Έπειτα από… υπερωρίες πάνω στο video, με την συντροφιά των advanced stats, σας παρουσιάζουμε τον πλήρη “αγωνιστικό έλεγχο” του νέου παίκτη του Ολυμπιακού

Το τελευταίο κομμάτι του παζλ ήταν και το πιο ενδιαφέρον. Ο Ίγκνας Μπραζντέικις δεν είναι ο σκόρερ που ενδεχομένως ο κόσμος θα περίμενε μετά την αποχώρηση των Σλούκα-Βεζένκοφ, αλλά είναι ένας πολυμορφικός παίκτης και (το κυριότερο) με μεγάλα περιθώρια βελτίωσης. Έχει παραστάσεις τόσο από το αμερικανικό όσο και από το ευρωπαϊκό μπάσκετ και στα 24 του χρόνια μπορεί να γίνει (μόνο) καλύτερος, ιδίως από την στιγμή που εντάσσεται σε ένα σύστημα που ξέρει να αναδεικνύει τα προσόντα των στελεχών του στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. 

Ποια είναι όμως αυτά τα προσόντα του Καναδολιθουανού φόργουορντ; 

Πρώτα απ’ όλα, ξέρει να παίζει καλά το PNR σαν εκτελεστής. Έχει αρκετά καλό χειρισμό της μπάλας, μετά το σκριν, μπορεί να κάνει διείσδυση και από τις δύο πλευρές και λόγω του πολύ δυνατού κορμιού του, να δημιουργεί χώρο με αυτό. Είναι χαρακτηριστικό πως μετά τα στατικά σουτ, που αποτελούν την βασική επιλογή των περισσοτέρων περιφερειακών, το παιχνίδι μέσα από Pick N Roll ήταν η δεύτερη συνηθέστερη για τον Μπραζντέικις στην περσινή αγωνιστική περίοδο με την Ζαλγκίρις. Το 25% των προσπαθειών του ήταν μέσω PNR και με 0,9 πόντους ανά κατοχή, ήταν αρκετά παραγωγικός. 

Θα περίμενε κανείς πως, με δεδομένο πως το «δυνατό» του χέρι είναι το αριστερό, δεν θα έκανε πολλές διεισδύσεις από την δεξιά πλευρά, αλλά η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική. Το 56% των προσπαθειών του εκδηλώθηκε από δεξιά και μόλις το 36% από αριστερά! Ο Μπαρτζώκας δεν πρόκειται να τον χρησιμοποιεί τόσο συχνά μετά από σκριν στην μπάλα (τουλάχιστον τους πρώτους μήνες), καθώς διαθέτει άλλους παίκτες γι’ αυτή την δουλειά, πλην όμως είναι μια ικανότητα που του δίνει μια επιπρόσθετη αγωνιστική διάσταση. 

Η αστάθεια από μακριά

Το μεγάλο ερωτηματικό που μπαίνει δίπλα στον Μπραζντέικις έχει να κάνει με την αξιοπιστία του πίσω από τα 6.75μ. Από την εποχή που αγωνιζόταν στην Εθνική εφήβων του Καναδά, μέχρι την προηγούμενη σεζόν που αγωνίστηκε για πρώτη φορά στην Ευρωλίγκα, παρουσιάζει μεγάλα σκαμπανεβάσματα, πολλές φορές ακόμα και από παιχνίδι σε παιχνίδι. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι στον πρώτο γύρο της κανονικής περιόδου είχε μόλις 6/36 πίσω από τα 6.75μ και το ποσοστό του ήταν 16,6%. Στα 17 ματς του δεύτερου μισού, όμως, μέτρησε το εξαιρετικό 26/50, έχοντας δηλαδή το εξαιρετικό 52% και μάλιστα με 2,9 προσπάθειες ανά αγώνα. 

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο με την Εθνική Λιθουανίας και πάντα υπό την καθοδήγηση του Καζίς Μακσβίτις, έμεινε στο ίδιο επίπεδο όσον αφορά στα ποσοστά, έχοντας 3,1 προσπάθειες ανά ματς. Είχε 13/25 σε 8 παιχνίδια, αν και σε δύο εξ’ αυτών έμεινε στο μηδέν. Στο πρώτο (και πολύ εύκολο) με την Αίγυπτο είχε 0/2 και στο τελευταίο απέναντι στην Λετονία (όπου κανείς Λιθουανός δεν είχε διάθεση να παίξει) είχε 0/3. Ως εκ τούτου, σε έξι αγώνες, ο νέος παίκτης του Ολυμπιακού σημείωσε 13/20 τρίποντα! Σίγουρα λοιπόν δεν πρόκειται να γίνει… νέος Βεζένκοφ ή “κλώνος” του Ματσιγιάουσκας, αλλά έχει την προοπτική να σταθεροποιήσει την αποτελεσματικότητα του σε υψηλά επίπεδα. 

