Δυστυχώς η εποχή που ο Γκάλης και ο Γιαννάκης έπαιζαν 40 λεπτά… απνευστί έχει περάσει ανεπιστρεπτί στο μπάσκετ. Το ποσοτικό έλλειμμα της Εθνικής είχε φανεί στα τρία παιχνίδια της πρώτης φάσης, όταν πετύχαμε το αναμενόμενο 2-1 και επιβεβαιώθηκε στον «τελικό» με την Λιθουανία.

Όσο οι βασικοί μας είχαν δυνάμεις, ο έλεγχος αλλά και η ψυχολογία του αγώνα είχαν χρώμα γαλανόλευκο. Από τη στιγμή που ο ιδρώτας άρχιζε να γυαλίζει στο κορμί του Ουόκαπ, οι σωστές επιλογές μειώθηκαν κατακόρυφα, η κούραση έδωσε τη θέση της στον εκνευρισμό και η ήττα ήταν το λογικό αποτέλεσμα.

Ουδείς έχει παράπονο από αυτή την Εθνική, διότι όσο ήταν «φρέσκια» παρουσίασε καλή εικόνα τόσο στο παρκέ, όσο και στον πάγκο της. Υπήρξε ομοψυχία, χαρούμενα πρόσωπα και πάθος για το εθνόσημο. Τι θα συμβεί στον αγώνα με το Μαυροβούνιο έχει (μικρή) σημασία μόνο για έναν λόγο: Να μπορέσουν οι παίκτες που θα πάρουν την σκυτάλη από την γενιά των 90άρηδων, να προσθέσουν εμπειρία που θα τους βοηθήσει στο εγγύς μέλλον, τόσο στους συλλόγους τους όσο και στην Εθνική.

“Κερδίσαμε” τον Μωραΐτη

Η εξέλιξη του Δημήτρη Μωραΐτη είναι μεν αργή, πλην όμως σταθερή και η εξαιρετική του παρουσία στο δεύτερο και τρίτο δεκάλεπτο του σημερινού αγώνα, πρέπει να λειτουργήσει σαν μπασκετική του «πυξίδα». Δεν αρκεί, όμως, να είναι καλός για μερικά λεπτά. Πρέπει να μείνει σε αυτό το επίπεδο και να αυξήσει τη διάρκειά του. Το καλοκαίρι του 2024 αναμένεται να αποτελέσει τον «αποχαιρετισμό στα όπλα» των Σλούκα-Καλάθη, τους οποίους περιμένουμε να δούμε για τελευταία φορά. Από κει και πέρα, τα ηνία της περιφέρειας θα περάσουν στον (νέο) γκαρντ του Παναθηναϊκού και στον Λούντζη. Ο επόμενος που αχνοφαίνεται στο βάθος είναι ο Λευτέρης Λιοτόπουλος, ο οποίος όμως έχει πολλά χρόνια μπροστά του, μέχρι να φτάσει να παίξει στην ανδρών.

Δίπλα στους Μωραΐτη-Λούντζη, το «step up» πρέπει να κάνει και ο Νίκος Ρογκαβόπουλος, ο οποίος ξεκίνησε καλά την αναμέτρηση με τους Λιθουανούς αλλά δεν είχε την ανάλογη συνέχεια. Ο 23χρονος περιφερειακός διαθέτει το σουτ που τόσο λείπει από το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, αλλά πρέπει να δουλέψει σκληρά για να βελτιώσει τη στάση του σώματος του, που θα του επιτρέψει να γίνει απειλητικός με την μπάλα στο παρκέ και φυσικά καλύτερος αμυντικός.

Είναι περιττό να «καταθέσουμε» κάτι για τον Γιώργο Παπαγιάννη, διότι τα σχόλια για την παρουσία του έχουν εξαντληθεί. Πλέον είναι 26 χρονών, έχει αρκετό μυαλό, ώστε να αντιληφθεί αν η ασκηθείσα κριτική, γίνεται γιατί οι φίλοι του μπάσκετ θέλουν να τον δουν να φτάνει το ταβάνι των δυνατοτήτων του, ή γιατί έχουν κάποιο προσωπικό πρόβλημα μαζί του.

Αν μπορέσουν οι τρεις ανερχόμενοι περιφερειακοί να προσθέσουν μερικά «μίλια» σε συνθήκες υψηλής πίεσης απέναντι στο Μαυροβούνιο και να χρησιμοποιήσουν αυτό το ματς σαν «μπούσουλα» για τα «παράθυρα» του Φεβρουαρίου του 2024, θα υπάρξει ένα (απειροελάχιστο) «κέρδος».
Για την επόμενη μέρα της Εθνικής, θα περιμένουμε το τέλος του τουρνουά, ώστε να γράψουμε περισσότερα.