Η απόκτηση του Ιθάν Αλμάνσα από την G League Ignite ήταν ακόμα μια κίνηση που (κατ)έδειξε την ολοένα αυξανόμενη υπεροχή του αμερικανικού μπάσκετ έναντι του ευρωπαϊκού. Ή για να το θέσουμε πιο σωστά την αδυναμία των ευρωπαϊκών συλλόγων να κρατήσουν τα καλύτερα ταλέντα της ηπείρου… Ο back to back MVP του Παγκοσμίου παίδων της Μάλαγα και του Ευρωμπάσκετ εφήβων της Σμύρνης το περσινό καλοκαίρι, ο οποίος αυτές τις μέρες προσπαθεί να οδηγήσει την Ισπανία στο χρυσό μετάλλιο του Παγκοσμίου της Ουγγαρίας, αποτελεί το ιδανικό case study για να αντιληφθεί κανείς την διαφορά των δύο κόσμων. 

Γεννημένος στην Μούρθια, ο Αλμάνσα έκανε τα πρώτα του βήματα στην τοπική ομάδα και στα 14 του τον απέκτησε η Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία όμως δεν μπόρεσε να τον κρατήσει περισσότερο από μια διετία. Ο λόγος ήταν απλός: Τα λαγωνικά της Overtime Elite τον «εντόπισαν», του πρόσφεραν (επί της ουσίας) ένα επαγγελματικό συμβόλαιο και συνάμα την ευκαιρία να δείξει το ταλέντο του στην ευκολοπρόσιτη για τους σκάουτ του ΝΒΑ, Ατλάντα. Επενδυτές στην ΟΤΕ είναι σούπερ-σταρ όπως ο Τρέι Γιανγκ και ο Κέβιν Ντουράντ, οι εγκαταστάσεις της είναι πρότυπες και η πρόσβαση για τους εκτιμητές ταλέντων (είτε στο ΝΒΑ, είτε στο NCAA) πάρα πολύ εύκολη. 

Γύρισε την πλάτη στην Ευρώπη

Μετά από μια διετία στην ΟΤΕ, ο Αλμάνσα είχε το τρέχον καλοκαίρι να επιλέξει ανάμεσα σε δεκάδες υποτροφίες στο NCAA, στην G League Ignite και στην επιστροφή στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Είναι εξαιρετικά αμφίβολο, αν συζήτησε καν το τελευταίο ενδεχόμενο. Και γιατί να το κάνει όταν η ομάδα που έχει φτιάξει το ΝΒΑ στην θυγατρική του λίγκα, του δίνει μισθό που μπορεί να ξεπεράσει το μισό εκατομμύριο δολάρια και συνάμα τον φέρνει σε ανοιχτή γραμμή με τα στελέχη του κορυφαίου πρωταθλήματος του κόσμου… 

Συμπαίκτης του πέρσι στην Overtime Elite ήταν ο συνομηλικός του Αλεξάντρ Σαρ, ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του γαλλικού μπάσκετ. Ο Σαρ επίσης είχε ενταχθεί στην Ρεάλ, την οποία άφησε το καλοκαίρι του 2022, ενώ από την επόμενη σεζόν θα αγωνίζεται στους Περθ Γουάιλντκατς του πρωταθλήματος Αυστραλίας. Στο NBL υπάρχει το εξαιρετικά ευφυές πρόγραμμα Next Stars, το οποίο (με λίγα λόγια) αποτελεί μια σύμπραξη του πρωταθλήματος με τις ομάδες. Η λίγκα πληρώνει τους μισθούς των παικτών, οι ομάδες δίνουν χρόνο συμμετοχής κι ευκαιρίες σε ταλαντούχους παίκτες και στο τέλος όταν υπογράφουν στο ΝΒΑ, μοιράζονται το buyout. 

Μαζικές αποχωρήσεις

Την ίδια στιγμή, το φετινό καλοκαίρι το κύμα φυγής έχει μετατραπεί σε τσουνάμι. Μάρα, Φιμπλέιγ, και Βίντε μετακομίζουν στο UCLA, οι δύο Λιθουανοί Κρίβας και Μουράουσκας πηγαίνουν στο Αριζόνα, ακόμα και ο δικός μας Λευτέρης Λιοτόπουλος (περισσότερο βέβαια για ακαδημαϊκούς λόγους) θα πάει από το 2024 στο Σεντ Τζον’ς. Τα λεφτά που προσφέρει πλέον το NCAA μέσω του προγράμματος NIL, είναι αδιανόητα. Προσέξτε, τόσο στους παίκτες, όσο και στους ατζέντηδες.  

Από την άλλη πλευρά, μπορεί να αντιτείνει κανείς πως η εξέλιξη ενός ανερχόμενου παίκτη μέσα από το Ευρωπαϊκό μπάσκετ, του δίνει καλύτερες βάσεις εντός των τεσσάρων γραμμών. Ίσως αυτό να ισχύει, πλην όμως στην παρούσα εποχή, όπου η πληροφορία τρέχει με ταχύτητα φωτός, στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού, έχουν βρει τους τρόπους, ώστε να μετατρέψουν σε fast track την διαδικασία ένταξης ενός παίκτη στο ΝΒΑ. 

Τα παιδιά που φεύγουν για την Αμερική γεμίζουν άμεσα τις τσέπες τους και συνάμα κόβουν δρόμο για την κορυφαία λίγκα του κόσμου. Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα και αν δεν αλλάξει κάτι, οι αποχωρήσεις θα συνεχιστούν σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό.