Πώς ο τραυματισμός του στον δεξί αστράγαλο αποτέλεσε την αρχή μιας σειράς προβλημάτων για τον Άρτουρς Ζάγκαρς, του οποίου η θητεία στην Μπανταλόνα ολοκληρώθηκε άδοξα, αλλά η παρουσία στην Νεβέζις του έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία.

Το καλοκαίρι του 2018, ο Άρτουρς Ζάγκαρς ζούσε το όνειρο του… Είχε οδηγήσει την Εθνική εφήβων στην κατάκτηση του αργυρού μεταλλίου στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, που είχε γίνει στην χώρα του και παράλληλα είχε κληθεί από τον ομοσπονδιακό τεχνικό Άρνις Βετσγκάβαρς στην προετοιμασία της Ανδρών για τα «παράθυρα» της FIBA του Σεπτεμβρίου. Μερικούς μήνες νωρίτερα, πριν καν συμπληρώσει το 18ό έτος της ηλικίας του, είχε πάρει το βάπτισμα του πυρός στην ACB…

Στις 11 Μαρτίου του 2018, ο Κάρλες Ντουράν τον είχε χρησιμοποιήσει στον εντός έδρας αγώνα της Μπανταλόνα απέναντι στην Μπασκόνια. Σε 8 λεπτά είχε πετύχει δύο πόντους και οι Βάσκοι με κορυφαίο τον Βόιτμαν είχαν πάρει άνετα το διπλό με 75-61. Δύο εβδομάδες αργότερα, ο Λετονός γκαρντ είδε τον χρόνο του να αυξάνεται στο δύσκολο εκτός έδρας μέσα στην Τενερίφη. Σε 12 λεπτά είχε μετρήσει έξι πόντους, τρία ριμπάουντ και δύο ασίστ , αλλά η ομάδα του Φώτη Κατσικάρη είχε νικήσει δύσκολα με 77-75, χάρη σε 18 πόντους του Κώστα Βασιλειάδη.

Υπό την καθοδήγηση Λάκοβιτς και Λάπρο

Οι Καταλανοί είχαν έτοιμο το πλάνο αξιοποίησης του για την περίοδο 2018-19. Στο πλευρό του Ντουράν, είχε προσληφθεί ως πρώτος βοηθός ο Γιάκα Λάκοβιτς. Μια εκ των βασικών προτεραιοτήτων του άλλοτε παίκτη του Παναθηναϊκού, ήταν να δουλέψει σε ατομικό επίπεδο με τον Ζάγκαρς, ώστε να του μάθει τα μυστικά της θέσης του πλέι-μέικερ στο υψηλό επίπεδο.

Βασικός άσος της Μπανταλόνα ήταν ο Νίκολας Λαπροβίτολα και από πίσω του θα ερχόταν o (επίσης ανερχόμενος, αλλά κατά δύο χρόνια μεγαλύτερος του Λετονού) Νέναντ Ντριμιτρίεβιτς. Στην προετοιμασία «κέρδισε» την εκτίμηση του «Λάπρο», καθώς παρά το γεγονός ότι ο Αργεντινός τον «κατατρόπωνε» σε σταθερή βάση στις προσωπικές τους μονομαχίες, ο Ζάγκαρς δεν το έβαζε κάτω και συνέχιζε να τον κοιτάει στα μάτια. 

H επέμβαση και η χαμένη σεζόν

Στην διάρκεια της preseason, ωστόσο, ήταν εμφανές πως δεν πατούσε στο παρκέ με μεγάλη αυτοπεποίθηση. Παραπονιόταν για πόνους στο πόδι και οι εξετάσεις, στις οποίες υποβλήθηκε, έδειξε πως είχε υποστεί σοβαρή ζημιά στον δεξί του αστράγαλο. Τον Νοέμβριο του 2018 υποβλήθηκε σε επέμβαση και έμεινε εκτός δράσης για τέσσερις ολόκληρους μήνες. Στο διάστημα αυτό, οι Καταλανοί έκαναν εξαιρετικές εμφανίσεις με τον Λαπροβίτολα να είναι ο καλύτερος σκόρερ του Ισπανικού πρωταθλήματος και τον Ντριμιτρίεβιτς να αναδεικνύεται σε αξιόπιστο backup στον «άσο».

Όταν πια, έφθασε στο σημείο να αγωνισθεί τον Μάρτιο του 2019, ο Ντουράν δεν είχε καμία διάθεση να ρισκάρει και «έστειλε» τον «Αρθούρο» στην θυγατρική ομάδα της Μπανταλόνα, την Πρατ. Εκεί με προπονητή τον Ντάνι Μιρέτ, ο οποίος οδήγησε την Εθνική εφήβων της Ισπανίας στο χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό του 2022 και στην κορυφή του κόσμου στο Παγκόσμιο του 2023, έδειξε ψήγματα του ταλέντου του, καθώς ήταν εμφανώς επηρεασμένος από τον τραυματισμό του. Σε 13 ματς, είχε μόλις 18 λεπτά μέσης συμμετοχής, με τους ταπεινούς μέσους όρους των 8,9 πόντων και 2,5 ασίστ.

Η σχέση με Πορζίνγκις και Ζήση

Ένα χρόνο μετά τον θρίαμβο του Ευρωμπάσκετ παίδων της Ρίγα, ο Ζάγκαρς είχε βρεθεί πίσω στο… μηδέν. Η σεζόν 2018-19 επί της ουσίας είχε πάει χαμένη ένεκα του τραυματισμού του στον αστράγαλο και ο ίδιος γύρισε στην πατρίδα του για να δουλέψει ώστε να δυναμώσει.

Συνεργάστηκε με τον Ισπανό γυμναστή του Πορζίνγκις, αλλά και με τον Ούβις Χελμάνις. Από την μια, με τον αστέρα του ΝΒΑ είχε οικοδομήσει μια πολύ στενή σχέση, διότι ο αδερφός του Γιάνις ήταν ο εκπρόσωπος του. Από την άλλη, ο Χελμάνις, που υπήρξε ένας πολύ καλός παίκτης της δεκαετίας του 90 και είχε γίνει βοηθός, ήταν ο άνθρωπος που είχε παντρευτεί η μητέρα του, μετά το διαζύγιο της. Μάλιστα με τον γιο του Χελμάνις, τον γεννημένο το 2002 Κρις, θα γινόταν συμπαίκτης στην Μπανταλόνα την περίοδο 2019-20.

Ο Ντουράν μετά την φυγή του Λαπροβίτολα για τη Ρεάλ Μαδρίτης, αποφάσισε να δώσει τα κλειδιά στην θέση «1» στον Νίκο Ζήση, ο οποίος θα είχε τον ρόλο μέντορα στον Ντριμιτρίεβιτς και τον Ζάγκαρς. Ο Λάκοβιτς έφυγε για να γίνει χεντ-κόουτς της γερμανικής Ουλμ και την θέση του πήρε ο Μιρέτ.

Ο Λετονός παρουσιάστηκε υγιής στο ξεκίνημα της προετοιμασίας και στο προάστιο της Καταλονίας, θεώρησαν ότι είχε φθάσει η ώρα του. Πήρε αρκετό χρόνο συμμετοχής στα έξι φιλικά παιχνίδια και στους τρεις πρώτους της κανονικής περιόδου της ACB, απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης, τη Ρεάλ Μπέτις και την Μπούργκος.

Το διπλό σπάσιμο των αστραγάλων

Μάλιστα στην εκτός έδρας αναμέτρηση της δεύτερης αγωνιστικής στην Σεβίλλη, ο Ζάγκαρς πρόσφερε ένα μαγικό χάιλαιτ, όταν αρχικά «άδειασε» τον πολύπειρο Άλμπερτ Ολιβέρ και ακολούθως έσπασε τους αστραγάλους του Σέιν Ουίτινγκτον.  Το μακρόσυρτο επιφώνημα θαυμασμού των φίλων της ΡεάλΜπέτις ήταν ενδεικτικό της «μαγικής» του κίνησης… 

Το πρόβλημα ήταν πως η Μπανταλόνα έχασε και τα τρία παιχνίδια, στα οποία ο πολυτάλαντος γκαρντ είχε πάρει μεγάλο χρόνο συμμετοχής.

