμπιστοσύνη του Λάσο. Στην ισπανική πρωτεύουσα γνωρίζουν πως το ποσοστό επιτυχίας δεν είναι μεγάλο, αλλά θεωρούν ότι η επένδυση τους αξίζει τον κόπο, από την στιγμή που κάθε τρία-τέσσερα χρόνια αναδεικνύουν ένα καλό παίκτη.

Ακολουθεί μια μικρή λίστα με τους τέσσερις πιο πετυχημένους…

ΛΟΥΚΑ ΝΤΟΝΤΣΙΤΣ

O Σλοβένος αστέρας δεν πρέπει να αποτελεί παράδειγμα ανάδειξης ενός νεαρού παίκτη, διότι πρόκειται για ένα ταλέντο που εμφανίζεται μια φορά τα 20 χρόνια. Το πιθανότερο είναι ότι ακόμα και ο πιο ανασφαλής προπονητής, θα είχε πάρει τον ρίσκο να τον χρησιμοποιήσει «νωρίς» στην ανδρική ομάδα, βλέποντας τα όργια που έκανε στις κατηγορίες της υποδομής.

Πρέπει, όμως, να μνημονεύεται ως παράδειγμα για τον τρόπο με τον οποίο δουλεύτηκε. Η Ρεάλ τον έβαζε να παίζει με παιδιά κατά δύο χρόνια μεγαλύτερα του και πάντοτε στην θέση του πλέι-μέικερ. Δεν έπαιξε σε καμία «μικρή» Εθνική ομάδα της Σλοβενίας και περνούσε τα καλοκαίρια του, προσπαθώντας να βελτιώνει τις ατομικές του αδυναμίες, όπως για παράδειγμα το περιφερειακό σουτ, στο οποίο πλέον διαπρέπει.

To ντεμπούτο

Ο Λάσο τον είχε χρησιμοποιήσει για πρώτη φορά σε έναν αγώνα της κανονικής περιόδου απέναντι στην Μάλαγα, δύο μήνες αφού είχε συμπληρώσει το 15^ο έτος της ηλικίας του. Είχε πετύχει ένα τρίποντο με το γνωστό άνετο στιλ του και είχε γνωρίσει την αποθέωση από το κοινό της Ρεάλ.

Δείτε το στο 30’’

Η πρώτη του σεζόν στο rotation στην ACB

Μετά από μερικούς μήνες, ο Βάσκος τεχνικός δεν είχε κανένα πρόβλημα να τον μονιμοποιήσει στο ρόστερ και να του δώσει σημαντικό χρόνο συμμετοχής. Η Ρεάλ, μάλιστα, είχε θριαμβεύσει, κερδίζοντας τόσο το Copa Del Rey όσο και το πρωτάθλημα, με τον 16χρονο Σλοβένο να δίνει ανάσες στον Σέρχιο Γιουλ και τον Σέρχιο Ροντρίγκεθ.

ΟΥΣΜΑΝ ΓΚΑΡΟΥΜΠΑ

Ο Ισπανός με τις ρίζες από την Νιγηρία είναι το απόλυτο παράδειγμα προπονητικού θάρρους. Πολύ απλά γιατί σε αντίθεση με τον Ντόντσιτς δεν έχει πηγαίο ταλέντο και είναι ένας παίκτης που βασίζεται στα αθλητικά του προσόντα για να ξεχωρίζει. Στα 14 του, ο Γκαρούμπα είχε αναδειχθεί MVP του Ευρωμπάσκετ παίδων στην Πολωνία, αν και ήταν δύο χρόνια μικρότερος από τους περισσότερους αντιπάλους του. Συνέχισε να «σαρώνει» τα τρόπαια και τα μετάλλια τόσο με τις Εθνικές όσο και με το εφηβικό της Ρεάλ και ο Λάσο δεν δίστασε να τον ρίξει στα βαθιά στο ξεκίνημα της περιόδου 2018-19, απέναντι στην Μπούργκος.

To ντεμπούτο

Η πρώτη του σεζόν στο rotation στην ACB

Την επόμενη χρονιά, μονιμοποιήθηκε όχι απλά στο ενεργό ρόστερ, αλλά στην βασική πεντάδα της «βασίλισσας», σε μια άκρως τολμηρή κίνηση. Ο άτεχνος Γκαρούμπα ξεκινούσε στο «4» δίπλα στον Ταβάρες και είχε τον ρόλο του «διναμό» της ομάδας, καταθέτοντας και την τελευταία ικμάδα της ενέργειας του στο παρκέ. Μάζευε το ένα ριμπάουντ μετά το άλλο, έπαιζε τρομερή άμυνα κι έτσι από το πουθενά, η Ρεάλ κέρδισε έναν σημαντικό παίκτη.

