Η ιστορία του θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κλασική. Ο πατέρας του Γκιγιέρμο ήταν ο… τυπικός «κοντός» σέντερ της δεκαετίας του ‘80 ενώ η μητέρα του Μαργαρίτα, χάρη στην πειθαρχία που της εμφύσησαν οι Γερμανοί γονείς της, έφτασε να γίνει πρωταθλήτρια Ευρώπης με την Εθνική Ισπανίας.

Μοιραία, λοιπόν, τα τρία αδέρφια Ερνανγκόμεθ (καθώς δεν πρέπει να ξεχνάμε και την μικρότερη, Άντρεα) ακολούθησαν τον δρόμο του επαγγελματικού μπάσκετ, μόνο που για τον Χούαντσο ήταν ιδιαίτερα δύσβατος. Η ρήξη χιαστού και το «κόψιμο» του από τη Ρεάλ Μαδρίτης πριν καν συμπληρώσει το 17o έτος της ηλικίας του θα μπορούσαν να τον είχαν οδηγήσει σε ένα πρόωρο και άδοξο τέλος, αλλά όπως και στο «Hustle», ο νέος αστέρας του Παναθηναϊκού, δεν έσκυψε ποτέ το κεφάλι και κατάφερε να αναγεννηθεί! Μάλιστα η αφετηρία της ανάκαμψης του είχε «έδρα» τη χώρα μας!

Πριν φτάσουμε, όμως, στο Ευρωμπάσκετ Νέων του Ηρακλείου, πρέπει να γυρίσουμε τον χρόνο ακόμα πιο πίσω. Ο μεσαίος αδερφός της οικογένειας Ερνάνγκομεθ, ακολούθησε τα χνάρια του πρεσβύτερου Ουίλι, όπως επίσης και της μητέρας του και φόρεσε τη φανέλα της «βασίλισσας». Το ταλέντο του ήταν ευδιάκριτο, το ίδιο όμως και κάποια παραπανίσια κιλά που κουβαλούσε ως έφηβος. Στα 16 του χρόνια, υπέστη ρήξη χιαστού κι έμεινε ένα χρόνο εκτός δράσης. Αίφνης ο κίνδυνος να μην εκπληρώσει ποτέ τις υψηλές προσδοκίες που υπήρχαν από αυτόν, έγινε ορατός.

Μαχητικότητα και αυτοπεποίθηση

Ο Χουάντσο, όμως, δεν τα παράτησε. Στους μήνες που δούλεψε για την αποκατάσταση του ποδιού του, όχι μόνο δεν πρόσθεσε βάρος, αλλά δούλεψε σκληρά για να μεταμορφώσει το σώμα του. Μετέτρεψε το λίπος σε μύες και όταν πια επέστρεψε στην ενεργό δράση, είχε τέτοια αυτοπεποίθηση που δεν ήθελε να βρίσκεται στη σκιά ούτε του αδελφού του, ούτε κανενός άλλου εκ των αστεριών που είχε στα τμήματα υποδομής της η Ρεάλ Μαδρίτης. Εντάχθηκε, λοιπόν, σε μια «μικρή» ομάδα της Μαδρίτης, την Μαχανταχόντα, που είναι ένα ιδιαίτερα εύρωστο προάστιο, λίγο έξω από την πρωτεύουσα και πολύ κοντά στην Λας Ρόθας, όπου είναι το πατρικό του σπίτι. «Έβγαλε μάτια» με την παρουσία του και η Ρεάλ τον πίεσε να επιστρέψει. Πράγματι αυτό συνέβη, αλλά στα 17 του χρόνια όταν έφτασε η ώρα να υπογράψει το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο, καμία από τις δύο πλευρές δεν έδειξε τη διάθεση. Η Βασίλισσα είχε αποφασίσει να επενδύσει στον αδερφό του και ο ίδιος ήθελε να δοκιμάσει την τύχη του αλλού.

Μια σημαντική λεπτομέρεια είναι ότι τα δύο αδέρφια είχαν εσκεμμένα επιλέξει διαφορετικούς εκπροσώπους, ώστε να μην υπάρχει… ενδοοικογενειακή σύγκρουση συμφερόντων. O Ουίλι έγινε μέλος της U1st, τότε του πανίσχυρου Αμερικανού Άντι Μίλερ, ο οποίος είχε «αποκτήσει» τον (μετέπειτα καλό φίλο των αδελφών Ερνανγκόμεθ), Κρίσταπς Πορζίνγκις, ενώ ο Χουάντσο πήγε στον Ιγκόρ Κρέσπο, εκπρόσωπο του Νίκολα Μίροτιτς και του Μπίσμακ Μπιγιόμπο.

