Σε έναν αγώνα ειδικών συνθηκών «φάνηκαν» πράγματα που μπορούν να βοηθήσουν τους δύο αιώνιους στο μέλλον

Ήταν ένας αγώνας ειδικών συνθηκών καθώς πέραν της αντίφασης στο ρόστερ του Παναθηναϊκού (ο οποίος ενώ έφθασε να υπογράψει εννέα ξένους μέσα στην περίοδο, παίζει με πέντε), ο Ολυμπιακός είδε με διαφορά… φάσης τους Σλούκα, Ουόκαπ, Βεζένκοφ να τίθενται εκτός μάχης για διαφορετικούς λόγους. Κάλλιστα θα μπορούσε να έχει φύγει με το διπλό από το ΟΑΚΑ, όπως άλλωστε και οι «πράσινοι» από το ΣΕΦ στο εναρκτήριο ματς των τελικών. Αυτό που μετράει είναι πως έγινε το 1-1, έφυγε το άγχος του 0-14 από την πλάτη του «τριφυλλιού» και πλέον η πίεση μεταφέρεται στην πλευρά των πρωταθλητών Ελλάδας. Παράλληλα, όμως, υπάρχουν κάποια επιμέρους κέρδη και για τις δύο πλευρές, τα οποία μπορούν να αξιοποιηθούν τόσο στο εγγύς, αλλά πολύ περισσότερο στο μακρινό μέλλον.

Για τον Παναθηναϊκό, τα κρίσιμα καλάθια του Λευτέρη Μαντζούκα στην τελευταία περίοδο ήρθαν να προστεθούν σε μια σειρά καλών εμφανίσεων που έχει κάνει την τρέχουσα σεζόν. Από τεχνικής πλευράς, ο 20χρονος άσος χρήζει ακόμα μεγάλης βελτίωσης, αλλά το θετικό είναι πως σε θέμα προσωπικότητας έχει μια σταθερά ανοδική πορεία. Διαθέτει την απαιτούμενη αυτοπεποίθηση, θέλει την μπάλα στα κρίσιμα σημεία και η αποτελεσματικότητα του έχει βελτιωθεί.

Το καλοκαίρι θα είναι πολύ σημαντικό για τον ίδιο, ώστε να δουλέψει στις αδυναμίες του και να παρουσιασθεί καλύτερος την επόμενη σεζόν. Αν τα καταφέρει, ο Εργκίν Αταμάν θα έχει στη διάθεση του έναν αξιόπιστο αναπληρωματικό φόργουορντ (για μια ομάδα πολύ υψηλότερων στόχων σε σχέση με την εφετινή), ο οποίος θα έχει την προοπτική να εξελιχθεί σε βασικό στέλεχος.

Ο Παναγιώτης Καλαιτζάκης δεν έχει ανάλογο δυναμικό, πλην όμως δείχνει σε αυτή τη σειρά ότι αποτελεί ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο. Το έκανε και σε διάφορά σημεία της χρονιάς, δίχως βέβαια να έχει την απαιτούμενη σταθερότητα και συνέπεια. Στα δύο παιχνίδια με τον Ολυμπιακό, αποδίδει εξαιρετικά στην άμυνα, την ίδια στιγμή που απειλεί και στην επίθεση. Δεν πρόκειται να γίνει πρωταγωνιστής, αλλά ο ρόλος του «3nD», του ταιριάζει τέλεια και μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτόν. Θα πρέπει βέβαια και αυτός να δουλέψει πολύ το καλοκαίρι, με στόχο να γίνει ένας περιφερειακός σουτέρ που θα πλησιάζει το 40%.

