Ο Άρτουρς Ζάγκαρς «έλαμψε» μικρός, χάθηκε από το προσκήνιο λόγω των τραυματισμών του και πλέον στα 23 του έχει μια δεύτερη ευκαιρία να ανταποκριθεί στο ύψος των προσδοκιών που ο ίδιος δημιούργησε.

Η παρουσία του στο Παγκόσμιο Κύπελλο προκάλεσε αίσθηση στο ευρύ κοινό, αλλά όχι στην ευρωπαϊκή… πιάτσα του μπάσκετ. Ο Άρτουρς Ζάγκαρς αποτελούσε αντικείμενο συζήτησης στα γραφεία των καλύτερων συλλόγων της Γηραιάς Ηπείρου από τα 15 του χρόνια, καθώς από τότε το ταλέντο του, ερχόταν σε αντίθεση με το μέγεθος του. Στην πορεία των ετών, κατάφερε να τα… εξισορροπήσει, αλλά εκεί που έμεινε πίσω ήταν στο θέμα της δύναμης. Γι’ αυτό και έχασε πολλά χρόνια, αντιμετωπίζοντας σχεδόν τους ίδιους τραυματισμούς και έφθασε στα 23 του να βρίσκεται στον… μπασκετικό ΟΑΕΔ από εκεί που εθεωρείτο υποψήφιος ακόμα και για το ΝΒΑ.

Η πρώτη (μη) εμφάνιση

Η ιστορία του ξεκινάει από το Ευρωμπάσκετ παίδων του 2015. Η γενιά των 99άρηδων είχε «λάμψει»
στους αγώνες του Κάουνας με προεξάρχοντα τον Τζανάν Μούσα, ο οποίος είχε οδηγήσει τη Βοσνία στον ιστορικό (για τη χώρα) θρίαμβο του χρυσού μεταλλίου. Ο 15χρονος Ζάγκαρς είχε βρεθεί στην άκρη του πάγκου της λετονικής ομάδας, όχι όμως γιατί ήταν ένα χρόνο μικρότερος κι έβλεπε τον κόσμο από τα 175 εκατοστά. Ένας τραυματισμός τού είχε στερήσει τη δυνατότητα να βρεθεί στη 12άδα της Εθνικής του, καθώς ο προπονητής Γκούντις Έντζελς τον υπολόγιζε για βασικό στέλεχος! Αρκετοί που τον είχαν παρατηρήσει να πανηγυρίζει την ώρα των αγώνων, πίστευαν πως βρισκόταν στον πάγκο, λόγω συγγενικής σχέσης με κάποιον εκ των προπονητών και δυσκολεύονταν να πιστέψουν πως αυτό το πιτσιρίκι, υπό κανονικές συνθήκες θα αγωνιζόταν στο τουρνουά.

«Νάνος» ανάμεσα στους «γίγαντες»

Ένα χρόνο αργότερα, όμως, στο Ράντομ της Πολωνίας, η απορία όλων λύθηκε. Ο Ζάγκαρς δεν είχε φθάσει ακόμα το 1,80 και μετά βίας ήταν λίγο πάνω από τα 60 κιλά. Έδωσε μια από τις καλύτερες «παραστάσεις» του απέναντι στον Κάρλος Αλοθέν και τον (μετέπειτα MVP εκείνου του Πανευρωπαϊκού παίδων) Ουσμάν Γκαρούμπα , αλλά και τον Ζοέλ Πάρα με τον οποίο θα γινόταν συμπαίκτης μετά από λίγους μήνες στην Μπανταλόνα.

Η καλύτερη του εμφάνιση ήρθε απέναντι στη Σερβία του Άλεν Σμάιλαγκιτς και του Μάρκο Πετσάρκι (ο οποίος είχε συμπεριληφθεί στην καλύτερη πεντάδα του τουρνουά) με 26 πόντους, επτά τελικές πάσες, πέντε ριμπάουντ και δύο ασίστ! Ο… ασθενικός Άρτουρς ναι μεν δεν επιλέχθηκε στην All tournament team, πλην όμως τερμάτισε στην όγδοη θέση των σκόρερ με 16 πόντους ανά αγώνα, στην πέμπτη των πασέρ με 4,6 μέσο όρο και στην έβδομη των παικτών με το καλύτερο ποσοστό εντός παιδιάς, έχοντας 46% σε δίποντα και τρίποντα!

