Η “στρατιωτική” κουλτούρα που έχει εμφυσήσει ο Πατ Ράιλι στο Μαϊάμι, με σήμα κατατεθέν την εβδομαδιαία λιπομέτρηση, ακολουθείται πίστα εδώ και 28 χρόνια με εντυπωσιακά αποτελέσματα.

Υπήρξε ένας «blue collar»* παίκτης που μαθήτευσε υπό τις οδηγίες του Άντολφ Ραπ στο Κεντάκι και βοήθησε τους Λέικερς των εμβληματικών αστέρων, Τζέρι Ουέστ και Ουίλτ Τσάμπερλεν να πάρουν το πρωτάθλημα το 1972 με τη σκληρή του άμυνα. Ως προπονητής άλλαξε τελείως φυσιογνωμία, έγινε ο θιασώτης του showtime στο Λος Άντζελες και της φινετσάτης ένδυσης με σήμα κατατεθέν τα κοστούμια Armani με τους κολλαριστούς γιακάδες στα πουκάμισα. Αργότερα στην Νέα Υόρκη έγινε ο «Χάνιμπαλ Λέκτερ» της προπονητικής οδηγώντας τους Νικς και στο Μαϊάμι κατάφερε να εμφυσήσει μια κουλτούρα που εμπεριέχει όλα τα στοιχεία της καριέρας του. Από τη μια προσήλωση στη δουλειά και από την άλλη ανάδειξη του ατομικού ταλέντου των παικτών. Πάνω απ’ όλα, όμως, ο Πατ Ράιλι θέλει στην εποχή του load management, τα στελέχη των Χιτ να είναι στην καλύτερη δυνατή σωματική κατάσταση, ώστε να είναι έτοιμοι να ανταπεξέλθουν σε οποιαδήποτε είδους καταπόνηση. Ο νόμος του 9% ακολουθείται πιστά εδώ και 28 χρόνια και είναι αυτός που κάνει τη διαφορά…

Ως γνωστόν, στο ΝΒΑ η off season είναι πολύ μεγαλύτερη σε σχέση με τα υπόλοιπα πρωταθλήματα μπάσκετ. Οι ομάδες που μένουν εκτός πλέι-οφ έχουν ένα διάστημα ξεκούρασης που ξεπερνάει τους πέντε μήνες, ενώ ακόμα κι αυτές που θα φθάνουν ως τους τελικούς των περιφερειών, έχουν ένα γεμάτο τετράμηνο για να «φορτίσουν» τις μπαταρίες τους. Βέβαια, σε αρκετές περιπτώσεις, αν όχι στην πλειοψηφία, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Οι παίκτες «αδειάζουν» από την έλλειψη γυμναστικής, σταθερής διατροφής και εξάσκησης. Άλλωστε η ΣΣΕ αναφέρει πως δεν είναι υποχρεωμένοι να ακολουθήσουν οποιαδήποτε δραστηριότητα και οι (περισσότερες) ομάδες φωνάζουν τους «ζυγούς λύσατε» μέχρι τον Οκτώβριο, όταν ξεκινούν τα τρέινινγκ καμπ. Οι Χιτ δεν είναι μια εξ’ αυτών.

Προετοιμασία πριν την… προετοιμασία

Στη διάρκεια του καλοκαιριού, οι παίκτες κάνουν… προετοιμασία για το ξεκίνημα της προετοιμασίας! Εκτός από τρέξιμο και ασκήσεις φυσικής κατάστασης, υπάρχουν και… στρατιωτικά γυμνάσια, καθώς σπρώχνουν στρώματα, ή αναποδογυρίζουν λάστιχα φορτηγών. To βίντεο που είχαν ετοιμάσει το καλοκαίρι του 2013, μετά την κατάκτηση του back to back πρωταθλήματος τους, ναι μεν είχε την… γνωστή αμερικανική υπερβολή, πλην όμως εμπεριείχε αρκετά ρεαλιστικά στοιχεία. Στην πρώτη σεζόν του Λε Μπρον, ο Ράιλι πήγε το όλο θέμα σε άλλο επίπεδο, καθώς η προετοιμασία έγινε σε στρατιωτική βάση και τις πρώτες μέρες ουδείς άγγιξε μπάλα του μπάσκετ.

Το τριώροφο γυμναστήριο τους είναι χτισμένο με γυάλινους τοίχους που «βλέπουν» τον Βισκαϊκό κόλπο, μόνο που μονίμως είναι καλυμμένοι με σκούρες κουρτίνες. Τα moto που υπάρχουν σε αυτό είναι λίγο διαφορετικά και σε καμία περίπτωση κοινότοπα. «No fake gym rats», δηλαδή δεν υπάρχουν ψεύτικοι δουλευταράδες ή «always 1 percent better», δηλαδή πάντα καλύτερος τουλάχιστον κατά 1%.