Ακόμα και η… μετατόπιση του Γιώργου Παπαγιάννη στον πάγκο, μπορεί να αποδεχθεί επωφελής για τον ίδιο, αν αντιληφθεί πως έτσι όπως έχει διαμορφώσει το σώμα του, δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικός στο κορυφαίο επίπεδο της Ευρωλίγκας. Το extreme makeover που έχει πραγματοποιήσει είναι μεν θαυμαστό, πλην όμως δεν τον βοηθάει σε πολλές διαφορετικές καταστάσεις και όχι μόνο στις μονομαχίες του με τον Φαλ. Ο Παπαγιάννης αδικεί τον εαυτό και την τρομερή προσπάθεια που έχει κάνει για να αλλάξει το σώμα του, γιατί δεν είναι soft: Βάζει το κορμί του στην επαφή, δεν αποφεύγει τα χτυπήματα, αλλά δεν είναι καλός σε αυτά.

Παράλληλα τον αδικεί, γιατί είναι ένας από τους ελάχιστους ψηλούς του Παγκόσμιου μπάσκετ, που είναι το ίδιο ικανός τόσο στο Pick N Roll όσο και στο Pick N Pop, κάτι που αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για τις αντίπαλες άμυνες. Αν μπορέσει, λοιπόν, στην διάρκεια της off season, να προσθέσει μυϊκή μάζα ιδίως στο πάνω μέρος του κορμιού του, θα γίνει κυρίαρχος σέντερ στην Ευρωλίγκα (εφ’ όσον μείνει στον Παναθηναϊκό), ή ένας πολύ επιδραστικός αναπληρωματικός στο ΝΒΑ, αν πετύχει τον στόχο της επιστροφής του στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου.

Για τον Ολυμπιακό, ο Κώστας Παπανικολάου με την παρουσία του στον δεύτερο τελικό, πιστοποίησε πως δεν διανύει δεύτερη νεότητα, αλλά μάλλον τώρα μπαίνει στην καλύτερη φάση της καριέρας του. Πλέον θυμίζει ολοένα και πιο έντονα τον Τζο Ινγκλς για δύο λόγους. Από τη μια, ο Αυστραλός κατάφερε την περίοδο 2020-21 στα 34 του χρόνια να κάνει την πιο παραγωγική χρονιά της καριέρας του και να χάσει για ελάχιστες ψήφους το βραβείο του κορυφαίου έκτου παίκτη του ΝΒΑ από τον (τότε) συμπαίκτη του στην Γιούτα Τζόρνταν Κλάρκσον.

Από την άλλη, γιατί ο 33χρονος φόργουορντ έχει προσθέσει στοιχεία στο παιχνίδι του που θυμίζουν τον Αυστραλό φόργουορντ, τον οποίο ο Κούιν Σνάιντερ χρησιμοποιούσε σαν δευτερογενή πλέι-μέικερ, ένεκα της ικανότητας του να δημιουργεί, όπως επίσης και να τελειώνει φάσεις μέσα από PNR. Στο ΟΑΚΑ είδαμε τον 33χρονο Έλληνα φόργουορντ να μοιράζει επτά ασίστ, εκ των οποίων οι τέσσερις ήταν μετά από σκριν στην μπάλα. Παράλληλα τον είδαμε σε ανάλογες καταστάσεις να επιτίθεται με μπάσιμο, ή να σταματάει για τρίποντο σε κρίσιμα σημεία του αγώνα. Αυτή η έξτρα διάσταση στο παιχνίδι του, που όλα αυτά τα χρόνια χαρακτηριζόταν από την έφεση του στα closeouts, τα ιδανικά «κοψίματα» του και φυσικά την αμυντική του (πολύ) χρησιμότητα, μπορεί να αξιοποιηθεί ακόμα περισσότερο την επόμενη σεζόν, αλλά και στο επόμενο ματς του ΣΕΦ.

Ο Ολυμπιακός παραμένει το φαβορί για τον τίτλο, πλην όμως ο Παναθηναϊκός δείχνει πως έχει βρει τον αμυντικό τρόπο να περιορίσει τον αντίπαλο του και συνάμα η ψυχολογία του είναι στο σημείο που πρέπει.