H ιστορία της οικογένειας του είναι ξεχωριστή και διαμόρφωσε την προσωπικότητα του. Ο Όλεκ Μπαλτσερόφσκι βίωσε έντονα συναισθήματα από νωρίς κι έμαθε να επιβιώνει μέσα σε δύσκολες καταστάσεις από παιδί. Το μπάσκετ τον βοήθησε να γίνει δυνατός και να μην σκέφτεται το ενδεχόμενο αποτυχίας. Όπως ακριβώς συνέβη με τον πατέρα του…

Ο Μάρτσιν Μπαλτσερόφσκι ήταν ένας καλός φόργουορντ ύψους 198 εκατοστών των μικρών κατηγοριών στην Πολωνία, που έβγαζε τα προς το ζην χάρη στο δυνατό κορμί του και το αξιόπιστο περιφερειακό του σουτ. Τον Αύγουστο του 1998 έφυγε μαζί με την παρέα του με προορισμό την Βαρσοβία. Η σύντροφος του Σίλβια, με την οποία είχαν γνωριστεί έξι μήνες νωρίτερα, δεν τον είχε ακολουθήσει. Στον δρόμο από την Σβίντνιτσα, μια παραποτάμια πόλη στο νότιο κομμάτι της χώρας προς την πρωτεύουσα, το αμάξι διέφυγε σε μια στροφή της πορείας του, αναποδογύρισε και κατέληξε σε έναν γκρεμό. Η κοπέλα που καθόταν στο πίσω μέρος, έχασε την ζωή της. Ο Μάρτσιν καθόταν στην θέση του συνοδηγού και δεν μπορούσε να νιώσει τα πόδια του. Αμέσως διακομίστηκε στο πλησιέστερο νοσοκομείο. Όταν πια ανέκτησε τις αισθήσεις του, η διάγνωση τον καταρράκωσε: Η σπονδυλική του στήλη είχε διαλυθεί και δεν θα ξαναπερπατούσε ποτέ.

Ο ηρωισμός της Σίλβια

Όταν η Σίλβια έμαθε πως είναι στο νοσοκομείο, έφυγε γρήγορα από το Λούμπλιν και έσπευσε να τον δει στο νοσοκομείο, δίχως να ξέρει τι ακριβώς έχει συμβεί. Όταν τον αντίκρισε και έμαθε τι είχε συμβεί, όπως ήταν λογικό, σοκαρίστηκε. Κάλλιστα θα μπορούσε να είχε μείνει μαζί του για λίγο καιρό ακόμα και στη συνέχεια να ακολουθήσει τον δικό της δρόμο στην ζωή. Άλλωστε είχαν γνωριστεί μόλις τον Ιανουάριο του 1998 και είχαν περάσει λίγο καιρό μαζί, καθώς ο Μάρτσιν λόγω των αγωνιστικών του υποχρεώσεων, ταξίδευε από πόλη σε πόλη…

Η σύντροφος του, ωστόσο, δεν έφυγε ούτε στιγμή από το πλευρό του. Πήγαινε μαζί του σε όποια πόλη τον έστελναν για να συνεχίσει την αποκατάσταση του και τον παρακίνησε, ώστε να ξεκινήσει το μπάσκετ σε αμαξίδιο. Μετά από ενάμιση χρόνο παντρεύτηκαν και τον Νοέμβριο του 2000 ήρθε στην ζωή ο Όλεκ. Την ίδια περίοδο, ο Μάρτσιν εντάχθηκε σε μια ομάδα και μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, το δυστύχημα του 1998 βυθίστηκε στη λήθη. Ο πατέρας εξελίχθηκε σε έναν από τους καλύτερους επαγγελματίες παίκτες με αμαξίδιο σε όλη την Ευρώπη, με τον γιο του να τον ακολουθεί πιστά σε προπονήσεις και αγώνες. Ναι μεν ο Όλεκ ξεκίνησε από την πισίνα, αλλά όπως τα περισσότερα παιδιά, έχασε γρήγορα το ενδιαφέρον του για την κολύμβηση και από τα οκτώ του χρόνια ξεκίνησε να προπονείται στην Γκόρνικ, την ίδια ομάδα που αγωνιζόταν ο πατέρας του. Πολλές φορές θα έβλεπε κανείς τον Όλεκ στην αγκαλιά του πατέρα του πάνω στο αμαξίδιο να βρίσκονται μαζί στο παρκέ και να κάνουν σουτ. Πλέον είναι ξεκάθαρο πως πήρε το γονίδιο του Μάρτσιν στην ικανότητα του να παίζει με πρόσωπο…