Στις 8 Οκτωβρίου, για μια ακόμη φορά ο δεξιός του «αστράγαλος» τον «πρόδωσε». Ο τραυματισμός του δεν ήταν σοβαρός, αλλά ήταν αρκετός ώστε να χάσει την θέση του στο rotation της ομάδας. Όταν επέστρεψε μετά από δύο εβδομάδες, η Μπανταλόνα πέτυχε την πρώτη της νίκη απέναντι στην Εστουντιάντες, ξεκινώντας ένα σερί επτά επιτυχιών! Από τα 15 λεπτά των τριών πρώτων αγώνων, ο χρόνος του έπεσε κάτω από τα πέντε, καθώς ο Ντουράν είδε ότι με τον Ζήση και τον Ντιμιτρίεβιτς η «χημεία» ήταν πολύ καλύτερη.

Ως εκ τούτου, αντί η σεζόν 2019-20 να γίνει αυτή της προσωπικής του ανάκαμψης, εξελίχθηκε σε νέα αποτυχία.

Στην μέση του πουθενά

Το καλοκαίρι του 2020, ο Ζάγκαρς είχε βρεθεί στην μέση του… πουθενά. Ο Ντουράν είχε χάσει την εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του, αλλά η Μπανταλόνα είχε επενδύσει πολλά πάνω του και είχε άλλα δύο χρόνια συμβολαίου μαζί του. Ίσως θα ήταν προτιμότερο και για τις δύο πλευρές να είχαν τερματίσει τότε την συνεργασία τους, αλλά οι πρωτοφανείς συνθήκες που είχαν δημιουργηθεί ένεκα της πανδημίας, απέτρεψαν την εξεύρεση λύσης.

Ως αποτέλεσμα, ο Ζάγκαρς έμεινε γιατί δεν μπορούσε να… φύγει. Στα μέσα της σεζόν 2020-21, δόθηκε δανεικός στην εσθονική Κάλεβ και την επόμενη στην γερμανική Μπράουνβάικ, όπου συνεργάστηκε με τον πολύ καλό Έλληνα βοηθό Κώστα Παπάζογλου.

Εν τέλει, η πενταετία του στην Καταλωνία ολοκληρώθηκε άδοξα το 2022…

Η δεύτερη ευκαιρία

Η Νεβέζις στην Λιθουανία ασφαλώς ήταν σε πολύ χαμηλότερο επίπεδο από την Μπανταλόνα, πλην όμως είναι μια ομάδα που δίνει ευκαιρίες σε νέους παίκτες, όπως είχε συμβεί με τον Γιώργο και τον Παναγιώτη Καλαιτζάκη. Με ένα παιχνίδι την εβδομάδα, κατάφερε να δουλέψει και να δυναμώσει το κορμί του, ενώ παράλληλα ανταποκρίθηκε στον μεγάλο χρόνο συμμετοχής που του δόθηκε από τον προπονητή Γκεντιμίνας Πετράουσκας, ο οποίος έχει θητεύσει σε πολλές «μικρές» Εθνικές της Λιθουανίας. Σε 29 λεπτά μέσης παρουσίας, μέτρησε 15,4 πόντους και 4,4 ασίστ, νούμερα που έπεισαν τον Λούκα Μπάνκι να του δώσει την ευκαιρία που χρειαζόταν στην Εθνική Λετονίας.

Πέντε χρόνια μετά το θριαμβευτικό καλοκαίρι του 2018, ο Άρτουρς Ζάγκαρς έδειξε στον κόσμο του μπάσκετ, τι μπορεί να πετύχει.

Μένει αν δούμε αν αυτή την φορά θα το πετύχει σε μόνιμη βάση…