Ο Ολυμπιακός πήρε δίκαια τον τίτλο αλλά στον ΕΣΑΚΕ πρέπει να βρέξουν τον… ποπό τους για να σερβίρουν σωστά το φιλέτο των αιωνίων.

Η παρουσία του Ολυμπιακού στον τέταρτο τελικό επιβεβαίωσε με τον πλέον πειστικό τρόπο την υπεροχή του έναντι του Παναθηναϊκού, μα συνολικά στη σειρά η εικόνα εκτός των παρκέ περισσότερο δημιούργησε μεγάλη ανησυχία, παρά αισιοδοξία (όπως θα έπρεπε) για την επόμενη σεζόν, όταν οι «πράσινοι» αναμένεται να παρουσιάσουν ένα πολύ πιο δυνατό σύνολο.

Στον ΕΣΑΚΕ δεν έχουν καν το περιθώριο να πουν το πατροπαράδοτο ελληνικό «από Δευτέρα θα τα λύσουμε όλα», ούτε καν το ρωσικό «zavtra» (αύριο). Πρέπει από σήμερα (16/6) και μέχρι το τέλος του καλοκαιριού να βρέξουν τον πισινό τους, ώστε να σερβίρουν όπως πρέπει το ακριβό φιλέτο ψαριού που έχουν στα χέρια τους με την παρουσία των δύο αιωνίων.

Το παιχνίδι του ΟΑΚΑ δεν χρήζει ιδιαίτερης κριτικής. Φάνηκε από το πρώτο άριστα εκτελεσμένο σύστημα του, πως ο Ολυμπιακός ήταν άρτια προετοιμασμένος: Δίχως τον τραυματία Παπανικολάου, ο Μπαρτζώκας ξεκίνησε τον Πίτερς και ζήτησε να πάει η μπάλα στα χέρια του. Ο Βεζένκοφ έκανε νόημα στον Αμερικανό συμπαίκτη του να κόψει στην πλάτη του, του έκανε το σκριν και παράλληλα κινήθηκε προς το κέντρο προσποιούμενος ότι θα πάρει την μπάλα. Ο Λούντζης πάσαρε στον Πίτερς, ο οποίος πολύ απλά πέτυχε το πρώτο καλάθι. Το ίδιο απλά (αλλά πάντα με καλό διάβασμα των φάσεων), οι Πειραιώτες πέτυχαν 21 από τους πρώτους τους 35 πόντους με 7/9 τρίποντα και στο ημίχρονο η διαφορά είχε φθάσει στο +22.

Αλλά τα back picks, τα cuts και τα curls δεν έχουν καμία σημασία…

Η ένταση μετά από μια ήρεμη τετραετία επανήλθε φέτος και χτύπησε κόκκινο στους τελικούς. Ουδείς φίλος του μπάσκετ θέλει τον Ολυμπιακό στην Α2, ή τον Παναθηναϊκό σε κακή αγωνιστική κατάσταση, για να έχει ήσυχο το κεφάλι του, όχι μόνο όταν πηγαίνει στο γήπεδο, αλλά ακόμα κι όταν θέλει παρέα με το παιδί του να παρακολουθήσει το ντέρμπι στην τηλεόραση.

Από του χρόνου, οι δύο ομάδες θα έχουν (λίγο πολύ) ανάλογη δυναμική.

Πλέον βρισκόμαστε στο 2023 και όσα ζήσαμε τον τρέχοντα Ιούνιο, είναι απολύτως παρωχημένα. Παλιότερα, θα μπορούσε να προκληθεί μια συζήτηση ανάμεσα σε… σώφρονες φιλάθλους, οι οποίοι θα προσπαθούσαν να βρουν επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν τις πράξεις των ανεγκέφαλων. Πλέον ουδείς έχει τη διάθεση…

Οι εποχές έχουν αλλάξει, ο κόσμος έχει προχωρήσει, οι φίλοι του αθλητισμού έχουν πλέον πολύ περισσότερες παραστάσεις. Είτε στο ποδόσφαιρο, είτε στο μπάσκετ, η πλειοψηφία των ανθρώπων που αγαπούν τα σπορ, έχουν επισκεφθεί γήπεδα του εξωτερικού και έχουν διαπιστώσει την χαώδη διαφορά με τα ελληνικά.

Ο ΕΣΑΚΕ λειτουργεί παρωχημένα για περισσότερα από 15 χρόνια. Προσοχή δεν αναφερόμαστε μόνο στα στελέχη του συνδέσμου, αλλά ακόμα και στα μέλη του, που είναι τα ίδια τα σωματεία. Κάποτε στο περιθώριο μιας συνέντευξης Τύπου του Πανιωνίου, ο Ηλίας Λιανός είχε βάλει τα γέλια, όταν του είχε γίνει η επισήμανση πως γνωστός παράγοντας περνούσε στο επαγγελματικό του εξοδολόγιο τα τσιγάρα του. «Έλα μώρε τώρα», ήταν η αντίδραση του και μέχρι τώρα κάπως έτσι λειτουργούν τα σωματεία.

Πλέον, όμως, δεν γίνεται ο ΕΣΑΚΕ να σερβίρει τη σφυρίδα σε μια καντίνα του δρόμου. Έχουμε τονίσει πολλές φορές πως η λύση είναι απλή: Στο μπάσκετ δεν χρειάζεται να είσαι έξυπνος, ούτε πρωτοπόρος. Απλά αντιγράφεις όσα κάνουν στο ΝΒΑ, ή σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα στο βαθμό του δυνατού.

Τι κάνουν πρώτα απ’ όλα; Δουλεύουν συστηματικά.

Πιστεύει κανείς πως ο Άνταμ Σίλβερ εμφανίζεται μια φορά τις 15 μέρες στο γραφείο του στην Νέα Υόρκη και τις υπόλοιπες ασχολείται με τις… σοβαρές δουλειές του στo εξοχικό του στο Μπέρσφορντ;

Ας είμαστε σοβαροί.

Στον ΕΣΑΚΕ, πρέπει να καλέσουν άμεσα τις ομάδες και να μην σταματήσουν τις (επί καθημερινής βάσης) συζητήσεις μέχρι να βρεθεί η λύση.

Το πρώτο θέμα στην ατζέντα πρέπει να είναι η διαιτησία, η οποία βάσει νόμου ανήκει στην ΕΟΚ, αλλά βάσει λογικής, πρέπει να είναι επαγγελματική και να την διαχειρίζεται η ίδια η λίγκα.

Ακολούθως η φύλαξη των γηπέδων. Γιατί να ανακατεύεται η ελληνική αστυνομία στις δουλειές ιδιωτικών επιχειρήσεων;

Εν ολίγοις, αν οι ομάδες της Α1 δεν αναλάβουν τις ευθύνες τους και κυρίως το κόστος των πράξεων των οπαδών τους, αυτή η παρωχημένη κατάσταση θα διαιωνίζεται επ’ άπειρον. Πάντοτε, θα φταίνε οι άλλοι και οι λίγοι κακοί θα υπερτερούν έναντι των πολλών καλών φιλάθλων που απλά θέλουν να απολαύσουν το πιο συναρπαστικό άθλημα του κόσμου.