Δυνατός και χωρίς τη μπάλα

Ένα στοιχείο του Βεζένκοφ το οποίο μπορεί να εξελίξει στο σύστημα της ταχύτατης κυκλοφορίας των πειραιωτών είναι η κίνηση χωρίς την μπάλα. Ο «Ίγκι», όπως έχει συνηθίσει να τον αποκαλούν στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού, είναι πιο αθλητικός από τον Βούλγαρο, (αν και δεν έχει τα προσόντα ενός NBAer) και με την Ζαλγκίρις είχε αρκετά καλή αποτελεσματικότητα. 

«Έδινε» στην ομάδα του 1,3 πόντους ανά κατοχή μετά από «κόψιμο», αλλά μόλις το 5,5% των επιλογών του γινόταν χωρίς την μπάλα. Αυτό βεβαίως έχει σε μεγάλο βαθμό να κάνει με την ομάδα. Αφενός η Ζαλγκίρις δεν είχε το ταλέντο (άρα και τις επιλογές) του Ολυμπιακού, αφετέρου ήταν αναγκαίο, από τη στιγμή που στις αρχές του Γενάρη τραυματίστηκε ο βασικός χειριστής της ομάδας, Κίναν Έβανς, να διαχειριστεί ακόμα περισσότερες κατοχές με τη μπάλα στα χέρια. 

Αντίστοιχα ο Βεζένκοφ πρόσφερε πέρσι στον Ολυμπιακό 1,4 πόντους ανά κατοχή μετά από «κοψίματα», τα οποία αποτελούσαν την δεύτερη συνηθέστερη επιλογή του! 

Τα ιδιαίτερα δεδομένα στο 1vs1

Ο Λιθουανός μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε καταστάσεις απομόνωσης (isos), καθώς ξέρει καλά να χρησιμοποιεί το κορμί του και μπορεί να επιλέξει όποια από τις δύο πλευρές θέλει. Το πρόβλημα είναι ότι δεν διαθέτει σούπερ εκρηκτικό πρώτο βήμα, ούτε τόσο καλό χειρισμό της μπάλας, ώστε να νικήσει εύκολα τον αντίπαλο του. Πέρσι είχε 0,6 πόντους ανά κατοχή μετά από iso, νούμερο ωστόσο που επίσης επηρεάζεται σημαντικά από τις συνθήκες που αναλύσαμε παραπάνω.

Η λιθουανική ομάδα περίμενε πολλά από αυτόν (ειδικά από τον Γενάρη και μετά), την ίδια στιγμή που είχε περιορισμένα όπλα για να τον υποστηρίξει σωστά. Και μόνο λοιπόν η διαφορά στο spacing ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Ζαλγκίρις είναι αρκετή για να θεωρήσουμε βάσιμα πως η αποτελεσματικότητα του Μπραζντέικις στο “1vs1” θα ανέβει αυτόματα τουλάχιστον ένα επίπεδο.

Όσον αφορά την θέση του; O Μακσβίτις τον ξεκίνησε αρκετές φορές στο «2», όπως για παράδειγμα στην πρεμιέρα της περσινής Ευρωλίγκας στο ΣΕΦ απέναντι στην νυν ομάδα του, όταν είχε κληθεί να μαρκάρει τον Αϊζάια Κάνααν. Πέρασε αρκετό χρόνο στην θέση «3» ενώ σε ειδικές συνθήκες έπαιζε και στο «4», σε ένα χαμηλό κι ευέλικτο σχήμα που στην πραγματικότητα είχε δύο SF ταυτόχρονα στο παρκέ, καθώς η δύναμη του, του επιτρέπει να μαρκάρει «μεγαλύτερους» αντιπάλους. 

Δίκοπο μαχαίρι 

Βεβαίως, η δύναμη του αποτελεί ταυτόχρονα πλεονέκτημα και μειονέκτημα, καθώς στην Αμερική «χτίστηκε» από μικρή ηλικία κι έτσι έμεινε πίσω στα θέματα της ευελιξίας και της εκρηκτικότητας. Το θετικό είναι πως είναι καλός «εργάτης» και έχει πάντα την διάθεση να δουλεύει σκληρά τόσο με τους προπονητές, όσο και με τους γυμναστές. 

Συνοψίζοντας, είναι ξεκάθαρο πως το περιβάλλον του Ολυμπιακού φαντάζει ιδανικό γι’ αυτόν, ώστε να εξελίξει το ταλέντο του και να γίνει ένας παίκτης κορυφαίου επιπέδου στην Γηραιά Ήπειρο.