ΤΡΙΣΤΑΝ ΒΟΥΚΤΣΕΒΙΤΣ

Ο Τρίσταν ακολούθησε την διαδρομή του πατέρα του και όπως ο Ντούσαν έφυγε το 2001 από τον Ολυμπιακό για να υπογράψει στην Ρεάλ, έτσι κι αυτός μετακόμισε από το λιμάνι στην Μαδρίτη το 2018. Αφού πέρασε μια χρονιά στο παιδικό της τμήμα, την περίοδο 2019-20 «ανέβηκε» στο εφηβικό και το βοήθησε να κατακτήσει το ANGT του Μονάχου, έχοντας 16 πόντους ανά αγώνα. Πιθανότατα θα είχε «προβιβασθεί» και στην ανδρική, αν η σεζόν δεν είχε σταματήσει απότομα, ένεκα της πανδημίας.

Στο ξεκίνημα της επόμενης, ωστόσο, ο Λάσο τον χρησιμοποίησε για πρώτη φορά στον αγώνα με την Γκραν Κανάρια.

To ντεμπούτο

Η πρώτη του σεζόν στο rotation στην ACB

O προπονητής της Ρεάλ είχε σε μεγάλη εκτίμηση τα προσόντα του Τρίσταν και δη την ικανότητα του να παίζει με πρόσωπο και τον έβαλε σε αρκετά ματς της περιόδου 2020-21. Την επόμενη, ωστόσο, οι δύο πλευρές αποφάσισαν από κοινού πως θα ήταν καλύτερο να τερματίσουν την συνεργασία τους. Ο Λάσο ήθελε περισσότερα από αυτόν στην άμυνα και ο Σερβόελληνας ψηλός πίστευε ότι υπό την καθοδήγηση του Ομπράντοβιτς θα είχε καλύτερη εξέλιξη. Έτσι δόθηκε στην Παρτιζάν και φέτος θα έχει (πιθανότατα) την τελευταία ευκαιρία να αναδείξει το ταλέντο του.

ΧΟΥΑΝ ΝΟΥΝΙΕΘ

Ο Χουάν Νούνιεθ έχει συγκριθεί με τον Μίλος Τεόντοσιτς, καθώς συνδυάζει το ένστικτο στην πάσα με την άγνοια κινδύνου. Ήταν στην ίδια ομάδα με τον Βούκτσεβιτς που κέρδισε το ANGTτου Μονάχου το 2020 και πιθανότατα κι αυτός θα είχε κάνει νωρίτερα το ντεμπούτο του με την ανδρική ομάδα, αν δεν είχε προκύψει η πανδημία.

Την περίοδο 2020-21 είχε ακολουθούσε σε μεγάλο βαθμό το πρόγραμμα προπονήσεων της ανδρικής ομάδας, αλλά το ντεμπούτο του άργησε να γίνει και ήταν επεισοδιακό. Ο πολυτάλαντος πλέι-μέικερ βρισκόταν στην Βαλένθια, καθώς έπαιρνε μέρος στην τελική φάση του τουρνουά εφήβων της Ευρωλίγκας, όταν ο Πάμπλο Λάσο του ζήτησε να πάρει το πρώτο… τρένο και να ταξιδέψει στην Μαδρίτη. O Νίκολας Λαπροβίτολα είχε τραυματισθεί και χρειαζόταν ακόμα έναν πλέι-μέικερ δίπλα στον 21χρονο Κάρλος Αλοθέν, ο οποίος είχε μείνει μόνος του στον «άσο»! Ο Νούνιεθ μετά το δεύτερο παιχνίδι του ANGT αποχώρησε κι έτσι δεν πανηγύρισε το τρόπαιο μαζί με τον Έλι Τζον Εντζάι, τον Ιταλό Ματέο Σπανιόλο και τους υπόλοιπους συμπαίκτες του, οι οποίοι στον τελικό είχαν νικήσει την Μπαρτσελόνα του Τζέιμς Νάτζι. Τουλάχιστον είχε πάρει το βάπτισμα του πυρός στην ACB, παίζοντας στους δύο ημιτελικούς των πλέι-οφ απέναντι στην Βαλένθια.

To ντεμπούτο  

Η πρώτη του σεζόν στο rotation στην ACB

Την επόμενη περίοδο, ο Λάσο προσπάθησε να τον «χωρέσει» ανάμεσα στον Ερτέλ, τον Γιούλ και τον Αλοθέν, αλλά δεν περίσσεψε πολύς χρόνος. Το καλοκαίρι του 2022, ο Λάσο, που τον «πίστευε» πολύ, απολύθηκε και ο Ισπανός ένιωσε ότι δεν θα έπαιρνε την ευκαιρία που ήθελε από τον Τσους Ματέο. Ως αποτέλεσμα, πήρε μια πολύ γενναία απόφαση κι εγκατέλειψε την Ρεάλ για χάρη του αναπτυξιακού προγράμματος της Ουλμ, η οποία του πρόσφερε μια σταθερή θέση στο ενεργό ρόστερ.

Δικαιώθηκε περίτρανα, καθώς υπό την καθοδήγηση του (παλιού παίκτη του Άρη και του Ικάρου) Άντον Γκαβέλ βελτιώθηκε σημαντικά στην διάρκεια της περιόδου και είχε καθοριστική συμβολή στην κατάκτηση του γερμανικού πρωταθλήματος, που αποτέλεσε μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην σύγχρονη ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.