Ως αποτέλεσμα, στο ξεκίνημα του training camp οι παίκτες του Έρικ Σποέλστρα είναι στο 100% της ετοιμότητας τους, ενώ σε αρκετά άλλα franchises, προσπαθούν μέσω της προετοιμασίας να ανακτήσουν τη φυσική τους κατάσταση και να χάσουν τα περιττά κιλά.

Η… ξεχωριστή φωτογράφιση

Το θέμα της διατροφής και της άψογης σωματικής κατάστασης αποτελεί την προτεραιότητα του Πατ Ράιλι και όποιος παρεκκλίνει των κανόνων, απλά πηγαίνει σπίτι του. Πριν από το ξεκίνημα της σεζόν, οι παίκτες είναι υποχρεωμένοι να κάνουν μια φωτογράφιση. Όχι την καθιερωμένη ομαδική, αλλά μια ατομική χωρίς να φοράνε φανέλα. Την επαναλαμβάνουν μια φορά στα μέσα της κανονικής περιόδου και μια με την ολοκλήρωση των αγωνιστικών υποχρεώσεων.

Ο στόχος είναι απλός και το αποτέλεσμα εμφανές. Η σωματοδομή των παικτών έχει αλλάξει προς το (πολύ) καλύτερο και κατά το κοινώς λεγόμενο είναι «φέτες». Πολλοί απόρησαν το 2016, όταν ο Ντίον Ουέιτερς κατέληξε στη Φλόριντα, πολύ απλά διότι στα τέσσερα του χρόνια στη λίγκα με το Κλίβελαντ και την Οκλαχόμα, δεν φημιζόταν για τον εργασιακό του ζήλο. Ο Ράιλι του υποσχέθηκε πως θα τον έφερνε σε «παγκόσμιας κλάσης φόρμα» και πράγματι αυτό συνέβη, με τον γκαρντ από το Σίρακιους στο τέλος της σεζόν να ποστάρει υπερήφανος το «πριν και το μετά» λες και διαφήμιζε το weight watchers.

Ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν αυτό του Τζέιμς Τζόνσον, που αποκτήθηκε πακέτο με τον Ουέιτερς. Στο Τορόντο το ποσοστό λίπους του έφτανε το 14% και στο Μαϊάμι έπεσε σε μια χρονιά στο 7%. Όταν κλήθηκε για την ημίγυμνη φωτογραφία πριν από το ξεκίνημα της χρονιάς, αρχικά αντέδρασε, αλλά στη συνέχεια του εξήγησαν πως δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά.

Το 2019 εμφανίστηκε στην προετοιμασία με ποσοστό άνω του 10% και μετά το τέλος της λιπομέτρησης απλά του ανακοινώθηκε πως δεν θα πάρει μέρος στο training camp.

Στη διάρκεια της σεζόν, οι παίκτες ζυγίζονται και μετρώνται κάθε Δευτέρα. Ο κανονισμός είναι απλός: Το λίπος τους δεν πρέπει να ξεπερνάει το 9%. Όποιος φτάνει σε διψήφιο νούμερο ή έχει παραπανίσια κιλά, μαζεύει τα πράγματα του και επιστρέφει μόνο όταν πληροί τις απαιτούμενες σωματικές προϋποθέσεις.

Γι’ αυτό το λόγο, έστω κι αν το Μαϊάμι είναι ένας από τους θελκτικούς προορισμούς σε ολόκληρη την Αμερική, από μπασκετικής πλευράς είναι για πολύ λίγους. Ο Λε Μπρον Τζέιμς δεν άντεξε στην «κουλτούρα» του Ράιλι και από την δεύτερη του χρονιά ξεκίνησε να σκέφτεται την επιστροφή του στο Κλίβελαντ. Αρκετοί ατζέντηδες δεν θέλουν οι πελάτες τους να υπογράφουν στους Χιτ, θεωρώντας τις μεθόδους τους ξεπερασμένες και αναχρονιστικές.

Σκληρά “απαγορεύεται”

Ένας από τους άγραφους κανόνες αναφέρει πως οι παίκτες απαγορεύεται στη διάρκεια της προπόνησης ή του αγώνα, να στηριχτούν με τα χέρια τους στους αγκώνες για να πάρουν ανάσα. Το πρόστιμο είναι 100 δολάρια και κάλλιστα αρκετοί θα μπορούσαν να προσφύγουν στην Ένωση παικτών και να υποστηρίξουν πως πρόκειται για παραβίαση των κανονισμών.

Ουδείς το έχει πράξει, γιατί τα πράγματα στο Μαϊάμι είναι ξεκάθαρα: Όποιος αντέχει τον αδιαπραγμάτευτο νόμο του 9% φοράει τη φανέλα των Χιτ. Οι υπόλοιποι πηγαίνουν στην πόλη της Φλόριντα μόνο για διακοπές.

*Blue collar χαρακτηρίζονται στην Αμερική οι εργάτες που κάνουν σκληρή-χειρωνακτική εργασία. Αντίθετα οι υπάλληλοι γραφείου είναι γνωστοί ως «white collar workers».