Μιλώντας στην εκπομπή «Άμεσο Ριπλέι» στο web radio της ΕΟΚ, ο Ανδρέας Γλυνιαδάκης, ο οποίος ήταν μέλος της εθνικής που κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 2009 στην Πολωνία, αναφέρθηκε σε πολλά θέματα που αφορούν το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα ενόψει της συμμετοχής της «επίσημης αγαπημένης» στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2023.

Εκείνο το μετάλλιο, στο Ευρωμπάσκετ του 2009, είναι και το τελευταίο έως σήμερα για την εθνική ανδρών. «Στα δικά μου μάτια, το ελληνικό μπάσκετ όσον αφορά το αναπτυξιακό του κομμάτι είχε αφεθεί για τουλάχιστον δύο δεκαετίες, με αποτέλεσμα όποιος αθλητής κατάφερνε να ξεχωρίσει ήταν ένα τυχαίο γεγονός, επειδή στατιστικά έπαιζαν κάποια παιδιά μπάσκετ και σίγουρα κάποιο θα έβγαινε απ’ αυτά,» κατέθεσε την άποψή του για τους λόγους που η «γαλανόλευκη» δεν έχει ανέβει έκτοτε στο βάθρο.

Αναλυτικά, οι δηλώσεις του Ανδρέα Γλυνιαδάκη στο web radio της ΕΟΚ:

Για τις εντυπώσεις του απ’ την Εθνική Ανδρών: «Μου έχει αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις, όπως και στους περισσότερους που την έχουμε παρακολουθήσει. Διακρίνουμε μαχητικότητα, ρόλους, παιδιά που έχουν διάθεση για διάκριση, με έναν πολύ καλό προπονητή. Θα πρέπει να είμαστε όλοι κοντά στη Εθνική ανεξαρτήτως αποτελέσματος, γιατί ένα Παγκόσμιο πρωτάθλημα έχει πάρα πολλές εκπλήξεις. Έχει 32 ομάδες που έρχονται να παλέψουν για μια θέση στην 8άδα και την 16άδα, οπότε ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος, πολύ μεγαλύτερος από ένα Ευρωμπάσκετ».

Για τις απουσίες της Εθνικής: «Καταρχάς, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να είμαστε απέναντι στους αθλητές που θέλουν ένα διάλειμμα ή για έναν προσωπικό λόγο δε μπορούν να συμμετέχουν. Πρέπει να σταματήσει αυτό, ο καθένας προσφέρει όποτε θέλει και μπορεί και πρέπει να είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτό. Δεν πρέπει να εστιάζουμε σ’ αυτό, υπάρχουν πάρα πολλές χώρες με απουσίες. Πρέπει να εστιάσουμε σ’ αυτούς που έχουμε, ν’ αποκτήσουν εμπειρίες και να μπορούν να στηρίξουν και τους επόμενους που θα προστεθούν. Το θέμα όταν πας σε ένα Παγκόσμιο πρωτάθλημα δεν είναι οι απουσίες, αλλά το ποια είναι η παραγωγική διαδικασία, γιατί μέσα απ’ αυτήν προκύπτουν οι αθλητές που θα στελεχώσουν την Εθνική Ανδρών και γι’ αυτό υπάρχει η παραγωγική διαδικασία στη χώρα μας».

Για τις ομάδες που ξεχωρίζουν στο Παγκόσμιο: «Η αλήθεια είναι ότι δε μπορούμε να προβλέψουμε, οι ισχυρές δυνάμεις πάντα θα είναι οι ίδιες. Υπάρχει πάρα πολύ ταλέντο, αλλά αυτό που υπάρχει αυτήν τη στιγμή είναι πολλοί νέοι παίκτες, χωρίς την εμπειρία ενός Παγκοσμίου, οι οποίοι προσπαθούν να καθιερωθούν. Πάρα πολλές ομάδες έχουν ανανεωθεί στο ρόστερ, κάτι που έχει κάνει και η Ελλάδα. Σίγουρα οι ΗΠΑ, η Ισπανία, η Γαλλία, η Σερβία έχουν ένα πλεονέκτημα, αλλά δε μπορούμε να ξέρουμε πώς θα παίξουν οι Αυστραλοί οι Λιθουανοί και άλλες ομάδες. Αυτό που βλέπω ότι αλλάζει στο μπάσκετ, θα κυριαρχήσει στο Παγκόσμιο ήδη φαίνεται ότι κυριαρχεί, είναι ότι το σουτ και η ταχύτητα είναι αυτά που θα καθορίσουν τις νίκες και την πορεία μιας ομάδας. Πιστεύω ότι αυτά είναι τα στοιχεία που πρέπει να δούμε πώς θα περάσουμε στα παιδιά που θέλουν να παίξουν μπάσκετ στην Ελλάδα, ώστε να φτάνουν σε εθνικές ομάδες και να έχουν αυτά τα στοιχεία».

Για το ότι η Εθνική έχει να κερδίσει κάποιο μετάλλιο απ’ το Ευρωμπάσκετ του 2009: «Αυτό είναι γεγονός, δε μπορούμε να εστιάζουμε σ’ αυτό ή να αναπολούμε ένα μετάλλιο. Ο λόγος που έχουν περάσει τόσα χρόνια για μια διάκριση έχει πάρα πολλές παραμέτρους. Στα δικά μου μάτια, το ελληνικό μπάσκετ όσον αφορά το αναπτυξιακό του κομμάτι είχε αφεθεί για τουλάχιστον δύο δεκαετίες, με αποτέλεσμα όποιος αθλητής κατάφερνε να ξεχωρίσει ήταν ένα τυχαίο γεγονός, επειδή στατιστικά έπαιζαν κάποια παιδιά μπάσκετ και σίγουρα κάποιο θα έβγαινε απ’ αυτά. Αν πραγματικά θέλουμε να δούμε αθλητές να στελεχώνουν την Εθνική και να φέρνουν και διάκριση, θα πρέπει, καταρχάς, ν’ αλλάξουμε τον τρόπο που προπονούν οι προπονητές, το playbook των προπονήσεων στις μικρές ηλικίες και φυσικά να έχουμε ένα ολοκληρωμένο πλάνο. Όταν ένας 18χρονος καταφέρνει να φτάσει σε μια ομάδα της Α1 και «παρκάρεται» σε έναν πάγκο της Α1, βλέποντας το γήπεδο παρά μόνο στα 20-22 του, είναι μια σχεδόν χαμένη περίπτωση. Είναι πολύ σημαντικό και ότι οι Έλληνες αθλητές που προσπαθούν να καθιερωθούν σ’ ένα πρωτάθλημα είναι πολύ δύσκολο να ανταγωνιστούν τους 6 Αμερικάνους».