«Σειρήνες» απ’ όλη την Ιβηρική

Από εκείνο το σημείο κι έπειτα οι «σειρήνες» από την Ισπανία, «έσπασαν» τα αυτιά του. Μπασκόνια, Μπαρτσελόνα και Ζαραγόσα ήταν μερικοί από τους συλλόγους που εξέφρασαν ενδιαφέρον για την απόκτηση του, αλλά αυτός που κατάφερε να κερδίσει την υπογραφή του ήταν η Μπανταλόνα. Οι Καταλανοί τον «έδεσαν» για πέντε χρόνια και αμέσως τον έβαλαν να δουλέψει το κορμί του και γι αυτό έχασε το Ευρωμπάσκετ εφήβων του 2017. Ένα χρόνο αργότερα, ωστόσο, δεν γινόταν να λείψει από αυτό που θα γινόταν στη γενέτειρα του.

Εθνικός ήρωας

Οι εμφανίσεις του στη Ρίγα προκάλεσαν κύμα ενθουσιασμού τόσο στην πατρίδα του, όσο και στην Μπανταλόνα. Αναδείχθηκε πέμπτος σκόρερ με 18,9 πόντους μέσο όρο, βλέποντας την πλάτη του τέταρτου Νίκου Ρογκαβόπουλου που είχε 19,7 και του τρίτου Φίλιπ Πέτρουσεφ που είχε μετρήσει 21 πόντους ανά αγώνα. Συνάμα ο Ζάγκαρς με 6,3 μέσο όρο έχασε για λίγο την πρωτιά στις ασίστ από τον Αλοθέν που είχε 6,4, ενώ ο τρίτος Ρόκας Γιοκουμπάιτις είχε 5,8. Φυσικά επιλέχθηκε στην καλύτερη πεντάδα και η Λετονία τερμάτισε δεύτερη, χάνοντας στον τελικό από τη Σερβία, παρά την τρομερή παράσταση του ξανθομάλλη ηγέτη της, ο οποίος είχε κάνει ένα εντυπωσιακό double double με 26 πόντους και 11 ασίστ!

Μια μέρα νωρίτερα στον νικηφόρο ημιτελικό με τους Ρώσους, είχε κάνει τους συμπατριώτες του να λάμπουν από υπερηφάνεια, ένεκα των κατορθωμάτων του. Σε 34 λεπτά παρουσίας, είχε προλάβει να βάλει 35 πόντους με 14/22 σουτ εντός παιδιάς και 5/5 βολές και να δημιουργήσει επτά καλάθια για τους συμπαίκτες του! Ο 18χρονος «μάγος» της μπάλας αντιμετωπιζόταν, όπως τρία χρόνια νωρίτερα ο Μούσα από τους Βόσνιους, καθώς είχε οδηγήσει τη χώρα του (έστω και σε επίπεδο εφήβων) σε μια πρωτόγνωρη επιτυχία και μάλιστα «εντός των τειχών».

Τα όνειρα για δίδυμο με Πορζίνγκις

Στη μεν Λετονία πίστευαν πως είχαν βρει το ιδανικό συμπλήρωμα του Κρίσταπς Πορζίνγκις, ο οποίος είχε παρακολουθήσει τον τελικό και είχε σπεύσει να συγχαρεί τον 18χρονο Ζάγκαρς για την ηρωική του προσπάθεια στον τελικό απέναντι στους «πλάβι» που είχαν μια πλειάδα εξαιρετικών παικτών, όπως ο Πέτρουσεφ, ο Ούρος Τριφούνοβιτς, ο Ντάλιμπορ Ίλιτς και ο MVP Πετσάρσκι.

Στη δε Μπανταλόνα, έτριβαν τα χέρια τους από ικανοποίηση. Ο Ζάγκαρς ταίριαζε τέλεια στο project ανάπτυξης νέων παιδιών των Καταλανών, οι οποίοι θεωρούσαν πως πολύ σύντομα θα του έδιναν τα ηνία της ομάδας.

Μερικούς μήνες, όμως, μετά το ζενίθ του αργυρού μεταλλίου στο Ευρωμπάσκετ εφήβων της Ρίγα, τα προβλήματα θα ξεκινούσαν για τον Ζάγκαρς…