Ο Βασίλης Σπανούλης μίλησε λίγο πριν την απόσυρση της φανέλας του τονίζοντας πως ο Ολυμπιακός ήταν η ομάδα που πέτυχε τον στόχο του που ήταν να είναι ο ηγέτης ενός συνόλου.

Αναλυτικά τα όσα είπε:

«Θέλω να σας ευχαριστήσω από καρδιάς. Σε ένα τόσο σημαντικό βράδυ για έμενα μου δείχνετε τον σεβασμό σας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους προέδρους που έκαναν όλα αυτά για εμένα σε αυτά τα 11 χρονιά. Πιστέψατε στον χαρακτήρα και το ταλέντο μου. Μου έδωσαν την ευκαιρία να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα.

Οι σχέσεις των ανθρώπων χτίζονται με σεβασμό. Για να τον κερδίζεις πρέπει να παλέψεις σκληρά. Αυτό έκανα. Ξέρω ότι δεν ήταν εύκολο να το κάνω όταν ήρθα από τον μεγαλύτερο αντίπαλο, αλλά τα κατάφερα. Ήταν όνειρό μου ο Ολυμπιακός από όταν έπαιζε στο Μαρούσι. Ήμουν σίγουρος ότι θα πέτυχω. Περάσαμε δυσκολίες, δύσκολα βράδια, η αγάπη όμως και ο σεβασμός στο τέλος κέρδισε. Μακάρι όλοι οι αθλητές να πάρουν λίγο από την αγάπη που πήρα εγώ από εσάς!

Να ευχαριστήσω τον Γιώργο, τον Σάσα τον Κώστα και τα υπόλοιπα παιδιά για όλες τις στιγμές που ζήσαμε. Ξέρω ότι τους έσπαγα τα νεύρα, ξέρω ότι στα ταξίδια με απέφευγαν γιατί μίλαγα μόνο για μπάσκετ. Πολλά βράδια δεν κοιμόμουν για να βρω τρόπους να κερδίσει η ομάδα και να παίξει καλύτερα.

Τον κ. Γιώργο Αγγελόπουλο τον είχα πάρει πολλές φορές στις 1, στις 2 το βράδυ για πολλά θέματα. Αυτός είναι ο χαρακτήρας μου. Ήθελα να ηγηθώ μιας ομάδας και να κατακτήσουμε τρόπαια και το πέτυχα.

Τα κατάφερα με τον Ολυμπιακό μας και είμαι υπερήφανος για αυτό. Ευχαριστώ τους φροντιστές, συμπαίκτες, όλα τα τεχνικά τιμ για όλα αυτά τα χρόνια. Ό,τι έκανα το έκανα για να κερδίσει ο Ολυμπιακός.

Σε αυτό το ταξίδι θέλω να ευχαριστήσω τη γυναίκα μου που μου έδωσε 6 πανέμορφα παιδιά. Ήταν ο άνθρωπός μου που επέμενε τόσα πράγματα στην καριέρα μου. Αυτή που άκουγε και τα περισσότερα στο τέλος. Έκανε υπομονή και με στήριζε. Ολυμπία σε ευχαριστώ!

Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στη μητέρα μου. Μαμά σε ευχαριστώ για όλα! Και στον αδελφό μου που ήταν και σαν πατέρας μου. Όλα αυτά τα χρόνια ήταν ο πιο σκληρός κριτής μου. Όλα αυτά τα χρόνια δεν άκουσα μια καλή κουβέντα, μόνο όταν τελείωσα το μπάσκετ!

Όταν ήμουν 15 χρονών έχασα τον πατέρα μου από καρκίνο. Είχα πει ότι αφιερώνω την καριέρα μου σε αυτόν. Εύχομαι από εκεί ψηλά να είναι υπερήφανος!

Σας ευχαριστώ όσους ήρθαν να με τιμήσουν, και δεν ήρθαν, μέσα από την καρδιά μου. Είμαι ευγνώμων!»