Το μεγάλο δίλημμα

Τον ακολουθούσε ακόμα και στα εκτός έδρας παιχνίδια του και στο δημοτικό ήταν με απόσταση το ψηλότερο παιδί του σχολείου. Σε ένα από τα τουρνουά που αγωνίστηκε, υπήρχαν στελέχη ισπανικών ομάδων και μόλις στα 13 του χρόνια, βρέθηκε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Να μείνει στην Πολωνία, στην ασφάλεια της οικογένειας του (η οποία εν τω μεταξύ είχε αποκτήσει και μια κόρη) ή να γίνει επαγγελματίας; Επισκέφθηκε τη Μαδρίτη, αλλά η περίπτωση της Ρεάλ γρήγορα εγκαταλείφθηκε κι έτσι χάθηκε το ενδεχόμενο να ήταν συμπαίκτης στην υποδομή της «βασίλισσας» με τον κατά ένα χρόνο μεγαλύτερο του Λούκα Ντόντσιτς. Επόμενος σταθμός του ήταν η Σεβίλλη, αλλά η Ρεάλ Μπέτις ήθελε να τον δεσμεύσει με ένα πολυετές συμβόλαιο. Η τελευταία επιλογή ήταν να μετακομίσει στο Λας Πάλμας. Η Γκραν Κανάρια του πρόσφερε τη δυνατότητα να μείνει στην εστία που έχει για τα παιδιά της ακαδημίας της, να φοιτήσει σε καλό σχολείο και φυσικά να εξελίξει το ταλέντο του στο «εργοστάσιο» παραγωγής ψηλών της ισπανικής ομάδας, που είχε αναδείξει τον Έντι Ταβάρες, τον Ανζέις Πάσεσνικς, τον Αρτέμ Πουστοβόι και πολλούς ακόμα…

Ο Μάρτσιν και η Σίλβια δίστασαν. Το Λας Πάλμας δεν ήταν ο πιο προσιτός προορισμός από την Πολωνία, ή απ’ όπου άλλου αγωνιζόταν ο πατέρας. Όμως για μια ακόμη φορά η οικογένεια Μπαλστερόφσκι ακολούθησε τη δύσβατη ατραπό. Έστειλαν τον Όλεκ στην Γκραν Κανάρια και δεν το μετάνιωσαν ποτέ. Μέσα σε ένα χρόνο έμαθε να μιλάει άπταιστα τα ισπανικά και η εξέλιξη του στο παρκέ ήταν ραγδαία, σε τέτοιο σημείο που σε ηλικία 18 ετών και 2 μηνών, έκανε το ντεμπούτο του στην Ευρωλίγκα! Φυσικά από τις 17 Ιανουαρίου του 2019 που έβαλε το πρώτο του καλάθι στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση απέναντι στη Φενέρμπαχτσε του νυν συμπαίκτη του Κώστα Σλούκα, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι…

Ο Όλεκ Μπαλτσερόφσκι είναι πλέον ένας τελείως διαφορετικός παίκτης, αλλά για την αγωνιστική του εξέλιξη, έχουμε ακόμα μπόλικο χρόνο μπροστά μας για να ασχοληθούμε.