Ο δρόμος για την καθιέρωση

Το καλοκαίρι του 2012, λοιπόν, εντάχθηκε στην εφηβική ομάδα της Εστουντιάντες και ξεκίνησε τη διαδρομή του προς την καθιέρωση. Το 2013 κλήθηκε στην Εθνική εφήβων της Ισπανίας, μόνο που η παρουσία του στο Ευρωμπάσκετ της Ρίγα, πέρασε αδιάφορη έχοντας 6,3 πόντους και 3,6 ριμπάουντ ανά αγώνα.

Τη σεζόν 2013-14, «οργίασε» στο εφηβικό πρωτάθλημα της Ισπανίας κι έτσι κέντρισε το ενδιαφέρον του (μετέπειτα προπονητή της Βαλένθια και νυν της Μπιλμπάο) Γιάουμε Πονσαρνάου, ο οποίος τον κάλεσε στην Εθνική Νέων για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Ηρακλείου. Αν και ένα χρόνο μικρότερος, βρέθηκε δίπλα στην πολύ καλή γενιά των 94άρηδων, στην οποία φυσικά δέσποζε ο αδερφός του Ουίλι, ο (νέος παίκτης της Μπαρτσελόνα) Ντάριο Μπριθουέλα, ο (νυν αρχηγός της Μάλαγα) Αλμπέρτο Ντίαθ και ο Οριόλ Παουλί της Μπαρτσελόνα. Στην πρεμιέρα απέναντι στη Γερμανία τα πήγε πολύ καλά με οκτώ πόντους και έξι ριμπάουντ, πλην όμως στα επόμενα πέντε ματς είχε ελάχιστη συμμετοχή, ενώ στον προημιτελικό και τον ημιτελικό, έμεινε καθηλωμένος στον πάγκο για 40 λεπτά!

Ο τελικός στα «δύο αοράκια» ανάμεσα στην Furia Roja και την Τουρκία αναμενόταν με ιδιαίτερη αγωνία, καθώς υπήρχαν ταλέντα επιπέδου ΝΒΑ όπως ο Τσεντί Οσμάν και ο Ουίλι Ερνανγκόμεθ, αλλά και αρκετά ακόμα που θα μπορούσαν να σταδιοδρομήσουν στο υψηλότερο επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Το ματς είχε συναρπαστική εξέλιξη και στο τέλος της τρίτης περιόδου το σκορ ήταν 48-46 υπέρ των Τούρκων.

Το αναπάντεχο ξέσπασμα

Στο ξεκίνημα του τέταρτου δεκαλέπτου, ο Σεμπάστιαν Σάιθ αποβλήθηκε με πέντε φάουλ και ο Πονσαρνάου έπρεπε να ρισκάρει με την χρησιμοποίηση του Χουάντσο, έστω κι αν δεν τον είχε χρησιμοποιήσει καθόλου στους δύο προηγούμενους αγώνες!

Η τάπα του με επιτόπιο άλμα στην προσπάθεια για κάρφωμα του Τούρκου σέντερ Αλτουνμπέι στο 32’ ήταν ένα από τα καλύτερα χάιλαϊτ του τουρνουά και του έδωσε «φτερά». Τρία λεπτά αργότερα, πήρε την μπάλα από τον Μπριθουέλα και με μεγάλη ψυχραιμία, πέτυχε το τρίποντο που ισοφάρισε το παιχνίδι σε 55-55. Το σουτ αυτό, διαφοροποίησε πρόσκαιρα το momentum, αλλά λέγεται ότι άλλαξε για πάντα την ψυχολογία του Χουάντσο. Η ομάδα του ναι μεν έχασε το χρυσό μετάλλιο, αλλά ο ίδιος ολοκλήρωσε τον τελικό με οκτώ πόντους, επτά ριμπάουντ, δύο τάπες και με τελείως διαφορετική αυτοπεποίθηση…

(Δείτε την τάπα του στο 3’10’’ του βίντεο και το τρίποντο του στο 3’25’’)

Έκτοτε δεν κοίταξε ποτέ πίσω. Στις δύο σεζόν που ακολούθησαν, κατάφερε να γίνει μόνιμο κομμάτι του rotation της Εστουντιάντες στην ACB, με αποτέλεσμα τον Ιούνιο του 2016, οι Νάγκετς να τον επιλέξουν στο Νο15 του ντραφτ, δύο θέσεις πιο χαμηλά από τον Γιώργο Παπαγιάννη που κατέληξε στο 13 και τους Κινγκς. Η επταετής θητεία του στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου ολοκληρώθηκε φέτος και πλέον θα έχουμε την ευκαιρία να τον απολαμβάνουμε στα μέρη μας…